16

8.3K 329 53
                                    

CALLISTA'S P.O.V

Nang hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha ay agad akong tumakbo patungo sa pinaka-malapit na comfort room. Nakahinga ako ng maluwag ng maabutang walang katao tao sa loob nito.

I went straight to the sink and looked at myself in the mirror. I chuckled when I saw myself while my tears wont stop falling that made me cry more. Putangina mukha na nga akong tanga sa itsura ko tapos umiiyak tawa pa ako dito.

I looked at myself again, bakas ang lagkit ng kapeng itinapon ni Miguel sa aking mukha at buhok, umabot din ang mantsa nito sa aking school uniform, and when I looked closely at nakitang nagiging visible na ang mga pasa sa aking pisngi at labi mula sa pagkakasuntok sa akin nito.

I immediately rinse my face with water and tried to remove the lagkit from the coffee stains sa aking mukha, leeg, at dibdib.

I was about to remove my blouse ng may biglang pumasok sa comfort room dahilan upang agad akong mapatalikod mula sa taong kakarating lamang.

"Miss im so sorry! I didnt know na you were about to change— Cali?!?!" I was shocked ng hawakan ako nito at pilit iniharap sa kanya. I didnt know who this is kaya naman sa sobrang hiya dahil sa lagay ko ngayon ay ibinaba ko na lamang ang aking tingin.

"Hey Cali? Its me, Savannah. What happened to you? Who hurt you?" I slowly lifted my gaze when I heard her introduced herself and I was welcomed by Savannah's warm and worried gaze while she's trying to hold my face gently, trying to inspect my visible wounds and swollen eyes.

Hindi ko alam kung bakit pero bigla na lang nangilid ang mga luha ko. Maybe the way her voice soothed me and because of the way I can feel how worried she is that gives me comfort.

"Hey its okay, you're okay, Im here Cali.." she hugged me immediately ng magsimula na namang tumulo ang aking mga luha.

"Im hurt... it hurtss..." I mumbled between my sobs referring to the bruises in my body, and my aching heart. I cried my hearts out in the arms of a woman that I barely even knew.

While Savannah just hold me tighter, patting my back and coaxing me while whispering that it will be fine.
— — —

"T-thank you, Sav." I told her sincerely looking straight into her eyes ng kumalas na ako sa pagkakayakap nito. I dont know how long did I cry in her arms but one thing is for sure, I feel a lot better now. So I smiled at her, hoping that she can see it in my eyes of how grateful I am.

"No worries Cali, are you sure you're okay? Because you really dont look like you're fine." she softly told me while looking at me from head to toe.

I shyly looked at her habang kumakamot pa sa ulo ng makita ang itsura ko sa salamin. Ang dugyot ko nga pala tignan ngayon, muntik ng mawala sa isip ko.

"Do you have extra clothes with you?" she asked me na agad namang kinailing ko.

"Wala kasi kaming practice today so wala akong dala eh, pero okay lang babanla—"

"No need. I have some sa locker ko. I'll lend you na lang, come!" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng bigla na lamang akong hinila nito palabas ng comfort room.

Wala naman akong nagawa kundi magpa tianod na lang sa paghila niya sa akin. I roamed my eyes sa hallway when I noticed na iilan na lamang ang mga estudyanteng naririto, marahil nagsimula na ang kani kanilang mga klase. Gagawa na lang siguro ako ng excuse letter mamaya bago pumasok sa class ko.

"Cali, here. You can wear my P.E na lang since parang madumi na din yang skirt mo eh." sabi nito at iniabot sa akin ang isang totebag na naglalaman nga ng P.E nito at inihabol pa ang rubber shoes niya.

"I think my shoes will fit you din naman. Go change ka na sa restroom." sabi niya and shooed me away papunta sa restroom na malapit sa locker niya.

"Wala ka bang class? I can manage naman na, pwede mo na akong iwanan." sigaw rito mula sa cubicle habang nagpapalit ako ng damit.

"I'll wait for you na lang noh! And beside hindi naman strict ang prof ko sa first subject." she shouted from the outside.

Nang makapagpalit na ay inilagay ko na muna ang mga marumi kong damit sa totebag ni Savannah. Ibabalik ko na lang ito agad kapag nalabhan ko na.

"Damn girl.. you look nice in my shirsey" sambit nito ng makalabas na ako ng cubicle.

I chuckled at her goofiness and look at myself sa mirror.

"I didnt know na you're playing volleyball for the school?" I looked at her shocked when I noticed na shirsey nga itong suot kong top, I turned aroud to look at my back and saw her surname and jersey number. "Esquivel 7"

"And you're the captain too." dugtong ko pa rito, she just jokingly rolled her eyes.

"Yeah.. yeah.. whatever, how will you know if you're only interested on the cheering squad or should I say to that certain cheer captain?" she raised her brows at me at nginitian ako ng nakakaloko. I dont know pero default reaction ko na ata ang mag blush whenever si Adrianna ang pinaguusapan.

"Oh God look at you blushing!" this time she rolled her eyes na talaga for real looking disgusted at nauna ng maglakad palabas ng restroom. Tumatawa tawa naman akong sumunod rito.

"Ihahatid na kita sa building niyo." sabi ko rito ng mahabol ko na siya and I walked beside her lazily.

"Parang kailangan na muna kitang ihatid  sa infirmary." she replied ng mapasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko.

"Tapos ihahatid na kita sa building niyo." saad kong muli rito at sabay naman kaming tumango dahilan para matawa kaming pareho.

— — —

"Miss Casanova here's your excuse certificate, and dont forget to cold compress your bruises okay?" sabi ng nurse at iniabot na sa akin ang excuse letter ko matapos niyang malinis ang mga sugat ko sa mukha. Tumango naman ako rito at nagpaalam na.

Nang makalabas sa infirmary ay dumiretso na kami agad papunta sa STEM building upang maihatid ko na si Savannah.

"Hey, thank you talaga for today ha." sabi ko kay Savannah ng makarating na kami sa tapat ng building nila.

"No worries nga. Anytime, basta ikaw Cali." she replied sincerely and smiled at me warmly.

"You saved me today you know, so really. Thank you Sav." I thanked her one last time and gave her a hug.

"Im glad that I was there for you Cali, so really. Its fine." sabi nito and squeezed me between our hugs.

"I'll return your clothes na lang kapag nalabhan ko na ha" I reminded her at tumango lamang ito while waving her hands. Pinauna  na niya akong maglakad papunta sa building ng ABM bago ito tuluyang pumasok sa building nila.

I smiled at myself because it felt really good. Being with Savannah for awhile gave me time to breath after what happened this morning. With her I felt heard. And all of a sudden life doesn't feel unfair anymore.

— — —

Hi!!! Another chapter bago magharap muli ang mag babes 😂

Loving Adrianna BlancTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon