"Kız çocukları birer mucizeydi, kız çocukları bizim mucizemizdi. Onlar böylesine değerliyken, onlara sürülen siyah boyaları nasıl temizleyebilirdik? Onları nasıl koruyabilirdik? Dünya o mucizeler için yeterli değildi. Dünya cehennemdi ve kız çocukları küçük meleklerdi...."
...
Ben kaybetmeyi bilirdim, defalarca kaybedişimin yanında, bugün ilk defa onu yaşamadan önce kokusunu duymuştum.
Bana ilk defa onunla yüzleşme fırsatı verilmişti.
Ben ise onu görünce sustum, mavilerim dalgalandı. Ben ona hiç bir şeyin hesabını soramadım. O ise bana güldü. O alayla bana güldü.
"Kim bunlar?" Sesin sahibi baş ucumda duran adamdı. Sesin sahibi Demirhan'dı.
"Dün gördüğümüz adaya gelen itler. Amaçları biziz." Barlas önünde kalan Demirhan 'a kısaca fısıldadığında Demirhan kaşlarını daha da çattı. Bakışlarım arkaya kaydığında Demirhan'ın en önde durduğunu gördüm. Diğerleri arkayı kaplamışlardı.
Paramparça gövdesiyle herkese kalkan oluşu içime hayranlık pırıltılarını serpiştirmişti.
"Şimdi, bu kovboy sahnesi yeter. Siz bizi zorlamayın bizde size zarar vermeyelim-"
"Allah rızası için, gözünün şeyini yiyeyim, versene bir?" Tan alaylı bir ses tonuyla karşısındaki adama döndüğünde adam kaşlarını çatmıştı. Elindeki silahı havaya kaldırdığı an Efsun dudaklarını büzerek mırıldandı.
"O mermiye bastığın an belki ölürüz, size sağ lazımız galiba, ve bunu da geçtim." Kaşlarını çattı. "Sence o sesten sonra siz yaşar mısınız?" Haklıydı. O yaratık hakkında tek bildiğim sesi sevmediğiydi. Ve en çokta ateşi...
"Silah kullanmadan bile sizi yanımıza alabiliriz, çantamda toplam sekiz tane uyuşturucu silah var. Birer atışıma bakar, sence bir şansınız var mı?"
Barlas kaşlarını çatarak bir adım ilerlediğinde Demirhan kolunu kaldırarak onu durdurdu.
"Haklısın. Boşuna gürültüye gerek yok. O zaman-" eliyle patikayı işaret etti. "Önden buyurun."
Demirhan'ın sözleri hepimizi bozguna uğramıştı, evet daha iyi bir seçeneğimiz yoktu, ama birden böyle teslim olmamız...
İnsan gururuna yediremeyebiliyordu.
"Demirhan!-"
Demirhan kafasını hızla geriye atıp Barlas'a baktığında Barlas'ın şiddet kokan sözleri durmuş, başını eğerek Demirhan'a uymuştu.
Yalnızken canımıza okuyan Barlas resmen Demirhan'ın yanında kedi oluyordu, buna asla alışmayacaktım.
"Ne yapmaya çalışıyorsun çocuk? Bir planınız mı var?"
Karşımızdaki adamlardan yaşça en büyük görüneni- ki 30 lu yaşlarda görünüyordu. Gözlerini kısıp Demirhan'ı çözmek ister gibi baktığında Demirhan hafifçe omuzlarını silkeledi.
"Bir plan yapmak için erken, bir kaç saniye de nasıl sağlıklı bir plan yapabilirim?"
Adamı manipüle ediyordu. Gayet de başarılıydı.
"Bu yapmaya çalıştığın-"
"S*keceğim ama ne konuştunuz götürecek misiniz salıyor musunuz!?" Barlas sinirle dişlerinin arasından tıslarken Karaca'nın parmaklarının koluna tutunduğunu gördüm. Bu küçük ayrıntı içten içe tebessüm etmeme neden oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
1 YIL
Novela JuvenilBir adaya onlara sunulanlar için giden altı genç, ve onlara asla verilmeyecek olan şeylerle sert duvarlara çarpan altı genç. Düştükleri şey dış ülkelerin tehlike çanları ile süslenen bir oyundan başka bir şey değildi. Ama bir oyun ne kadar ölümcül o...
