|𝐒𝐨𝐩𝐮'𝐮𝐧 𝐨𝐠𝐥𝐮 𝐉𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤❀|

23

Yoongi'den
Yarım saattir Jungkook ile oturmuş Hoseok'u bekliyorduk. Amaa Hoseok'tan çıt yoktu.

"baba biz mal mıyız? Yarım saattir boş boş oturuyoz ama Hoseok babamı aramak aklımızın ucundan bile geçmedi"

Bir an afallamıştım. Hakketten Ya Hoseok'u aramak niye hiç aklımıza gelmemişti?

"çabuk ara! Çabuk!- bu arada sen bana mal mı dedin?"
Gözlerimi kısıp konuşmuştum.

"haşa! Babama öyle bir şey der miyim ben hiç!? Tı tı tı baba sen beni hiç tanıyamamışım"

Jungkook'a boş boş bakmıştım. Ne saçmalıyordu?

"boş yapma Jungkook! Hoseok'u ara!"

Bana bakıp hemen Hoseok'u aramıştı.

"hoparlöre al!"

"tamam tamam"

Diyip Telefonu kulağından çekmişti.

"alo, baba neredesin? Çok merak ettik!"

"yahu hahaha SeokJin'i ziyaret etmeye gitmiştim sizde hemen endişeleniyorsunuz!"

Rahat bir nefes almıştım.

"ya baba! Biz nereden bilelim amcamın yanında olduğunu!"

"hahaha tamam tamam. Çok geç uyumayın, dolaptaki yemekleri ısıtıp yiyin-fotoğrafını atıyorsun! - yemekten sonra dişinizi fırçalamayı sakın ha sakın unutmayın! Uyuyacağınız zaman görüntülü arayın görmem lazım uyuduğunuzu! Üstünüzü sıkı örtün, kapıyı kilitleyin, bugün baban ile uyu tek uyuma çünkü evde ben yokum! Pencereyide kapatıp uyuyun! Ayh nefesim kesildi! "

" sen neden evde yoksun? "

" yahu Jimin'in sınavı varmış eve gidip çalışacakmış,(ayh benimde yazılım var) Namjoon işteymiş o yüzden de SeokJin'in yanında durmaya gittim"

Bir-iki saniye Jungkook ile bakıştıktan sonra Hoseok konuştu.

"neysee SeokJin'in yanına gitmem gerek-dediklerimi harfi harfine yapıyorsunuz! Duydun mu beni gidip o babana söyle eğer Jungkook'un zıvanadan çıktığını anlarsam onu lime lime ederim git söyle. Bu arada yeter kapat artık! Uyuyun bay bay"

Ne yaşadığımızı anlamadan yüzümüze kapanmıştı telefonu.

"hah! Jungkook zıvanadan çıkarsa babamı lime lime edermiş. Konu ne ara bana geldi yah!"

Jungkook'a gülüp konuştum.

"konu Hoseok ise her zaman döner dolaşır sana gelir neysee hadi yemekleri ısıt çok açım!"

Jungkook ellerini beline koyup konuştu.

"yah! Öyle mi Min Yoongi insan azıcık oğlum o benim canımdan kanımdan bir parça der doğru düzgün ister! Kalbim çıt gözyaşım pıt"

Sabır dilercesine ellerimi anlıma koydum. Sonra yıllar sonra yapmadığım bir şeyi yapmıştım. Jungkook'a sarılmayı.

"baba..."

Başımı boynuna gömdüm ve Hoseok gibi kokan oğlumun kokusunu içime çektim.

"baba sen bana sarıldın! Tanrım! Babam bana sarıldı!"

Sevinmesin hem mutlu olmuştum hem de üzgün. Onu hiç bu kadar mutlu etmemiştim. Biz resmen Jungkook'un çocukluğunu ondan almıştık.

"tamam Jungkook boğuluyorum!"

Hiçte boğulduğum filan yoktu. Aksine kendimi oğlumun kollarında huzurlu hissetmiştim.

"bırakırım ama bana söz ver"