MİRAN BEY

On İkinci Bölüm

Oy ve yorumu unutmayınız.
Keyifli okumalar dilerim.

🦋

Gözlerimi yavaşça açtığımda olduğum yeri sorguladım. Etrafa bakındığımda bir hastanede olduğumu anlamıştım. Hatırladığım son şey sancıdan dolayı yere yığılmam ve gördüğüm kandı. Gerisini hatırlamıyordum. Bayılmıştım ve yanımda kimse yoktu.

Gözlerimi sonuna kadar açtığımda ellerim karnıma gitti. Onu kaybetmiş miydim? Yoksa hâlâ annesi ile birlikte miydi? "Lütfen benimle kalmış ol." dedim içimden. Olayların şokunu atlatamadan bir de bebeğimi kaybetmek istemezdim. Güç aldığım bebeğimi kaybetmek beni iyice dibe batırırdı ve bu isteyeceğim son şey bile olamazdı. Ona şimdiden fazlasıyla bağlanmıştım.

"Doktor!" diye bağırdım. Boğazım acıdı ama umursamadım. Gözümden yaşlar boşalırken yaşadığının haberini almak için merakla kapıya bakıyordum. "Doktor! Hemşire! Yok mu kimse burada?" diye bağırdım. En sonunda odanın kapısı açıldığında içeriye bir hemşire girmişti. Umut dolu gözlerimle ona bakıyordum.

"Sakin olun lütfen." dedi.

"Olamam! Bebeğim yaşıyor mu? Öldü mü? Bir şey söyleyin bana!" dedim. Sesim yüksekti.

"Hilâl Hanım sakin olun bebeğiniz gayet iyi." dedi, hemşire. Sakinleştim ve öylece hemşireye bakmaya başladım.

"Gerçekten iyi. Sağlığı da gayet yerinde. Sakin olun şimdi siz kötü yapacaksınız bebeğinizi." dedi.

"Kan gördüm, kan vardı! Neden kan geldi? Düşük mü yapacaktım, ne olacaktı? Lütfen düzgün anlatın şunu kafayı yiyeceğim şimdi!" dedim.

"İlk aylarda böyle kanamalar görmek mümkün. Ayrıca stres yapmışsınız sanırım. Bir de o eklenince tabii, normal. Bayılmanızı da aynı şekilde stres yüzünden." dedi.

"Beni kim getirdi buraya?" diye sordum.

"Adı Miran'dı sanırım. O beyefendi getirdi sizi." dedi. Acaba Miran beni o hâlde gördüğünde ne düşünmüştü...

"Ne zaman çıkabileceğim buradan?"

"Birkaç kontrolünüz daha yapıldıktan sonra çıkabilirsiniz. Ben doktorunuza haber vereyim uyandığınızı." dedi ve odadan ayrıldı.

Bebeğim yaşadığı için çok sevinmiştim. Eğer o da benden gitseydi asla toparlanamazdım.

Birkaç dakika sonra odanın kapısı açıldığında içeriye bir doktor girmişti. Bana bakıp gülümsedi ve iyice yanıma yaklaştı. "Nasılsın Hilal?" diye sordu.

"İyiyim, asıl bebeğim, o iyi mi?" diye sordum.

"Evet o iyi. Anne de iyi olduğuna göre problem yok demektir. Randevularına gitmeyi ihmal etme. Şimdi sana birkaç kontrol yapacağız duruma göre gidebilirsin." dedi. Kafamı olumlu anlamda salladım. Doktor elindeki dosyayı inceledikten sonra bana döndü.

"Başın ağrıyor mu? Kafanı çarpmış olabilirsin bayılırken." dedi.

"Hayır ağrımıyor. Az bir şey kasıklarım ağrıyor." dedim sadece.

"Normal o. Yarına düzeleceğini umuyorum. Kendine dikkat et. Daha çok başındasın hamileliğin." dedi. Kafamı olumlu anlamda salladım.

Doktor yanımdan ayrıldığında kafamı geriye attım ve gözlerimi kapattım. Ellerimi karnımın üstüne koydum ve öylece durdum. Birkaç saniye sonra kapının açılması ile gözlerimi açıp gelen kişiye baktım.