Leucémie ~seongsang~ ✓

Final

Geciktirmemin sebebi hasta olmam ama çok şükür artık iyiyim. Hepinize teşekkür ederim yanımda olduğunuz için. İyi okumalar.💗

#Seongsang1🥺

Yeosang

Pratik yaptıktan sonra stüdyodan çıkıp bir pastaneye uğrayıp büyük bir pasta aldım.
Bir kaç çeşit kurabiye de aldıktan sonra parayı ödeyip pastaneden çıktım.

Evimize doğru adımlarımı çevirdiğimde telefon çalmaya başlamıştı. Elimdekileri tek bir elime toplamaya çalışırken telefon susunca zaten yolum az kaldığı için telefona bakmayıp adımlarımı hızlandırdım.

Evin zile basıp kapı açılmasını beklerken dilimle bir şarkı mırıldanıyordum.
Acting like we're not together
After everything that we've been through
Sleeping up under the covers
How am l so far away from you*

"Yeosang!" Dudağıma kapanan dudaklar ile şarkım yarım kalmıştı. Ağzımda hissettiğim tuzlu tad ile Seonghwa'dan ayrılıp elimi yüzüne çıkardım.

"Hey hey, sevgilim ne oldu?"
Hıçkırarak ağlarken kollarını bana sarmış ve saçlarıma sayısızca öpücük bırakmıştı.

"Seonghwa iyi misin?"

Başını iki yana salladığında kapıda dikilen Hong Joong hyunga 'ne oluyor?' bakışı atmıştım. Başını iki yana sallayıp elimdekileri almış ve içeriye geçmişti.

Seonghwa'yı eve sokmadan bahçeye doğru ilerletmiş ve yerdeki mindere oturtmuştum. Yanına oturduğumda dizlerime yatıp yüzünü bana çevirmişti.

Elime başını yaslayıp gözlerini kapattığında uzanıp yüzüne bir kaç öpücük bıraktım. Yanağını okşayarak ona baktığımda sonunda kan çanağı gözlerini açmıştı.

"Kabus gördüm... aslında bunun adı kabul bile olmamalı, çok korkunçtu... sen.. sen yoktun. Ölmüştün." Kıkırdayıp saçlarını okşadım.
"Öyle bir şey yok ama, bak buradayım seninleyim."

"Biliyorum ama çok kötüydü Yeosang.. intihar etmiştin. Hepsi bizim yüzümüzdendi. Nefesim kesildi gibi oldu Yeosang uyandığımda seni de yanımda göremeyince gerçekten öleceğimi sandım bir an."

"Sevgilim korkunu anlıyorum ama buradayım o sadece bir kabustu..."
Elim ile yanağını okşadığımda bir kaç damla daha akmıştı gözlerinden.

"Sakın bir daha tek başına bir yere gitme."
"Aşkım anlıyorum korkunu ama sakinleş biraz.. ben iyiyim akıtma artık göz yaşlarını.. hm?"

Gözlerinden akan yaşalarını elimle silip dudaklarını öptüm. "Seni seviyorum ve yanındayım, ölene dek."
"Ölümden bahsetme bana en azından bir süre."

Başımı hızla sallayıp bir kez daha öptüm.
"Tamam sevgilim özür dilerim."
Yattığı yerden doğrulup beni kucağına çekmiş ve boynuma başını yaslamıştı. Kıkırdayıp siyah saçlarını elimle okşadım.

O ise boynuma bir kaç öpücük bırakmış ve boynuma gömülmüştü. "Seni seviyorum Yeosang çok, her şeyden çok. Sakın sevilmediğini düşünme hepimiz seni çok çok seviyoruz. Yunho, Mingi, Jongho, Hongjoong ve özürlü woosan ikilisi. Hepimiz seni seviyoruz sen olmazsan bizde olmayız tamam mı?"

"Sevgilim neden-"
"Tamam mı güzelim?"
Başımı sallayıp dudaklarını öptüm. "Tamam ama şu an çok açım yemek yesek olur mu?"
Başını sallayıp alnımı öptü ve benimle birlikte ayağa kalktı.

Sol elini belime sarıp sağ elini sırtıma koymuştu. Bende kollarımı boynuna sarıp yaslandım. İçeriye girdiğimizde çocuklar masayı kuruyordu.

Seonghwa sandalyeye ilerlediğinde kucağından inecektim fakat izin vermeyip benimle birlikte oturmuştu. "Böyle yemek mi yenir?"
Yunho gülüp konuştuğunda utanç ile başımı Seonghwa'nın boynuna gömdüm.

"Niye yenmesin kural mı varmış?" Seonghwa huysuzca konuştuğunda kıkırdadım.
"Öyle bir kural yok ama rahat edemezsiniz."
Hong hyung konuştuğunda Seonghwa mızmızlanarak beni kucağından indirdi. Yanındaki sandalyeyi dibine kadar çekip oraya beni oturttuğunda çocuklar gülmüştü bu haline.

Bende yanına oturup elime çatalı aldım ve uzun süre sonra ilk defa güzel bir şekilde yemek yiyebildim ve uzun süre sonra ilk defa huzurlu bir şekilde bir aradaydık. Hepsi sayesinde özellikle Seonghwa sayesinde.

-

Biraz saçma oldu fakat olduğu kadar artık 🧞‍♀️
Zaten güzel yazdığımı idda etmiyorummm ehm neyse bu zamana kadar yanımda olduğunuz için teşekkür ederim sizi seviyorum diğer ficlerimde görüşmek üzere
😽😽😽🤍🤍🤍