AHESTE

AHESTE |0.2

İYİ OKUMALAR!!!

Ne kadar yeni başlasam da bu işe güzelce halletmeye ve düzenlemeye çalışıyorum .

bir kusurumuz varsa af ola...

.....................

Herkes kaderini yaşıyordu bu hayatta .  Ancak kader seçtiğin yollara göre değişirdi. Bende yolumu seçecektim . Ya bu görevi kabul edip devletim için çalışacaktım . Ya da sıradan davalar ile hayatıma klasik bir şekilde devam edecektim.

Kararımı bekleyen bir çift ela gözlere takıldı yeşillerim . Aklımda her ihtimali tartıyordum. Ölebilmek , şehit olmak , benim için sorun değildi. Sonuçta vatanım içindi her şey...

Tek düşündüğüm şey bundan sonra ne olacağıydı.

"Beklemeli miyim yoksa kararını söyleyecek misin ? "

Sesini duyunca titrek bir nefes aldım ve beni içine çeken elalarına çıkardım gözlerimi . Evet. Tamı tamına üç gün mühlet vermişti düşünmem için ve ben hala karar verememiştim . Sorun ne idi bilmiyordum tam olarak ancak içimde bir yerde heyecandan kalan bir muzurluk vardı.

"pekala , biraz daha bekle karar vereceğim ."

Dediğimde dikkatle beni süzüyor , her hareketimi izliyordu. Az çok o da ne cevap vereceğimi biliyordu.  Kabul edecektim...

İçime aldığım nefesi sesli bir şekilde dışarı vererek . Odasında olduğu sandalyede dikleştim . 

"Kabul ediyorum ,yani ne olacağına dair pek bir bilgim olmasa da ben genel olarak ne yapacağımı anladım . "

Aldığı nefesi dikkatli bir şekilde verdi ve sesinin düzgün çıkması adına ufak bir öksürdü . Bu bilinçli öksürüğü sonucu zaten hoş, sert tınısı olan sesi iyice kendini belli etti .

"Kabul etmenize sevindim fidan hanım. Sana detaylı bir şekilde anlatayım 'anlayacağın şekilde' anlatmaya çalışacağım ."  

Dikkatle onu dinlemeye başladım . 

"Öncelikle , Ben sadece sınavın için buraya gönderildim . Sende anladığın üzere Hakkari'ye geleceksin . Orada bizim kaldığımız güvenli evlerden birinde kalacaksın . "

Derken güvenli ev kısmında takıldım . Yani , açıkçası oraya gideceğimi biliyordum ancak güvenli ev kısmını bilmiyordum.

"Ev kısmını pek anlamadım biraz açar mısınız ?"

Onunla resmi konuşmam bence normal bir şeydi ancak değişik hissediyordum, özellikle sert harelerinin altında ezilirken değişik oluyordu bu durum . Sanki ben suç işlemiştim ve o bana karşı vatan hainiymişim  gibi davranıyordu .

Sanırım babamın vatan haini olduğunu biliyordu ve beni de ona göre yargılıyordu. Sinirlenmiştim.

"Bakın fidan hanım, Hakkari sandığınız veya kafanızda kurduğunuz kadar kolay hareket edeceğiniz bir yer değil. Ne kadar sizin için sorun olmasa da . Komutanım sizinle benim ilgilenmem konusunda anlamadığım bir şekilde ısrarcı ."

Gerçekten sinirlenmiştim . Zaten bu yaşamıma kadar herkes babamın üzerinden yargılarla yaklaşıyordu bana . Ne kadar nereden öğrendiklerini anlamasam da bir şekilde öğreniliyordu bu durum . Gerçekten can sıkıcıydı . 

"Beni aklınızdaki duruma göre yargılamazsanız sevinirim Aslan bey."

Konuşurken sesimdeki sinir kendini gayet iyi bir şekilde belli etmişti. Tekrar yerimde dikleşirken sandalyeden gelen gıcırtı ile yüzümü buruşturdum . Boğuyordu bu oda beni .