Hunter's Wrath (Completed)

Chapter 27

Warning: R-18!

"You don't have to go with me, you can stay here and finish your work."

"I insist," Tinitigan ko siya, ngunit nanatili ang tingin niya, kung saan. Iniiwasan niya ba akong tingnan? Bigla naman akong nainis sa idea na 'yon, kaya umiwas na ako ng tiningin at pinagpatuloy ang ginagawa. Ilang oras pa ang lumipas na parehas lang kaming nanatiling tahimik. Mayamaya lang ay tumayo siya at striaght ang katawan na naglakad papalabas ng pinto.

"Saan kayo, Mr. Martinez?" I asked.

"I'm going to use a comfort room," Tumango ako, pero dumerederetso na siya. Hindi ko alam kung bakit hindi ako mapakali sa upuan ko matapos niyang makalabas. I am having this weird feeling.

Wala sa sariling napatayo ako at marahang sumunod. Naabutan ko siyang nakahawak sa padir at nakatayo lang, not planning to walk. Akala ko pa naman ay nakarating na siya sa CR. Nandito pa pala siya. I was about to talk to him, pero may kung ano sa akin ang nagsasabihin huwag na muna ako magsalita o magparamdam na pinanonood ko siya.

I saw him heave a sigh before he started to walk, still touching the wall.

What's with his actions?

Natitiyak kong kunot na kunot ang noo ko na napahalukipkip. Hindi ako umalis doon hanggang sa nakabalik siya, and when I saw him coming, I blocked his way, still with my arms folded against my chest. Pinaningkitan ko siya ng mga mata habang wala naman siyang pakialam na patuloy na naglalakad. I was about to speak when he got close to me. I was also expecting him to stop, pero pabuka pa lang ang mga labi ko'y namilog na ang mga mata ko at hindi nakapagsalita sa gulat ng patuloy siyang naglakad hanggang sa mabangga niya ako.

"Shit!" His hand automatically wrapped around my body. Hindi dahil sa matutumba ako, ngunit tila dahil siya ang nawalan ng balanse at sa akin siya kumukuha ng suporta. Automatic din na napayakap ako sa kaniya sa gulat. I felt electricity rush through my veins as I didn't know what to say or do. What the hell is the matter with him!?

I am sure sinadya niya 'to! Is he trying to make some dirty moves on me? Sa tingin niya makukuha niya ako sa paganto-ganto niya?!

"D-Dimaria... why are you here?" noon ko lang na-realize na napakalapit niya sa akin. His fresh, minty breath brushes against my face. Naramdaman ko ang pagiging stiff ng katawan niya at bahagyang panginginig ng mga kamay niyang nakahawak sa akin.

Is he nervous? Bakit ganito ang epeko ko sa kanya?

Hindi pa ako nakakasagot ay naramdaman ko ang pag-angat ng kamay niya para abutin ang mukha ko. I was shocked as my body became rigid when his fingers traced my face. He touches it like he's memorizing it. Huminto lamang iyon sa mga labi ko. His stares went down on my lips at namahinga 'yon roon, like he was picturing something inside his mind.

Halos mapasinghap pa ako ng may kumawalang luha sa isa sa mga mata niya bago siya unti-unting yumakap sa akin. I can feel his body, kung paano ito unti-unting nanghihina. And all I can feel is that hot liquid moisturizing my shoulder and his heavy breathing. Did he just breakdown? He's damn crying!? And I was still in a state of shock and confusion. Hindi ko rin alam kung ano ang gagawin ko.