You and I// bankzitters fanfiction

Fight or Flight

*POV ROBBIE*
"Met Robbie van de Graaf." Ik werd gebeld door een onbekend nummer. "Hallo." Zegt een onbekende stem. Hè shit, je zou zien dat het weer zo'n fan is. "Met wie spreek ik?!" "Met je zwager als het aan jullie ligt." Kelvin Boerma. De spelverpester. "Ha Kelvin. Waarom bel je?" "Omdat ik jou duidelijk wil maken dat je van mijn zusje moet afblijven." Wat een zeikerd. "Kelvin, ik weet niet wat het probleem is. Ik en Lisa zijn verliefd op elkaar. Wat maakt het nou uit?!" "Ik hou niet van types zoals jij. Je gaat haar hart breken door weer fangirls te gaan zoenen." Toch moest ik van binnen lachen dat hij dit weet. Hij heeft dus onze distracks gekeken. "Luister Kel, ik hou van Lisa." "Dat is juist het probleem." Er viel een stilte die door hem onderbroken werd. "16:30 bij de plek." Hij hing op. Onze plek. De plek van de Bankzitters en hem. Het industrie-terrein. Ik keek op mijn horloge. Nog anderhalf uur. Ik liep weer naar Lisa. Voordat ik iets kon zeggen, zei zij het al. "Het was Kel hè?" Ik knikte. "Wat wilde hij?" Ik kreeg met moeite de waarheid over mijn lippen. "Hij wilt me ontmoeten op een plek van ons. En nee, je gaat niet mee." Voegde ik er snel aan toe toen ik haar mond open zag gaan. De mond ging snel weer dicht en ze knikte zwakjes. Ik ging op mijn hurken voor haar zitten en nam haar hoofd in haar handen. "Lisa het komt goed oké? Ik weet niet wat hij wilt van me, maar ik kom terug. Het is no big deal. Gewoon een beetje praten denk ik. Begrepen?" Ze knikte. Ik pakte mijn jas en autosleutels en liep terug naar Lisa. Ik gaf haar een kus. "Ik hou van je, oké?" "Is goed Rob. Ik hou ook van jou. Succes." Ik ging naar buiten en opende mijn leasebak. Op naar het industrie-terrein.

Ik raad aan om het volgende te luisteren onder het liedje Mercy van Shawn Mendes, of onder Michelle van Sir Chloe, maar beter onder Mercy.

Als ik er ben, is het 16:25. Nog een kwartier wachten dus. Ik blijf nog even in mijn auto zitten. Ik moet weer een nieuwe hebben, deze word oud. Ik kijk online nog 6 minuutjes voor een Audi, als ik een auto hoor aankomen, die met piepende banden remt. Dat moet hem wel zijn. En ja hoor, ik zie hem uitstappen. Dus ook ik stap uit. Hij ziet mij wel, maar loopt stug door naar de plaats. Als we daar allebei zijn, begint hij met praten. "Zo, van de Graaf, wat was jij van plan met mijn zusje?" Hij ziet er best eng uit zo. Boos en agressief. Niet laten weten dat je bang bent Rob, denk ik bij mezelf. Ik duw mijn kin omhoog en antwoord rustig. "Weet ik niet, misschien trouwen als we zover zijn?" Hij begon zwaarder te ademen, zette zijn kaken op elkaar, en er begon een spiertje bij zijn linkerslaap te trekken. "Dacht het niet, kleine. Jij blijft van mijn zus af zodat ze later een goede vriend krijgt. Gewoon een goede gozer, niet zo iemand als jij." Het is dat het om zijn zusje gaat, want het is best kut wat hij zei. Altijd zitten mensen weer op mijn lengte door te rammen. Kut lengte ook, ik zou graag wat langer zijn geweest. "Wat wil je er tegen doen?" "Laten we het uitvechten." De woorden waren gevallen. What the fuck? Hij wilt gaan vechten? Is hij een ridder ofzo?! Ik wil helemaal niet vechten. Straks heeft hij op kickboksen gezeten ofzo. Maar voordat ik er tegen in kon gaan, kwam hij al op me af stormen. 

Zijn eerste klap ging net naast mijn hoofd. Ik gaf hem gauw een trap tegen zijn schenen, en daarna meteen tegen zijn enkels. Ik zag dat het pijn deed, maar hij ging door. Hij gaf me weer een klap, nu op mijn neus. Ik voelde mijn ogen volstromen met water, en mijn neus begon te bloeden. Ik gaf hem een klap tegen zijn borst, en daarna meteen tegen zijn keel. Hij snakte naar adem en viel achter over. Ik ging boven op hem zitten en wilde uithalen op zijn lelijke rotkop, toen ik Lisa's gezicht even voor mij zag. Ze leek teleurgesteld, en verdrietig. Haar broer. Moet ik die vermoorden?

*POV KELVIN* (eindelijk)

Ik geef hem een klap, recht op zijn neus. Raak. Ik zie zijn ogen waterig worden. Ik haat hem. Ik haat hem. Hij moet van Lisa afblijven. Ik wil weer uithalen, maar hij geeft me een stoot tegen mijn borstkas. Meteen daar achterna een klap tegen mijn keel, ik val naar achter, snakkend naar lucht. Hij komt boven op me zitten met een valse grijns en haalt zijn hand omhoog. Ik zie dat hij wilt slaan. Dit is het dan. Ik heb geen kans meer. Mijn eigen schuld. Ik geef me er aan over. Ik ga Lisa missen, maar mam ga ik weer zien. Maar op het moment dat ik denk dat hij wilt slaan, twijfelt hij. 2 seconden. Hij blijft hangen, en ik zie mijn kans. Ik haal het mes uit mijn jaszak en steek hem onder zijn oksel, vlak bij zijn hart. De doodsteek. Hoe vaak heb ik die niet op testpoppen geoefend. Ik zie Rob verstijven, en grijpt naar de plek waar het mes zit. Hij trekt het er uit, met alle moeite. Als hij probeert op te staan, steek ik hem nog een keer. Zelfde plek, maar aan de andere kant. Dat was het dan. Arme Brabander. Hij valt neer met een laatste schreeuw. Een schreeuw die je in Australië zou kunnen horen. Ik krijg er kippenvel van. Daar ligt mij zwager die nooit mijn zwager heeft kunnen worden. Dood. Denk ik. Ik pak de plastic handschoenen uit mijn jaszak, en doe ze aan. Ik voel even bij zijn keel of er een hartslag is. Niks. Ook niet bij zijn hart. Ik app Lisa snel.

Lisa❤

U: 

R.I.P. de Brabander.

Ik loop nog even naar Rob's oor toe, en ook al weet ik dat hij mij niet meer hoort, fluister ik nog een paar laatste woorden: "Wie het laatst lacht, lacht het best."

NEEEEE WAT HEB IK GEDAAAAAN....😭😭😭😭😭😭😭

Sorry, maar er komt niet weer een "Robbie-save". Maar het verhaal gaat wel nog even door. Ik weet nog niet hoelang, maar niet lang meer, ik ga het afronden, maar ik heb een einde bedacht. Ik snap het als jullie t niet meer willen lezen, want Rob zit er niet meer in. Maar ik zou nog even doorlezen, t kan geen kwaad. 

O kutzooi, ik voel me echt heel slecht over dit deel, ik schreef het echt met moeite en tranen. 😭