Κεφάλαιο 9

259 49 29
                                    


"Λοιπόν," είπε ο Ανδρέας, τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω από τους γοφούς του και κοιτάζοντας τα σημάδια που είχε αφήσει στο δέρμα της Δάφνης. Τα δάχτυλά του άγγιξαν απαλά τον ελαφρώς μωβ μώλωπα που άρχιζε να φαίνεται γύρω από την κλείδα της, η ζεστασιά του αγγίγματός του να την κάνει να ανατριχιάσει.

"Συνήθως τι κάνεις όταν έχεις άδεια;" τη ρώτησε, το βλέμμα του γεμάτο ενδιαφέρον.

"Τίποτα ιδιαίτερο," απάντησε εκείνη, ανακατεύοντας τα βρεγμένα μαλλιά της με μια πετσέτα. "Συνήθως διαβάζω κανένα βιβλίο ή παρακολουθώ σειρές."

"Υποθέτω ότι αυτό εξηγεί την έλλειψη καθαρών πιάτων", είπε, χαμογελώντας της με πειραχτικό τόνο.

"Κοίτα, είμαι απασχολημένη", είπε γουρλώνοντας τα μάτια της. "Συνήθως δεν διασκεδάζω τους επισκέπτες."

"Κοίτα να το συνηθίσεις... γιατί θα έρθω ξανά," μουρμούρισε ο Ανδρέας, σηκώνοντας το πηγούνι της με τα δάχτυλά του για να τη φιλήσει στο λαιμό. Τα χείλη του άγγιξαν απαλά το δέρμα της, στέλνοντας ρίγη απόλαυσης κατά μήκος της σπονδυλικής της στήλης.

" Θα έρθεις ξανά;" τον ρώτησε σηκώνοντας ένα φρύδι με απορία. " Πότε το συζητήσαμε αυτό;"

"Ωραία, κόψε επαφές μαζί μου", είπε δυνατά, κάνοντας ένα βήμα πίσω. "Υποθέτω ότι αυτό σου αφήνει το ελεύθερο να συνεχίσεις να φλερτάρεις τον Δερμετζη, το όνειρο κάθε γυναίκας ".

"Ω, σταμάτα", είπε, τραβώντας τον πίσω κοντά της από την πετσέτα, την οποία άφησε άνετα να γλιστρήσει κάτω από τους γοφούς του καθώς συνέχισε να τη φιλάει. "Μην μου πεις ότι τον μισείς και αυτόν επίσης..."

" Δεν τον μισώ", την ενημέρωσε. "Απλώς βρίσκω συναρπαστικό το γεγονός ότι τα γούστα σου ποικίλλουν μεταξύ του ηθικού και του ..."

Έκανε μια παύση, απομακρύνθηκε, και εκείνη τον κοίταξε προσεκτικά.

" Ναι;" τον προκάλεσε, σπρώχνοντας ένα δάχτυλο στο στήθος του. " Με τι ασχολείσαι πραγματικά;"

Ο Ανδρέας χαμογέλασε αινιγματικά, κοιτάζοντάς την κατευθείαν στα μάτια. "Ασχολούμαι με πολλά πράγματα, γιατρέ," είπε με έναν τόνο που ήταν ταυτόχρονα σοβαρός και πειραχτικός. "Αλλά αυτή τη στιγμή, ενδιαφέρομαι περισσότερο για εσένα."

Η Δάφνη ένιωσε τα μάγουλά της να κοκκινίζουν, αλλά δεν απομακρύνθηκε. "Δεν μπορείς να με αποφύγεις για πάντα," είπε, κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά του.

Η Αφοσίωση: Στη φωλιά των Δράκων (#1)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora