သူ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ Kwon Jiyong က မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လာေလသည္။ ထိုအၾကည့္ထဲတြင္ သူ႕အား
နည္းနည္းေလးမွေတာင္ အဖက္မလုပ္လိုသည့္ပုံႏွင့္
ေမွးၾကည့္လာရင္း..
" ေစာေစာစီးစီး ဘာလဲ ေမာင္ရာ.."
အိပ္ခ်င္မူးတူး ထိုအသံက Seungri အား စိတ္မတို
တိုေအာင္ တမင္ဆြေနသလိုပင္။ ညက လူမွန္းသူမွန္း
မသိေအာင္ မူးခဲ့မိၿပီး ဒီလူနဲ႕ အိပ္မိသြားသလားဟု
ေတြးေနေသာ Seungri ၏ အေတြးမွာ ေဒါသအျဖစ္
သို႔ ကူးေျပာင္းသြားရာ..
" ခင္ဗ်ား ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ.."
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ Kwon Jiyong အား ကုတင္ေပၚ
မွ တ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲခ်လိဳက္ေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္
ကုတင္ေအာက္ကို ေရာက္ေရာက္ျခင္းJiyong က
Seungri အား ကုတင္ေပၚသို႔ ျပန္တြန္းပစ္လိုက္သည္
မို႔ Seungri ခမ်ာ သူ႕အားႏွင့္ သူ လဲက်သြားရသည္။
ပို႔လို႔ပက္လက္ လဲက်ေနေသာ Seungri အေပၚသို႔
Jiyong က ခုန္တက္လာၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို တက္ဖိ
ထားကာ Seungri ေမးေစ့အား လက္ျဖင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္
ရင္း ေမးလိုက္သည္။
" ေမာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. အၾကမ္းပတမ္းနဲ႕.."
" ခင္ဗ်ားကမွ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. သူမ်ားအခန္းထဲ
လက္လြယ္စပယ္ ၀င္အိပ္ေနတာ.."
မူးမေနေတာ့ေသာ Seungri သည္ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း
ဒီတစ္ခါေတာ့ Jiyong လက္ထဲမွ လြတ္ထြက္သြား
ၿပီးေနာက္ ရႉးရႉးရွားရွား ေဒါသမ်ားျဖင့္ မ်က္ႏွာျပင္
တစ္ခုလုံး နီရဲေနေလသည္။
" ခင္ဗ်ား ေစာက္ရွက္မရွိဘူးလား.. တစ္ဖက္လူက
သေဘာမက်ဘဴး မလိုခ်င္ပါဘူးဆိုတာကို အတင္း
ကာေရာ လိုက္ပတ္သတ္ေနတာႀကီးက စည္းေက်ာ္
ေနတယ္လို႔ မခံစားမိဘူးလား.."
" မင္းကိုယ္တိုင္ ငါ့ကို ဘုရားေက်ာင္းထဲ အတင္းဆြဲ
ေခၚ.. အတင္းလက္ထပ္.. အတင္းလက္ထပ္စာခ်ဳပ္
မွာ လတ္မွတ္ထိုးခိုင္းလို႔ မင္းက ငါ့ေယာက်ာ္းျဖစ္ေန
ရတာေလ.. ဘယ္စည္းကိုမ်ား ငါက ေက်ာ္မိလို႔တုန္း
ေျပာပါအုံး.."
မထီမဲ့ျမင္ဟန္နဲ႕ ခနဲ႕တဲ့တဲ့ ၿပဳံးျပေနတဲ့ ဒီလူ႕ဂြစာကို
Seungri အေသရိုက္သတ္ပစ္ခ်င္လာေတာ့သည္။
အားလုံးကို သူ႕အပိုင္လို႔ တြက္ခ်က္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာ
လုပ္ေနသလို ပုံစံမ်ိဳးေတြကို နည္းနည္းေလးမွ ၾကည့္
လို႔ မရေပ။
