You and I// bankzitters fanfiction

Problems

*POV MANUELA*

"Papa alsjeblieft! Niet weer, het spijt me!" Nog voordat ik mijn zin had afgemaakt, voelde ik zijn platte hand al tegen mijn wang aankomen. Ik voelde tranen opkomen, maar ik hield ze tegen. "O, dus mevrouwtje kan hier gewoon tegen?!" Shit, dit was niet mijn bedoeling... maar ik voelde mezelf al naar achter geduwd worden. Het deed zo'n pijn... nu huilde ik wel. Na nog een trap tegen mijn benen, in mijn buik en nog een draai om mijn oren was hij uitgeraasd. Toen hij mijn kamer uitliep, voelde ik aan mijn achterhoofd. Het was warm en nat. Ik keek op mijn hand en zag bloed. Ik zuchtte en liep naar de badkamer. Ik pakte een washandje en drukte het tegen mijn hoofd aan, terwijl ik mijn armen en benen bekeek. Er werd op de deur geklopt. Mijn hart schoot omhoog. Maar toen ik de deur opendeed, zag ik daar Chris staan. Ik glimlachte zuur naar hem. "Manuela pijn?" Ik schudde mijn hoofd, wat pijn deed. "Manuela heeft net met vriendjes een feestje gehad, en we hebben ons verkleed. Dit is schmink." "Leuk! Chris ook verkleeden!" "Nee Chris, het feestje is voorbij. Ga maar naar Shawn." Hij wilde weggelopen, toen hij zich weer omdraaide. "Wanneer weer naar mama toe?" Ik beet op mijn lip. "Weet ik niet Chris, maar ik denk snel, oké? Ga maar weer slapen." Hij glimlachte en liep toen weer naar zijn bedje toe. Ik hou echt van mijn broertjes. Ik kon mijn geluk niet op toen de tweeling 3 jaar geleden geboren werd. Ja, toen wist ik nog niet dat mama- shit, papa komt maar boven. Hij klopt zacht op de badkamer deur. "Prinsesje?" Slijmbal. Ik haat hem echt, hij zorgt voor een slechte jeugd voor Shawn en Chris. Ik opende de deur op een kier. "Prinsesje, ik wilde even zeggen dat het me spijt oké?" Ik zuchtte. "Prima." Hij glimlachte. "Wil je een lekkere warme chocolademelk?" Ik knikte. "Ik kijk eerst bij de jongens, dan kom ik naar beneden oké?" Hij vond het prima. Terwijl hij een lekkere kop choco klaarmaakte, ging ik naar mijn broertjes. Ze lagen vredig te slapen. Ik gaf ze alletwee een kus op hun hoofd, en liep toen naar beneden. Het bloeden op mijn hoofd was gestopt. Op de bank zat papa met een koffie en een chocomelk. Ik ging naast hem zitten, en zette de tv op SBS 6. Toen Lang Leve de Liefde was afgelopen, zette ik de tv weet uit. "Pap?" "Ja...?" "Hoe is het eigenlijk op je werk?" Hij begon te glunderen. "Super goed, ik heb laatst promotie gemaakt en ben nu assistent van de baas." Ergens vond ik het wel leuk voor hem. "En bij jou op school?" Nu begon ik te stralen. "Super goed, ik heb laatst een 10 gehaald voor Frans, een 10 voor Wiskunde en een 9 voor Grieks." "Heel goed meissie". Ik haalde diep adem en besloot het hem toch maar te vragen: "Wanneer gaan we weer naar mama?" Shit. Dit was niet slim. Ik zag zijn hoofd rood worden van woede: "O, dus ik ben niet goed genoeg voor mevrouwtje?" God, wat haatte ik deze moodswings. "Jawel, maar ik mis mama..." zijn hand ging al omhoog om mij te slaan, maar ik zag hem aankomen dus ik rende naar boven. "Ondankbaar kind dat je bent!" Ik pakte een tas, wat losgeld, mijn pinpas, mobieltje en slaapzak + kussen en rende naar buiten. In de schuur pakte ik mijn fiets en fietste naar de eerst volgende Starbucks. Ik ging op mijn vaste plekje zitten en bestelde een ijskoffie en een muffin. Terwijl ik rustig van mijn muffin at en een beetje door TikTok scrollde, stormde er opeens 2 mensen binnen. Eentje herkende ik, Matthyas het Lam, van de Bankzitters. Naast hem had hij een meisje, misschien zijn vriendin. Toen ik me weer had omgedraaid, begon een vrouw opeens tegen me te schreeuwen. Iets over weggelopen en bezorgd. Ik draaide me om en zag Matthyas met het meisje. "Eh, ik denk dat jullie de verkeerde hebben." Zei ik voorzichtig, maar ook lachend. "Eh, ja, sorry, we dachten dat je onze vriendin Eva was." Grappig. "Nee, ik ben Manuela, maar als je wilt kunnen we wel vrienden zijn?" Shit, waarom zeg ik dat nou weer... dat is een van de redenen dat ik geen vrienden heb, ik ben veel te spontaan. Maar ik zag dat Matthyas het wel grappig vond, gelukkig. Ik snap nooit echt waarom mensen zo op hem "Simpen", hij lijkt mij wel aardig maar zeker niet knap. "Oh, eh, ja hoor! Ik ben Lisa, en dit is Matthy." Wilde ze echt vrienden zijn?! Yes! Ik glimlachte naar Matthyas. "Ja, ik herkende je al. Ik ben fan van jullie." Ik kijk echt al hun videos, en heb zelfs nog hun merch gedragen. "Jullie?" "De Bankzitters". Ik zag aan hem dat hij het wel grappig vond. Na nog even praten kwamen ook 6 anderen binnen gerend, waaronder Milo en Raoul. Een jong meisje wie Milo's hand vast hield vroeg best wel fel wie ik was. Nadat Lisa mij had voorgesteld, gingen we opzoek naar Eva, hun vriendin wie was weggelopen. In de taxi zag ik Lisa stressen. Ik vroeg wat er was, maar ze wuifde het weg. Opeens sloeg ze haar hand op haar hoofd. "Hoe kon ik zo dom zijn?!" Ik snapte er niks van, maar Amber begon opeens keihard te lachen, en Lisa deed mee. Toen ze uitgebruld waren, legde Amber het uit. Iets met live-locaties ofzo. In ieder geval wisten ze waar ze heen moesten. Toen Lisa de anderen had gebeld kwamen we bij het meertje aan. Ze vonden het een goed idee om mij op Eva af te sturen. Ik zou ook weg zijn gelopen. Ik kreeg het benauwd, en Lisa zag dat. "Wat is er?" "Ik kan niet zo goed acteren..." Ik vertelde maar niet dat ik al 4 keer af ben gewezen bij audities. "Het komt vast goed". Ik knikte, verzamelde al mijn moed bij elkaar en stapte op Eva af. "Hoi..."

Eindelijk nieuw deel, maar ja ik was ziek... 

Ik wacht momenteel op een nieuwe test-uitslag (Covid) want ik vertrouwde de sneltesten niet. Ik heb nu wel tijd om te schrijven. 

Deel 14 alweer, dat betekent dat er nog 16 komen...