𝚈𝚘𝚞 𝚌𝚊𝚗 𝚑𝚞𝚛𝚝 𝚖𝚎 ; 𝚋𝚞𝚝 𝙸 𝚕𝚘𝚟𝚎 𝚒𝚝 [ ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ ]

intro

မိုးတွေတောင် အငြိုးကြီးစွာ အသည်းအမဲရွာတဲ့နေ့......

ပေကျင်းမြို့ရဲ့အိမ်တော်တစ်ခုမှာကောင်လေးတစ်ယောက်က အသည်းအသန်ငိုကြွေးနေတယ် သူ့ရဲ့ရှေ့ကရွှေရောင်အနားဘောင်ကွပ်ထားတဲ့ ခပ်ပြုံးပြုံးဓာတ်ပုံလေးနှစ်ပုံက သူ့ကို သရော် ကျီစယ်နေသလို
အများသူငှာ မိုးဓာတ်ကြောင့်အေးနေတဲ့အချိန်မှာတောင် အနှီကောင်လေးကချွေးစေးတွေနဲ့
အပြင်ကသည်းနေတဲ့မိုးကတောင် ကောင်ငယ်လေးရဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုချွေးသိပ်ပေးနိုင်ပုံမပေါ်

ရှိုက်ငိုသံနဲ့အတူ တစ်ခါတစ်ခါ တောက််ခေါက်သံလိုလို အံကြိတ်သံလိုလိုကိုပါကြားနေရသယောင်

နာကျင်မှုကနေ နာကြည်းမှုကိုပြောင်းတဲ့အခါမျက်ရည်တွေက ဒေါသအဖြစ်ကိုပြောင်းတယ်

လူတွေကတော့ပြောကြတယ်တိုက်ဆိုင်မှုတဲ့
ခင်ဗျားရော ဘယ်လိုထင်လဲ??
ဟက် အေးချမ်းသွားတဲ့ ပါးပါးနဲ့မားမား ပြီးတော့ကျွန်တော် မိသားစုသုံးယောက်လုံးခံခဲ့ရတဲ့
ပြဿနာတွေကို ဘေးလူတွေမှမသိတာ

တစ်နေ့တည်းမှာပဲ ပင်မcompanyဒေဝါလီခံ
ပါးနဲ့မားကcar accident caseနဲ့ဘဝတစ်ပါးကူးပြောင်းတယ် ဒါတွေကိုတိုက်ဆိုင်မှုပါဆိုပြီး
စုံလုံးပစ်ယုံရလောက်အောင်ကျွန်တော်က မပိန်းဘူး အဟက်

လူတွေပြောနေတဲ့ ဒီတိုက်ဆိုင်မှု ကံကြမ္မာဆိုးကြီး
က မတရားမှုတစ်ခုဖြစ်တဲ့အပြင် နောက်ကွယ်ကနေကြိုးကိုင်သူကိုပါသိနေတယ်ဆိုရင်ရော???

အဲ့ဒီနေ့လိုမျိုး ခင်ဗျားတို့မိသားစုအလှည့်မရောက်အောင် ဘာသာပေါင်းစုံက ဘုရားတွေဆီမှာ ထိုင်ဆုတောင်းနေလိုက်
ကျွန်တော်သာ သည်းခံခြင်းဆိုတဲ့ခန္ဓီပါရမီရှိနေရင် တရားတောင်ပေါက်နေလောက်ပြီ

ခက်တော့တာပဲ ဟက်.....

နယူတန်ရဲ့နိယာမမှာတောင်အသွား ရှိရင် အပြန်ရှိတယ် အပေးရှိရင်အယူရှိတယ်မလား

ကျွန်တော်ကတော့ အဲ့နေ့လိုမျိုး သေချာပေါက် တစ်ထေရာတည်းခင်ဗျားတို့ကို နိဂုန်းချုပ်ပေးရုံတင်မကဘဲ သားစဉ်မြေးဆက် စွဲကျန်နေအောင် လုပ်ပေးထားမယ်