Η Αφοσίωση: Στη φωλιά των Δράκων (#1)

Κεφάλαιο 4

Ο Χάρης ξύπνησε νωρίς το επόμενο πρωί. Ήθελε να βεβαιωθεί ότι η Δάφνη ήταν καλά πριν την πάει στο σπίτι της. Καθώς πλησίασε τον καναπέ, την είδε να κοιμάται ακόμα, κουλουριασμένη κάτω από την κουβέρτα. Χαμογέλασε και αποφάσισε να ετοιμάσει καφέ.

Η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ γέμισε το διαμέρισμα και ξύπνησε τη Δάφνη. Τεντώθηκε και άνοιξε τα μάτια της αργά. "Καλημέρα," είπε νυσταγμένα.

"Καλημέρα," απάντησε ο Χάρης. "Έφτιαξα καφέ. Θέλεις;"

"Ναι, ευχαριστώ," είπε η Δάφνη, σηκώνοντας το κεφάλι της από το μαξιλάρι.

"Μμμ, τι ωραίος καφές! Εσύ τον έφτιαξες;" τον ρώτησε ενθουσιασμένη.

" Ναι, έχω ταλέντο στον καφέ."

Καθώς έπιναν τον καφέ τους, η Δάφνη άρχισε να νιώθει πιο άνετα. "Χάρη, ευχαριστώ που με άφησες να μείνω εδώ, αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα να φύγω."

" Φυσικά. Θα σε συνοδέψω μέχρι το σπίτι σου."

Έλυσε τη ζώνη του αυτοκινήτου όταν εκείνο σταμάτησε και στάθηκαν αμήχανοι έξω από τη πόρτα του σπιτιού της όταν ο Χάρης έκανε το πρώτο βήμα. Έσκυψε προς τη Δάφνη, έτοιμος να τη φιλήσει, αλλά εκείνη απομακρύνθηκε διακριτικά.

"Συγγνώμη," είπε ο Χάρης, νιώθοντας αμήχανα. "Δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση."

Η Δάφνη χαμογέλασε αμυδρά, κοιτώντας τον στα μάτια. "Δεν είναι αυτό, Χάρη. Απλώς... έδρασα παρορμητικά χθες το βράδυ και φταίει το αλκοόλ γι' αυτό."

Ο Χάρης έγνεψε κατανοητά. "Καταλαβαίνω. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Είμαστε φίλοι, και αυτό είναι που έχει σημασία."

"Σε ευχαριστώ πολύ, Χάρη," του είπε με ένα ζεστό χαμόγελο. "Θα τα πούμε σύντομα."

"Εννοείται," απάντησε εκείνος. "Καλό υπόλοιπο της μέρας."

Η Δάφνη βγήκε από το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς την είσοδο του διαμερίσματός της, νιώθοντας πιο ήρεμη και αποφασισμένη να βρει την αλήθεια για τον Αντρέα και τους Δράκους.

Μία εβδομάδα μετά

" Δάφνη"

" Ναι καθηγητά;"

" Πάρε τον Αλέξη και ελάτε σε μία ώρα στο δωμάτιο 7. Έχουμε μια μεταμόσχευση νεφρού."

" Μεταμόσχευση;" τσιριξε η Φατμα.

" Και εγώ; Γιατί την ανέθεσε σε εσάς τους δύο;"