ဝုန္းဒိုင္းဝုန္းဒိုင္းျဖင့္ တံခါးဖြင့္လ်က္သားျဖစ္ေနေသာ
သူ႕အိပ္ခန္းမႀကီးထဲကအိမ္သာထဲကို ေျပး၀င္သြားတဲ့
အႏွီ Kwon Jiyong ၏ ေက်ာျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ကာ
Seungri တေယာက္ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္ျဖင့္ ဆံပင္ေတြကို
ထိုးဖြလိုက္ရေတာ့သည္။ တေယာက္တည္း အနားယူ
ပါမယ္ဆိုကာမွ ေဟာဒီအရႈပ္ထုပ္က သူ႕အိမ္ထဲအထိ
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္ခ်လာတာေလ။
ေရေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ ဇိမ္ယူ ေရခ်ိဳးဖို႔လည္း စိတ္မပါ
ေတာ့ေပ။ အိမ္ထဲမွာ သူစိမ္းေယာက်ာ္းတေယာက္
ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနရသည္။
အိမ္သာထဲေျပး၀င္သြားတဲ့ Kwon Jiyong ကလည္း
ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ထြက္မလာေသးဘူး။
ဒီေလာက္ၾကာေနပုံေထာက္ရင္ေတာ့.. အီး ပါေနတာ
ျဖစ္မယ္.. ကြၽတ္စ္.. ဟိုတယ္ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ရရင္
အေကာင္းသား..
တေယာက္တည္း ပြစိပြစိ ေရ႐ြတ္လိုက္ရင္း ဧည့္ခန္း
ထဲက ဆိုဖာေပၚမွာပဲ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး
ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းလည္းမသိ။
တျခားေယားက်ာ္ေလးတေယာက္သာဆို သူ႕စိတ္ထဲ..
ဒီေလာက္ ကသိကေအာက္ျဖစ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူးရယ္
ဒါ Kwon Jiyong ေလ။ အရင္ကကိစၥေတြေၾကာင့္မို႔
မ်က္ႏွာေရာ တကိုယ္လုံး ယြစိယြစိျဖစ္လာကာ သူ႕မွာ
ဘယ္လိုမွ မေနတတ္မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနရၿပီ။
႐ုတ္တရက္ အေတြးေပါက္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ရွိ
တဲ့ ဘီယာဗူးေတြနဲ႕ အရက္ပုလင္းေတြကို မီးဖိုေခ်ာင္
ဗီရိုေတြထဲ ထည့္ဖြက္လိုက္မိေတာ့တယ္။
ဒီလူက တအားေသာက္နိုင္တာ..
ဒင္းကစကားေရာေဖာေရာနဲ႕ အရက္ေသာက္ရေအာင္
ဆိုရင္ သူပါလိုက္ေသာက္ေနရဦးမွာ.. ႏွစ္ေယာက္လုံး
အတူတူေသာက္ရင္ မူးလာၾကမွာ..
အဲ့အခါက်.. အဲ့အခါက်..
ဦးေႏွာက္ထဲမွာေပၚလာသည့္ ပုံရိပ္မ်ားကို Seungri
အတင္းခါထုတ္ေမ့ပစ္ခ်င္သလို ေခါင္းကိုခါယမ္းပစ္
လိုက္ေလသည္။
မျဖစ္ဘူး.. မျဖစ္ဘူး.. ဒါမ်ိဳး ေနာက္တခါ မျဖစ္ရဘူး
အထူးသျဖင့္ ဒီလူ Kwon Jiyong နဲ႕..
