Skandallarıyla ailesinin soyadına leke sürmekten zevk alan başkanın asi ve hırçın oğlu Jeon Jeongguk atıldığı 15. lisenin ardından rehabilitasyon merkezine kapatılır.
Kurallarının dışına çıkmayan, disiplinli bir öğretmen Kim Taehyung, genç çocuğu ka...
5; Gidiyorum gözüm arkada, kaçamadık buradan başbaşa
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung alışkındı erkenden uyanmaya fakat Jeongguk tüm gün uyusa bile az geldiğini düşünürdü.
Taehyung uyandığı zaman vakit kaybetmeden tüm ihtiyaçlarını giderir ve kahvaltısını yapardı. Oyalanmayı sevmezdi. Öyle sanıyordu.
Dakikalar önce uyanmasına rağmen göğsüne sığınan çocuğu izlemekten kendisini alıkoyamıyordu. Bu güzel çocuğu bir daha göremeyecekmişcesine her bir zerresini inceliyordu. Uyandıramıyordu. Biraz daha oyalanırsa özel dersine geç bile kalabilirdi. Neden uyandıramıyordu?
Jeongguk sanki onun gerginliğini hissedercesine yerinde kıpırdanmaya başlarken Taehyung hızla kapadı gözlerini. Kendisini, onu izlerken görmesini istemiyordu. Bu çok utanç vericiyci. Jeongguk gözkapaklarını araladığında kafasını yukarı kaldırarak burnunun hafifçe Taehyung'un çenesine sürtmesine sebep olmuştu. Bu hissi sevmişti.
Gıdıklanıyormuş gibi hissetmişti o temas ettiğinde. İçi bir garip oluyordu bu çocuğun. Öyle ya, aynısı esmer adam için de geçerliydi.
Jeongguk tebessüm ederek uyuyan adamı izlemeye devam ederken gömleğini avcu içine alarak sıkmıştı. Ardından tekrar başını boynuna gömerek uyumaya devam etti. Jeongguk bugün uyanmak istemiyordu. Bu yabancı adamın kollarında o kadar rahat bir uyku çekmişti ki kendisi de hayret ediyordu. Taehyung onun bu hareketinden cesaret almış olsa gerek, kollarını bu güzel çocuğa daha sıkı sarmıştı. Buna rağmen çatıktı kaşları Taehyung'un. Bu çocuğa karşı kendine söz geçirememesi onu sinirlendiriyordu.
Taehyung bu günlerde kalbiyle iyi anlaşamıyordu.
Taehyung'un işini şansa bırakmadığını gösteren acil durum alarmı çalmaya başladığında artık birbirine sarılan bedenlerin ayrılma vaktinin geldiğini idrak etmişti. İkisi de sanki uyanmamış gibi alarmı duymasıyla yerinden sıçramıştı. Jeongguk bunu yaparken kendine gülüyordu. Taehyung ise "koca adam oldun yaptığın hareketlere bak" diyerek kendine kızmaya başlamıştı bile.
Taehyung sehpanın üzerindeki telefonuna uzanarak alarmı susturduktan sonra bedenini anında koltukta dizleri üzerine oturan çocuğa çevirmişti. Ne sorması gerektiğini bilmiyordu. Aslında bu çocuk konuşsa da üzerimdeki yükü alsa diye dua ederken gece hatırladığı, muhtemelen ağlamaktan kızarmış gözleri aklına geldiğinde yavaşça yutkunmuştu. "Daha iyi misin?" diye sordu kendine yenilerek. Jeongguk bunu bekliyormuş gibi kafasını hızla aşağı yukarı salladı.
Taehyung aldığı eksik cevaptan hiç memnun değildi. Daha fazlasını merak ediyordu, ama soramıyordu. Ellerini saçlarına götürüp saatlerce okşamak istiyor, gözlerinden öpmek istiyordu bu güzel çocuğun. Yine de soramıyordu işte. Ya onu terslerse? Ya neden merak ettiğini sorarsa? Ne diyecekti ki.
