Diepzeewater

Hoofdstuk 10

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan niet niks doen en toekijken hoe Ethan's familie ontdekt dat hij een zeemeerman is. Ik kan hem ook niet zomaar opdrogen. Hij is net in het water gevallen.
Ik laat de douches maar allemaal tegelijk afgaan en spuit water over zijn familie heen.
Dan zoek ik Ethan. Hij is naar de bodem gezwommen (5 meter diep) en kijkt angstig omhoog.
De douches zijn gestopt met spuiten en ze kijken in het water...
"Wat is dit voor zieke grap!" Buldert de vader van Ethan als hij zijn zoon op de bodem ziet liggen.
Ik herinner me dat Ethan een zwembroek in exact dezelfde kleur als zijn staart heeft. Waarschijnlijk denkt Ethan's familie dat dit een soort speciale broek is, die verandert in een staart als hij nat wordt.
Ethan komt naar boven zwemmen en ik help hem de kant op, door te doen alsof ik zijn arm vast pak, terwijl ik in werkelijkheid mijn magie gebruik.
Ik trek zijn familie het water in met een straal en dan droog ik Ethan. We rennen naar de kleedkamers en pakken onze spullen.
Als we bij het kruispunt aankomen gaat Ethan naar zijn huis en ik naar die van Sophie.
Daar aangekomen vertel ik wat er is gebeurd.
Sophie's ouders zeggen dat ze wel even met zijn ouders gaan praten.
Ze pakken de huistelefoon en ik zeg ze het nummer voor.
Dan loop ik naar boven. Als ik mijn kamer in kom, zie ik dat mijn boek alweer licht geeft.
Ik sla het open en lees:
"Als zeemeerminnen in contact komen met water krijgen ze een staart.
Als ze droog zijn en water aanraken, duurt het tien seconden voordat ze een staart hebben.
De zeemeerminnen die onder water leven hebben altijd een staart.
Mensen krijgen geen staart. (Meer over de verschillen tussen mensen en zeemeerminnen op bladzijde 112, sectie B, verschillen).
Er is een manier voor mensen om te veranderen, zonder permanent een staart te krijgen.
Deze speciale slakken leven heel diep in de zee en zijn voor menselijke duikers onbereikbaar."
Ik sla het boek dicht en kijk er met open mond naar.
Staat er alleen maar een basisschool boek in? Hebben ze een willekeurig informatief kinderboek overgeschreven, maar dan zonder een leuke verhaallijn voor kinderen?
Ik leg het boek weer aan de kant en ga op het bed zitten.
Ik hoor voetstappen die mijn kant op rennen en een seconde later staat Sophie in de deuropening.
"Mijn ouders hebben net met die van Ethan gebeld, ze zijn thuis, en hij is niet thuis. Hij is weggelopen."
Ik kijk haar even aan en storm dan langs haar naar beneden.