1 YIL

22.Bölüm=Risk

"Bazı şeyler, bazı insanlara çok ağır gelirdi..."

...

"Ne yani , bu yerde, şu size saldıranlar dışında başka şeylerde mi var?"

Mirza'nın aptalca sorusu Demirhan ve Barlas'ın aynı anda göz devirmelerine neden olmuştu, Tan ise bu durumu henüz idrak edebilmiş değildi, Efsun ve Karaca ise sadece sessizce dinliyorlardı, bir şeyleri anlamaya çalışıyorlardı. 

 Az bir süre önce sahile dönmüştük, her zaman ki gibi, geceleri yaktığımız ateşin yanına oturmuştuk. Demirhan çukurdayken yaşadıklarımızı, yani o adamların konuştukları şeyleri herkese anlatmıştı, şimdi bunu anlamaya çalışıyorlardı. 

"Aptal mısın, yoksa aptal rolümü yapıyorsun?"

Barlas'ın kaba sesiyle Mirza dudaklarını araladı, tam o konuşacakken Demirhan başlamayan sözünü kesti. 

"Oyra dedikleri şeyler, o canavarlar."

Mirza anlamışçasına kafa sallayıp bakışlarını onların üzerlerinden çekti, o sırada sözü Karaca deviraldı.

"Üçüncü grubun ölümüne sebep olan onlarsa, bu şeylerden nasıl kurtulacağız?"

Hepimizin aklındaki o cevaplanamayan soruyu ifade etmişti. Bir kaç saniye süren sessizlikten sonra Efsun konuşmaya başladı.

"Feriz miydi, Feles miydi, ne haltsa o kadının düdüğünü düşürdüğü için öldüğünü söylemişler, yani bu da demek oluyor ki-"

"O düdüğü kaybedersek, sonumuz üçüncü grup gibi olur."

Tan Efsun'un cümlesini devam ettirmişti. Parmaklarım cebime gitti, elime aldığım düdüğü ortamıza, yani ateşi yaktığımız yerin üstüne koydum. Herkesin bakışları düdüğe dönmüştü.

"O düdükte ne olabilir ki, normal bir düdük alt üstü."

Barlas merakla konuştuğunda Karaca'nın bakışları ona dönmüştü.

"Peki üçüncü grup, nerede duruyorlardı?"

Bu soruların hepsini toparlayan Demirhan olmuştu, yavaşça oturduğu yerden kalktı ve ormana bakarken konuşmaya başladı. 

"Ben galiba biliyorum, belki artık  risk almanın zamanı gelmiştir."

Evet topladığı soruları daha beter şekilde dağıtmıştı.

"Ne demek bu?"

Diye sordu Karaca merakla. Demirhan'ın bakışları bize döndü.

"Adada kendimize bir kural koyduk, sadece sahil tarafından ilerleyecektik, ormanın diğer tarafına hiç geçmedik."

"Yaşamak için?"

Barlas'ın tepkisiyle Tan kafa salladı.

"Henüz hazır olduğumuzu sanmıyorum."

Dediğinde diğerleri de onu onaylarcasına mırıltılar çıkardılar. Demirhan'ın bakışları bana döndüğünde benimde harelerim merakla onu bulmuştu. 

"Hayvanın seni ısırdığı yeri hatırlıyor musun?"

Kaşlarımı çattım ve kafamı salladım.

"Harika, Barlas sen?"

Barlas benim aksime onaylamazcasına kafa salladı.

"Tahmin etmiştim. Oraya geri gideceğiz."

Dediğinde neredeyse dilimi yutacaktım.

"İntihar etmek için bizi mi kullanıyorsun?"

Barlas'ın sesiyle Demirhan ona döndü.