The Unknown Gangster Queen B2

CHAPTER ONE-HUNDRED-ONE

JANVER'S POV

Kasalukuyan akong nasa apartment ko, tatlong taon na rin ang nakalipas noong maghiwalay kami ni Fatima pero lagi n'ya akong sinusundan ng palihim.

"Where the hell are you Zin?" Tanong ko sa sarili, dahil magmula noong bumalik ang ala-ala ko ay sinimulan ko na din s'yang hanapin pero nabigo ako.

*TOK*TOK*TOK*

Natigilan ako nang marinig ang tatlong katok sa pinto ko, agad ko itong binuksan at tumambad sa harap ko si Fatima.

"For God sake Fatima! When will you stop?! It's already a year for fucking sake!" Inis na singhal ko sa kaniya.

"Saber! Please come back to me." Pagmamakaawa n'ya pa.

"No! Get out! Umalis ka sa harap ko Fatima! Kung ayaw mong ako mismo kumaladkad sa'yo palabas!" Singhal ko sa kaniya.

Tumigil s'ya kakaiyak at umalis sa harap ko.

"Tch! Bwesit nababaliw ka na talaga!" Singhal ko sa buong apartment.

"I really need to get out of here." Saad ko sa sarili.

"But where am I going? Kung pupunta ako ng Switzerland baka wala na sila doon or else Fatima would haunt them." Saad ko sa sarili.

"Switzerland, hindi sila lalabas ng Europe. There's no way maiikot ko ang buong Europe." Nawawalan ng pagasang saad ko.

"What the fuck?! This fucking situation is driving me nuts!" Singhal ko sa kawalan.

Magmula noong naghiwalay kami ni Fatima binawi n'ya lahat ng company na napalago ko na.

Lahat ng ari-arian ay kinuha n'ya, hindi na ako nag-alinlangan dahil gusto kong makawala sa kaniya.

Nagtrabaho akong waiter sa isang restaurant kaya nagkaroon ako ng apartment.

"I don't have enough money to spend it on traveling." Saad ko.

"P'ano kung bumalik na lang ako sa Pilipinas, through this year I already remembered everything." Saad ko sa sarili.

"But still, I don't have enough money to book a flight. Arrghhh!" Inis na saad ko saka humiga sa higaan ko.

"Sina Mommy! Tama hahanapin ko sila dito sa States." Nakangiting saad ko.

Agad kong inayos ang gamit ko saka tinipon ang perang naitabi ko.

"This will be enough." Saad ko.

Iniligpit ko ang gamit ko saka nagbihis, tinungo ko ang daan palabas at agad na sumakay sa uber.

"San Francisco." Saad ko sa driver tumango naman ito.

Makalipas ang ilang oras ay narating ko na ang bahay namin pero nakakapagtakang walang kabuhay-buhay ito.

Agad akong bumaba at sinubukang buksan ito pero hindi ko nagawa.

"There's no one in there." Saad ng isang matandang babae.

"Really? Where are the people who used to lived here?" Tanong ko sa kaniya.

"Oh dear, they already passed, 4 years from now." Tila para akong nabingi sa narinig, napahawak ako sa pinto dahil pakiramdaman ko ay babagsak ako.

"Are you alright? Are you related to the family?" Tanong nito pero hindi ako nakasagot at tuluyan ng bumagsak ang mga tuhod ko.

Namuo ang luha sa mata ko.