You and I// bankzitters fanfiction

Afstandelijk

*POV ROBBIE* (Ja, idd, even wat anders ;))

Toen ik klaar was met mijn video opnemen, liep ik naar beneden, zoals Lisa had gevraagd. Lisa... Alleen bij de naam al kreeg ik vlinders in mijn buik. Al sinds ze mij aansprak tijdens het ongeluk gebeuren, vond ik haar al leuk. Ze is zo... zo zichzelf of zoiets. Ik had ook wel het gevoel dat ze mij wel ziet zitten, maar ik kan het ook mis hebben. Ik was als laatste beneden; ze zaten allemaal al te praten, behalve Lisa. Ik ging naast haar zitten en glimlachte. Ze glimlachte flauwtjes terug. Raar, net deed ze nog heel lief. We startten Netflix op en opende "IT CHAPTER TWO." Ik zag dat Lisa niet van horror hield, net zoals Eva. Ik zat best wel dicht op iedereen, al vond ik niet erg dat Lisa naast mij zat. We waren 20 minuten aan het kijken toen ik zag dat Eva op Matthy's schouder lag, en Matthy had een arm om haar heen geslagen. Ik glimlachte, Matthy had ons gister avond verteld hoe leuk hij haar vond. Ik sloeg ook een arm om Lisa heen, maar die sloeg ze weg. Verbaasd keek ik haar aan. Ze keek met een stalen blik naar de televisie. Ik keek verbaasd de film af, maar was er niet helemaal bij met m'n gedachten. Ik dacht steeds aan hoe ze mijn arm weg sloeg. Had ik me dan zo vergist?

*POV LISA*

Ik wil jullie aanraden om dit onder "Another Love" te lezen, of onder "Still don't know my name". Ja, ik heb dit gejat van Laurenx20 , maatje hoop niet dat je boos bent, bij deze shout-out naar jou.

Van alle films, moesten we weer eens een horror film uitkiezen. En niet zomaar een, nee, IT CHAPTER TWO. Ik kreeg een bezorgde blik van Amber, maar ik stelde haar gerust. Ze wist dat ik bang was voor clowns, vandaar. Ik zag Robbie naar me kijken, maar keek weg. Ik wilde afstand nemen, na het gesprek met Kelvin. We zaten ergens midden in de film toen ik zag dat Eva en Matthy al lekker bij elkaar lagen. Opeens voelde ik dat iemand een arm om mijn schouder sloeg. Robbie natuurlijk. Ik sloeg hem agressief weg en focuste me weer op de film. Toen ik uit mijn ooghoeken even naar links keek, zag ik Robbie verbaasd kijken. Ergens had ik wel weer medelijden met hem. Niet aan denken Lisa, sprak ik mezelf toe. Toen de film eindelijk klaar was, liep ik meteen naar de kapstok om mijn spullen te pakken zodat we weg konden. Toen ik de andere meiden wilde houden, lagen ze letterlijk weer een nieuwe film te kijken. Amber keek op. "Lisa, we blijven hier slapen, oké? Je hoeft niet te blijven, maar ik denk dat je dat wel wil" zei ze met een knipoog. Ik keek de meiden stomverbaasd, en werd toen ergens van binnen boos. Dus ze hebben dit zonder mij besloten?! Ik knikte met mijn kaken op elkaar geklemd, en liep toen met grote passen naar boven, de logeer kamer in. Ik zocht mijn slaapspullen bij elkaar en kleedde me om, klaar om te gaan slapen. Ik liep naar Koens badkamer (die mochten wij altijd gebruiken, zei hij) om mijn make-up af te doen. Ik was bezig met mijn mascara toen ik een zacht kuchje hoorde. Ik keek naar links en zag in de deur opening Rob staan. "Hey..." zei hij aarzelend. Ik keek weer maar mezelf in de spiegel en ging verder met mijn lippenstift. "Ik... eh... waarom doe je zo afstandelijk?!" Ik merkte dat hij boos werd. Ik keek hem aan. "Afstandelijk? Hoe weet jij of dit niet mijn normale stemming is dan?!" "Omdat de rest je ook raar vind doen." "Oh, dus jullie hebben het over mij gehad?!" Ik was bijna aan het schreeuwen nu. "Ja, en zo gek is dat niet, je doet fucking raar!" Hij schreeuwde nu wel. "Rot gewoon op man! Wat gaat het jou nou aan, ga lekker naar de speeltuin, met je lengte-genoten spelen! En vraag meteen of een van hun je vriend kan zijn, hoef je ons niet meer lastig te vallen!" Shit, het was helemaal niet mijn bedoeling om zo uit te vallen. Ik wilde sorry zeggen, maar het was al te laat. Ik zag zijn ogen vochtig worden, en zijn onderlip trillen. "Ik was gewoon bezorgd over je oké?" Hij liep weg. Ik keek hem na, maar riep hem niet terug. Waarom niet? Ik weet het niet. Maar iets in mij zei dat ik het zo moest laten, dat dit beter was voor ons beiden, zodat hij nooit te weten zou komen dat ik het zusje ben van. Ik keek mezelf aan in de spiegel en walgde van mijzelf. God, wat haatte ik mij op dit moment. Ik ging ruw verder met mijn make-up. Toen ik eindelijk klaar was, liep ik de gang door en zag letterlijk IEDEREEN. "Wij gaan slapen, oké? Als je wilt kun je bij Robbie slapen, al weten we niet waar hij nu is. Ik slaap bij Koen, Amber bij Raoul, Yasmine bij Milo en Matthy en Eva ook samen natuurlijk." "Oké, maar ik slaap op de bank. Bedankt voor het aanbod." Terwijl ik naar beneden liep dacht ik na. Dus Rob was weg? Zou het door mij komen? Shit, misschien is er iets gebeurd... Lisa, je draait door. Hij is gewoon een biertje halen ofzo, sprak ik mezelf toe. Maar ergens zat het toch niet helemaal lekker. Ik besloot het gevoel te negeren en ging op de bank liggen. Ik zette Netflix aan en begon Spider-Man te kijken, ik werd altijd vrolijk van Tom Holland in die film. Toen de film klaar was, was Rob nog steeds niet thuis. Ik besloot hem te bellen. Hij nam op. "Lisa ik hoef je niet meer te spreken." "Waar ben je? De rest vroeg het hun ook af." "Ik heb je advies opgevolgd". Hij hing op. Wat bedoeld hij daar nou weer mee? Vage gast. Ik trok mijn jas aan en ging lopen. Mijn hoofd leegmaken. Ik appte Kel:
"Kel ik probeer afstand van hun te nemen, volgens mij gaat het wel oké, maar nu heb ik ruzie met Rob" Hij antwoordde meteen: "Dat maakt niet uit, Rob is Rob, hun kijkers haten hem toch, en het is een sukkel" ik voelde dat ik boos werd, maar ik negeerde mijn gevoel meteen. "Prima 😘" "Slaap lekker zussie ❤️" ik sloot Whatsapp af en pakte mijn AirPods, die ik altijd bij me had. Ik zette mijn eigen afspeellijst op. Ik was lekker aan het lopen toen ik langs een speeltuintje liep. Ik zag een kindje in elkaar gedoken op de schommel zitten, hij leek verdrietig. Wat raar, zo laat nog alleen. Ik wilde het kindje helpen, dus liep ik er heen om te vragen of hij verdwaald was. "Hey, ben je verdwaald? Waar zijn je ouders?" Het kind huilde, zag ik. Ergens had hij wat bekends. Met een schok realiseerde ik me dat hij dat ook was, toen hij antwoordde: "In Eindhoven, ik woon op mezelf" Serieus, herkende hij mijn stem niet? "Oh, oké, dan laat ik je maar." Toen ik wilde weglopen, zei hij iets waardoor ik mij toch omdraaide. "Ik zei toch dat ik je advies volgde." Hij herkende me dus wel. Ik ging op de schommel naast hem zitten. "Waarom huil je?" "Dat weet jij donders goed, Boerma." Ik slikte. K*tzooi. "Je weet het hè?" "Hoelang wilde je het geheim houden?" De vraag die ik me de afgelopen dag vaak aan mijzelf heb gesteld. Ik wist het niet. "Hoe ben je er achter gekomen?" "Misschien moet je geen profielfoto instellen met je broer op Whatsapp." Shitttttt ik ben zo'n sukkel ook. "Jullie lijken op elkaar. Niet alleen qua uiterlijk, ook qua innerlijk. Gecondoleerd met je Ma trouwens." Zei hij dat laatste nou echt? Serieus? Ik voelde me verdrietig en leeg worden, net zoals het moment dat ik het van haar hoorde.

*Flashback*

"Lies, doe jij even open, ik ben aan het opnemen."
Typisch Kelvin, ik moet altijd alles doen. Ik veegde de chipskruimels van mijn broek.
Tringggg
"Jaja, ik kom al." Chagrijnig liep ik naar de deur. Toen ik die opendeed, zag ik twee verdrietige mannen in uniform staan. O mijn God. Dit tafereel kende ik maar al te goed uit films. "KEL!!! KOM ALSJEBLIEFT" riep ik half huilend. Hij kwam de trap afgestormd. "Wat is er! Gaat alles- mijn God..." Hij viel stil. "Mogen we binnentreden?" De man onderbrak de stilte. Kelvin liet de man zwijgend binnen. Ik stortte mij huilend op de bank. Ik wist heel goed wie er deze nacht niet thuis was gekomen van een vriendinnen feestje. "Het is Ma hè?" Kelvin viel met de deur in huis. Het laatste wat ik toen nog zag voordat ik Knock-out ging, was dat de linker man langzaam knikte...

*Einde flashback*

Geen idee waar ik was. Ik was weggerend van Rob nadat hij de woorden vuil had uitgesproken. Ik zat in een park op een bank muziek te luisteren, toen ik gebeld werd. "Robbie :-)" stond er in beeld. Ik drukte hem weg, en op dat moment kwamen er een paar mannen wankelend langs gelopen. Dronken. Ik weet uit ervaring dat je ze moet negeren. Ik deed alsof ik iemand aan het appen was. Het werkte alleen niet. De mannen stootten elkaar aan, en wezen naar mij. Oh nee, ze kwamen op me afgelopen. Nog net voor ze me ook echt iets aandeden, gilde ik hard...

Cliffhangerrrrrr.....
Ja kaolo lang deel I know maar ja ik wilde ff testen. Ik wil ff een shout-out doen naar merdina09.