Part 27 ឈឺចាប់

1.7K 153 11
                                    

«ជុងហ្គុក» រាងតូច បង្ហើបឈ្មោះរបស់នាយក្រាស់ដែលធ្វើអោយជុងហ្គុកងាកទៅមើលអ្នកដែលហៅឈ្មោះខ្លួននោះ

«ថេយ៍...» នាយក្រាស់ក៏រុញស្រីតូចម្នាក់នោះចេញ (ម្នាក់ស្រីដែលម្នាក់របស់នាយក្រាស់ចង់ចាប់គូរ នាងមានឈ្មោះថា លី មីណា)

«នេះហេសជាមូលហេតុដែលបងមកនលើកទូរស័ព្ទអូន?» រាងតូចចង្អុលទៅមនុស្សស្រីដែលកំពុង់តែឈរញញឹមសមចិត្តរបស់នាងដែលឃើញរាងតូចឈឺចាប់បែបនេះ។

ទឹកភ្នែកនៃភាពឈឺចាប់និងទន់ជ្រាយបានបង្ហាញមកកាន់តែខ្លាំង ចំណែកនាយក្រាស់កាលដែលឃើញមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់យំបែបនេះក៏ធ្វើអោយគេមានអារម្មណ៍ថាឈឺ

«ថេយ៍មិនមែនចឹងទេ» នាយក្រវីក្បាលហើយក៏បម្រុងនិងដើរទៅរកថេយ៍តែ...

«កុំចូល ខ្ញុំមិនចង់ប្រលាក់ខ្លួនស្មោគគ្រោគរបស់លោកទេ» រាងតូចជូតទឹកភ្នែកបន្តិចមុនរត់ចេញទៅយ៉ាងលឿនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន

«ថេយ៍...»

«បងចង់ទៅណា? បន្តទៀតមក កុំទៅខ្វល់ពីគេ» មីណា ក៏ចាប់ដៃនាយក្រាស់មុននិងបង្ហាញទ្រូងដ៏ត្រលុកត្រលុន់ម្តងទៀត
                         ________________
ត្រឡប់ទៅពេលមុននេះបន្តិច*

«បងជុងហ្គុក» ស្រីស្រស់តូចច្រលឹង ដើរមកដោយកាន់ថង់នំមួយប្រអប់ រួចក៏ដាក់មកលើតុរបស់នាយក្រាស់

«នាងមកធ្វើអី» ជុងហ្គុក ឆ្លើយនិងនាងតែភ្នែកក៏មើលទៅឯកសារ

«គឺអូនមករកបងនោះអី» មិនបង្អង់យូរ មីណា ក៏ឡើងទៅអង្គុយលើភ្លៅរបស់នាយក្រាស់ដោយមុនញញើត

«ឆាប់ចុះពីភ្លៅខ្ញុំភ្លាម»

«គឺអូន...» ពេលនោះ មីណា ក៏ងាកទៅឃើញស្រមោលមនុស្សដើរមក នាងក៏ចាន់ក្បាល ជុងហ្គុក អោយមកអោនក្នុងដើមទ្រុងដ៏ទ្រលុកទ្រលន់របស់នាង
បើមើលពីចម្ងាយគឺគិតថាគេទាំងពីរប្រាកដជាកំពង់ធ្វើរឿង(សិច) នោះហើយ
                  ______________________
ត្រឡប់មកវិញ*

«បើសិនជាថេយ៍កើតអី នាងស្លាប់មិនខានទេ» នាយមិនខ្វល់ពីដើមទ្រូងកែច្នៃរបស់នាងតូចនោះទេ ពេលនេះគេកំពុង់តែបារម្មណ៍ពីមនុស្សដែលនាយស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុត

ជុងហ្គុក បានរត់ទៅតាមថេយ៍តែវាក៏យឺតពេលទៅហើយព្រោះពេលនេះមិនឃើញថេយ៍នោះទេ

មិនចាំយូរនាយក៏បើកឡានទៅវិមានរបស់ខ្លួនវិញ

«ថេយ៍មានមកទីនេះទេ?» ចូលមកដល់នាយក្រាស់ក៏ចោទសួរទៅកាន់អ្នកបម្រើ តែពួកនាងក៏ក្រវីក្បាល

«ហ្ហើយ គេទៅណាទៅ?» ឈឺក្បាលពិតមែនហើយ ពេលនេះមិនដឹងថាគួរទៅណានោះទេ

«មែនហើយ ផ្ទះរបស់ថេយ៍»
នាយបានបើកឡានទៅកាន់ផ្ទះរបស់ថេយ៍ តែអ្នកផ្ទះរបស់ថេយ៍ក៏ក្រវីក្បាល

«ថេយ៍មិនបានមកទីនេះនោះទេ នេះថេយ៍មានរឿងអ្វីលោកចន?» លោកស្រីគីម ក៏ចោទសួរឡើងពេលនេះនាងចាប់ផ្តើមបារម្ភពីកូនរបស់នាងហើយ

«ទូរស័ព្ទក៏មិនលើក នេះអូនទៅណា? តែបងតាមរកអូនឃើញ អូនច្បាស់ជាមិនរួចខ្លួននោះទេ» នាយមិនបានឆ្លើយនិង អ្នកស្រីគីម តែនាយបែរជាដើរចេញពីទីនេះជាមួយទឹក មុខដ៏កំណាច

ងាកមកមើលថេយ៍ឯនេះវិញ ពេលនេះគេបានបើកឡានមកដល់ ដេហ្គូ ដែលជាស្រុកកំណើតរបស់គេ

«ថេយ៍ ឯងកើតអី? ហេតុអីក៏ស្រងោកស្រងាត់បែបនេះ?» ប៉េមប៉េម ដែលត្រូវជាមិត្តរបស់ថេយ៉ុងក៏សួរឡើង
គេបែកថេយ៍យូរណាស់មកហើយ ដល់ពេលបានជួបថេយ៍បែរជាស្រងោកស្រងាត់ទៅវិញ

«គឺយើងឈឺណាស់ ហឹកៗ» សុខៗ ថេយ៍ក៏ហូរទឹកភ្នែកចេញមក
មែមហើយ គេឈឺណាស់ នៅពេលដែលគេដាក់ចិត្តដាក់កាយស្រឡាញ់ ជុងហ្គុក តែនៅពេលដែលឃើញបែបនេះ គេកាន់តែឈឺរាប់សិបលានដង
_____________________
អ្នកទាំងអស់គ្នាជួយ Like Page : (Kim Joonie-ប្រលោមលោក) ម្នាក់មួយផងណា><
Writter: Jussii
Please don't forget to vote and cmt

«គឺយើងឈឺណាស់ ហឹកៗ» សុខៗ ថេយ៍ក៏ហូរទឹកភ្នែកចេញមក មែមហើយ គេឈឺណាស់ នៅពេលដែលគេដាក់ចិត្តដាក់កាយស្រឡាញ់ ជុងហ្គុក តែនៅពេលដែលឃើញបែបនេះ គេកាន់តែឈឺរាប់សិបលានដង_____________________អ្នកទាំងអស់គ្នាជួយ Like Page : (Kim Joonie-ប្រលោមលោក) ម្នាក់មួយផងណា><Writter: ...

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
កម្មសិទ្ធរបស់បង🔞🔥Where stories live. Discover now