Hava fazlasıyla soğuktu zaten... ben daha da soğuktum herkese karşı , özelliklede ona karşı. Neden mi?
çünkü;
oydu , bana hayatın bu kadar acımasız olduğunu öğreten. oydu , iyi dediklerimin aslında hiç de iyi olmadıklarını gösteren . oydu, ben bili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karmaşa tüm dünya içerisinde olan bir duyguydu . Herkes yaptığı veya yapacağı bir işin karmaşasına giriyordu . Bazıları ise bir duygu karmaşası içindeydi . Hangi duygu içinde olacağını şaşırırdı . Ben hiç duygu karmaşasına girmemiştim . Ya da öyle hatırlıyordum . Ama şuan cidden bir duygu karmaşası içindeydim ve yaptığım şeyden dolayı bir utanç vardı içimde .
Kapı dinlemiştim...
her neyse. Mutlu olmuş muydum? Nedensizce evet. Üzülmüş müydüm? Evet ama bu ayrılmalarına duyduğum bir duygu değildi , bu tam aksine ona istemediği bir nişana mecbur bıraktıkları içindi. Hala konuşuyordu. Bende dinlemeye devam ettim .
"Ya anne , Allah aşkına ne zaman o reddetti ki ?"dediğinde şaşırdım . Nasıl yani kız seviyor ancak Aslan sevmiyor muydu?
"Neyse ben son sözümü söyledim . Karşı taraftan gelebilecek herhangi bir söylem beni ilgilendirmiyor. Gelmişim koskoca adam olmuşum hala evlenmeme bile karışır oldunuz ." Karşı taraftan gelen söz beni daha da karmaşaya soktu.
"İyi oğlum gelinimi en kısa zaman beklerim." Yine bir saçma duygu sardı bedenimi. Acaba kimdi.
"İyi annem . Kapatıyorum." Annesine saygısı vardı ve bu çok iyi bir durumdu.
Konuşmayı kapattığını , kapıyı açıp kapının dibinde resmen kulak misafiri olmaya çalışan dedikoducu teyze gibi gözüken beni fark etti. Şaşırdığı o kadar belliydi ki . Kaşları olabildiğince kalkmıştı . Beklemiyordu bu durumumu , gerçi bende beklemiyordum da neyse. Şaşkınlığına son vermişti ki konuşmaya başladı .
"Fidan senin ... burada böyle ne işin var?" Evet Fidan , cevap ver! De bakalım ; annenle senin nişanının nasıl bozulduğu adlı bir konuşmanızı dinledim ve baya bir kafam karıştı istersen gel birde beraber konuşalım . Oldu!
"Şey... hah ben tam senin kapını çalıyordum . O an baktım ki sen çıktın . " Ne diyorsun kızım hediyemi bu kutudan çıksın.
"Anladım ama yalan söylediğin fazla belli oluyor , fidan." Tutmamıştı . Yalan söylemeyi hiçbir zaman becerememem gerçekten berbat bir durumdu. Hoşlanmamıştım.
"O kadar belli miydi ?" S*çtın sıvıyorsun canım.
"Evet." dediğinde yaklaştı bana doğru. Ne oluyor ?
İyice yaklaştı tam kulağımın dibinde durdu. Adımları merdivenlere doğru olsa da hala gitmemiş tam kulağımın dibinde duruyordu.
Sesini düzeltmek ister gibi öksürdü . İçim gitti . Neden böyle oluyor diye düşüncelerimle oturup boğuşmak istedim ancak zamanım yoktu.
"Düşündüm de... Madem yalanımı duydun Fidan . Bunun bir suçu olmalı zira kulak misafiri olmak çok ayıp ." Fısıldar gibi söylememişti ama bende o etki bıraktığı kesindi . Hala kulağımın dibinde tok sesi ve hiç bozmadığı dik duruşu ile durmaya devam ediyordu . Aynı onun gibi bende öksürdüm . Yalandan.
Çok yalandan iş yapar olduk .
"Ne suçu ?" dedim ve bekledim .
"Mmm, Duyduğuna göre az çok anlamışsındır. Anneme seni götüreceğim ." Ölüyorum . Tutun...
"Nee?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Erken bitti ancak diğer bölüm iki katı yaparım yarın yazma ihtimali bile olabilir.
İki günde bir yeni bölüm atıyorum . Ciddi durumda kusura bakmayın . Doktora gideceğim bir durumum olmasaydı inanın daha uzun yazardım.
