DİLBİRİN (Zoraki Evlilik)

19.BÖLÜM

Selam yeni bölümle geldim size üzgünüm ama okadar emek veriyorum emeğimin karşılığını alamıyorum Bir vote atmak yorum yapmak size sor geliyor neyse keyifli okumalar..

Artık düğün bitmiş herkes kendi hayatına geri dönmüştü çok şükür kazasız belasız altlatık bu düğünü hepimiz çok yorulduk ama Mehmet ve dila için değdi en azından onlar çok mutlu olacaktı hani derler ya kimse ilk aşkına kavuşmaz kavuşsada mutlu olmazlar diye Dila ve Mehmet öyle olmayacaktı ben eminim bu yalan Dünya'da ki hayatta en mutlu olacak insanlar onlar olacaktı ikisi de birbirine kavuştu ikiside muradına erdi en azından bir aşk daha yarım kalmadı birbirilerine hasret ölmediler ömrünün sonuna kadar keşkelerle yaşayamayacaklar.

Misafirlerin hepsi dağıldı ama zenan ve annesi gitmedi biraz burda kalacaklardı berat resmen zenandan kaçıyordu göz göze gelmemeye gayret gösteriyordu benim gözüm onların üzerindeydi izlemlerim bu yöndeydi içimdeki kıskançlık beni kemiriyordu ben ne ara böyle bir insan oldum beratsız nefes alamayacak halle geldim anlamıyorum gururum yüzünden şuan beratla kanlı bıçaklı gibiyiz o odada ama dışarıda birbirine aşık gibiyiz hiç kimse aramızda sorun olduğunu anlamayazdı.

Zenanın annesi bana resmen hayrandı beni her gördüğünde iltifata boğuyordu bunu bilerek yapıyor muş kızlar öyle söyledi kızı bu sevdadan vazgeçsin başkasıyla evlensin hayatını kursun diye ama zenanın berattan vazgeçeceği yoktu zenan beratı halla çok seviyordu bu herhalinden belliydi berat ona karşı hiç birşey hissetmiyorum desede unutması imkansız dı ilk aşkıydı ve zorluklar la ayrılmışlardı.

Düğünün arkasından herkes yorgun olduğunu söyleyip odalarına çıktılar bu söylediklerimi yapanlar yaşlılardı biz de biraz oturacaktık dila ve Mehmet yoktu zaten konakta bir kaç günlüğüne çiftliğe geçmişlerdi geleceklerdi, çaylar elimde arka bahçeye geçtik herkes oturmuştu bu gece uzun olacaktı belliki ben bu gece zenanı öldürmezsem bir daha öldürmem çünkü gözlerini dikmiş resmen beratı yiyecekmiş gibi bakıyordu, elimdeki çayları dağıttıktan sonra beratın yanına geçtim koluna girdim berata baktım bana şaşkınlıkla bakıyordu bunu asla yapmazdım çünkü boran ağanın yanında hayatta yapmazdım koluna girince bana baktı anlamayan gözlerle her fırsatta bennden uzak dur diyen ben şimdi koluna gitmiştim artık birşeyler yapmam lazımdı bu kızın bakışları beni aşırı rahatsız ediyordu berat evliydi ve karısı hamileydi bunaları bile bile nasıl halla berata bakabilir nasıl konuşmaya çalışa bilir anlamıyorum konu nerden açıldı bilmiyorum ama zenan bir anda berata " aa berat bizde çok yapardık dimi bunu bir anda berzan söyleyince gözümde canlandı " dedi.

Ters ters berzana baktım yine ne saçmaladı kim bilir " beratın dudağı kıvrıldı o gülen güzel gülüşünü zenana gösterdi gözlerine baktı belki hasretle belki pişmanlıkla. " Bir keresinde de hocaya yakalanmıştık ne gündü ama " dedi.

Yavaşça kolumu beratın Kolundan çektim sırtımı arkaya yasladım dicleyle göz göze geldik sanki beni anlamış gibi sakin olmamı işaret etmişti bu kızın önünde tabikii de kavga çıkaracak değildim aslında o odaya girdiğimizde de kavga çıkarmaya hakkım yoktu günlerdir beratın bende. Uzak durmasını söylüyordum şimdi hiç birşey olmamış gibi karşımdaki adama kıskandım seni deli gibi onunla muhatap olma diyemezdim bunu söylemeye hakkım yok berat zaten evlendiğimiz günden beridir söylüyordu beni sevmediğini istemediğini sonunda bana aşık olduğunu itiraf etsede bana inandırıcı gelmiyordu ben berata bir türlü inanamıyordum heleki şuan karşımda ilk aşkıyla konuşuyorsa hiç inanamazdım ona baktığı gibi bana hiçbir zaman bakmadı ona bakınca sanki gözlerinin içi parlıyordu onunla konuşurken heycanla konuşuyordu berat ne kadar unuttum desede berat zenanı unutmamıştı bende böyle kalmıştım şilan hep acı çeken taraf olacaktı Şilanın mutlu olmaya hakkı yoktu unutma Şilan sen bu eve berdel olarak geldin ve berat seni hiç bir zaman sevmeyecek zenana baktığı gibi sana bakmayacak gamzeyi sevdiği gibi seni sevmeyecek gamzeyle yeni bir hayat kurmuştu zenanı onunla unutmuştu gamzenin bir şansı vardı ama benim hiç bir şansım yoktu..