|𝐒𝐨𝐩𝐮'𝐮𝐧 𝐨𝐠𝐥𝐮 𝐉𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤❀|

34

Off medya çok güzeller..

"Hayır Yoongi! Ortada daha Seokjin hyung yok onsuz düğün yapamayız!'

Yoongi oturduğu yerden yüzünü sıvazladı. O değil miydi evlenme teklifi etmemi isteyen? Şimdi neden böyle yapıyordu?

"Ama hayat-"

"Hayır dedim Yoongi Seokjin hyung benim arkadaşım onsuz olmaz hem o senin Hyungun ya onsuz nasıl düğün yapmayı teklif edersin?!"

Bu konuda biraz haklıydı. Sonuçta benim Hyungumdu o ama biraz değişik davranabiliyordu. Sürekli ailesi ile kavga ediyordu bu aralar. Anlamış değilim Jimin garip davranıyordu. Sürekli bir şekilde Seokjin Hyungumu üzüyordu. Bu sefer ne yaptıysa artık yurt dışına çıkmıştı Seokjin hyung. Çıkar foyası onun ama Seokjin Hyunguma bu sefer bir şey olursa Jimin hiç iyi şeyler yaşamazdı yaşatmazdım.

"Tamam güneşim bunu sonra konuşalım Seokjin Hyung gelsin bi"

Hoseok koltuğa oturup şaşkın şaşkın sordu.

"Sahi Seokjin Hyung neden yurt dışına gitmiş?"

Bende nefesimi verip konuştum. ona olanları anlatıp moralini bozamazdım.

"Bende bilmiyorum ki"

Hoseok iç çekip konuştu.

"Gene onlara bir şey olmuş anlamıyorum onları her seferinde kavga ederken görüyorum. Önceden çok mutluydular.."

Kafa sallamıştım. Sahiden ya onlara durduk yere ne olmuştu. Anlamıyordum ilişkilerini.

"Neysee ne öğreniz herhalde ben Jungkook'u uyandırayım yoksa uyanmıyacak bir de ekmek alsın gitsinde"

Kafa sallamıştım. Hoseok Jungkook'u uyandırmaya gitmişti, bende sofrayı hazırlamaya koyulmuştum.

-

"Hey! Hâlâ neden geldiğini söylemedin burada oturup içki mi içeceksin?"

Seokjin içkisinden bir yudum alıp konuştu.

"Yanına gelemez miyim?"

Chan göz devirip konuştu.

"Yani gel gelme demiyorum aishh! Seokjin ben senin kuzeninim cevap ver bir şey olmuş sana! Namjoon Hyung ile mi kavga ettin gine?"

Seokjin kafasını başka tarafa çevirmişti. Kafası çok doluydu. Artık onu kimin sinir ettiğini ya da kırdığını idrak edemiyordu. Herkes onu bir hiç gibi görüyordu. Oğlu bile.

"Chan şuan konuşmasak aklım çok dolu kimse beni anlamıyor sadece gökyüzüne bakalım orada kimse beni yargılamıyor huzur buluyorum."

Chan kafasını gökyüzüne çevirdi. Üstelemek istemiyordu. Kuzeninin çok inişli çıkışlı bir ilişkisi bir ailesi vardı. Ne kadar bir birlerinden uzakta olsada hep telefon açıp gün içinde neler olup bittiğini anlatıyordu ona. Kuzenini seviyordu. Üzülmesini asla istemiyordu. Üzmelerinide.
Gülümseyip başını omuzuna koydu Seokjin'in chan. Seokjin de göz ucuyla chan'a baktı sonrada yarım ağız güldü.

"Seni görmeyeli çok olmuş be chan yakışıklı olmuşsun"

"Önceden öyle değil miydim? Ayıp"

Diyip göğsüne acıtmayacak şekilde vurdu sonrada güldü. Seokjin de ona uyup güldü. Onu çok özlediğini bir kez daha fark etti.