LANETLİ AŞK (DÜZENLEMEDE)

Bölüm 16

Eun Mi'den

~1 Hafta Sonra~

Fırsat buldukça sahilde Taehyung ile buluşuyorduk. O da sarayda yeni arkadaşlar edinmişti. Onun adına mutluydum. Komutan arkadaşı Jungkook'la gelecekti bugün sahile, ben de Min Ji ile birlikte gidecektim. Asıl amaç Jungkook ile Min Ji'yi buluşturmaktı. Annelerimizden izin aldık ve yola koyulduk. İlk önce çarşıya inecektik beraber. Kendimize bir şeyler alırız diye düşünmüştük. Çarşıya yaklaştığımız zaman arkamdan bir atın koşma sesi geliyordu. Birden at yanımda durdu ve üstündeki peçeli adam indi. Benle Min Ji ise şaşkınlıkla bakıyorduk adama doğru. Adam önüme geldi ve hızla kolumdan tutup çekiştirmeye çalıştı. Kim bu sapık? Hızla kolumu çektim ve dirseğimi karnına vurdum. Vurduğum an beni kolum ve belimden tutup kendine çektiğinde Min Ji de diğer kolumdan tutmuş beni o adamdan kurtarmaya çalışıyordu. Her şey çok ani olmuştu. Bacağımla adama çelme atıp kaçtığımda adam eteğimden tuttu ve düşmemi sağladı. Min Ji de benle birlikte düşmüştü. Düşünce, hemen kalktı ve çantasından bir ip çıkardı. Kollarımı ve ayaklarımı bağlıyordu. O sırada Min Ji ona engel olmaya çalışıyordu ama nafile. Hızla ona;

Eun Mi: Min Ji! Onlara haber ver! Çabuk ol!

dedim hızla ve bağırarak. Kafasını hızla salladı ve eteğini kaldırarak var gücüyle koşmaya başlamıştı. Bağırmamla da çarşıda ki bir kaç insanın dikkatini çektiğim için yanımıza ilerliyorlardı. Ama çok geçti. Adam beni hızla kucağına aldı ve ata binip sürdü. Bir süre hiç konuşmadım ama gittiğimiz yolu dikkatle izliyordum. Kaçacağım zaman yolu şaşırmayayım diye. Her gördüğümü aklıma kazımaya çalıştım. Bir süre sonra durduk ve beni attan indirdi. Yere bıraktığında hırs ve nefretle konuştum.

Eun Mi: Sen de kimsin?! Beni böyle kaçırmaya nasıl cüret edersin?!

Karşımda ki kişi tıslayarak güldüğünde daha da sinirlenmiştim.

Adam: Sinirlenince daha da güzel oluyormuşsun. Sen normal bir insan değilsin bence. Yoksa bu kadar güzel olamazdın.

Eun Mi: Bu seni ilgilendirmez DONG HYUN!

Adını bastırarak söylediğim bu cümleye tekrardan tıslayarak güldü.

Dong Hyun: Aynı zamanda zekisinde. Beni her yönden kendine aşık ediyorsun.

Eun Mi: Senin gibi iğrenç insanlarla konuşmuyorum!

Dong Hyun: Hadi ama bebeğim. Tamam bir kaç hırsızlık yapmış olabilirim. Hem de sevdiğin kişileri soymuş olabilirim ama biraz fazla değil mi bu?

Demişti alay ederek. Ekonomi Bakanı'nın evini soyan pislik sendin demek. Bong Cha ne kadar da ağlamıştı o gün.

Eun Mi: Ne istiyorsun benden?!

Ciddi bir şekilde;

Dong Hyun: Seni.

dediğinde sırıtmıştım.

Eun Mi: Gerçekten bana aşık mısın?

Dong Hyun: Evet ama bunu kullanmana izin vermeyeceğim. Ne kadar zeki ve kurnaz olduğunu biliyorum.

Eun Mi: Nereden öğrendin seni sevmediğimi? Kaçırdığına göre.

Dong Hyun: Baban bu yüzden seni benle evlendirmedi zaten. Neden bana aşık olmadın ki? Sana bir zararım dokunmadı. Her geldiğimde kendini odaya kapattın. Neden?

Dedi sitemle. Bense daha çok sinirlenmiştim. Tae varken onu mu sevecektim? Salak bu.

Eun Mi: Çünkü seni en başta sevmemiştim. Hareketlerin, davranışların, konuşman çok itici geliyordu. Hala daha itici!