[omegaverse] , tamamlandı.
park jimin yeni özgür bir hayat için evden kaçtığında, kim taehyung'a ilk bakışta tutulmayı beklemiyordu
- yabancı damat dizisinden uyarlanmıştır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- kaza gününden beş ay sonra,
evlerinin güvenli alanında, ufak bir odada küçük bebeğin tatlı kıkırdamaları yankılanıyordu, genç delta kucağına yatırdığı bebeğin karnına üflüyor ve onu gıdıklıyordu. "babacığım? gün ışığım? hani benim güzel meleğim?" küçük bebeğin gülüşleri artarken tombul ellerini heyecanla çırpıyor ve babasının gittikçe uzayan saçlarını tutmaya çalışıyordu. anlamsız seslerle dolu gurultular çıkaran bebek, babasının güvenli kollarında mutluydu.
"taetae... hadi biraz onu bana ver, ilaçlarını alman gerekli."
taaehyung kollarındaki bebekten daha çocuksu bir tavırla dudaklarını büzdü ve bebeği omegaya uzatmayı reddetti. "hayır."
"ne demek hayır?" jimin eğlenceli bir tavırla kaşlarını çattı, "hanginiz daha çocuk anlamıyorum ki bazen."
deltanın yüzündeki ifade daha da mızmız bir hal alırken eğildi ve bebeğin tombul yanağına yumuşak bir öpücük kondurdu, "ondan ayrılamıyor olmak benim suçum değil, tamam mı!" bebeğin dolgun yanağını dürtükledi ve eğilip kızarmış teni bir daha öptü. "şu küçük yüzün güzelliğine bakar mısın? ona aşık olmamak elde mi? dünyada hiçbir güç beni bu meleği sevmekten alıkoyamaz."
jimin'in bakışları kocası ve bebeği üzerinde gezinirken gözlerini acıtan gözyaşlarını geri gönderebilmek umuduyla bu anın güzelliğinde kalmaya çalıştı. bir daha asla böyle anlara sahip olamaya-
"jimin?"
omeganın kötü düşüncelerini kesen yumuşak ses tonuyla eşinin endişeli gözlerine baktı tekrardan, "hım?"
"iyi misin?" taehyung ona endişeyle bakarken oldukça küçük ve savunmasız görünüyordu, "şey... ağlayacak gibi duruyorsun."
"iyiyim." dedi jimin yavaşça, "burada olduğun için çok daha iyiyim."
taehyung, omeganın cümlesinin devamını duyunca soluklandı - kazasının sözünü her duyduğunda yüzünde oluşan o ince acı ifadesi tekrar yerleşiverdi güzel yüz hatlarına. "seni üzmek istemedim. bazen..." dedi ve sustu, ardından derince yutkundu ve bebeği kollarına tekrar alarak göğsüne yasladı. sanki kollarındaki küçük insandan destek alıyormuş gibi bir süre sessiz kaldı ve kendisine bakan iri meraklı gözlere bakarak soluklandı. "bazen yüzünde öyle bir ifade oluyor ki... ne yapsam, ne söylesem de o acıyı silemeyecek gibiyim. çünkü... çünkü ben seni teselli edebilecek o adam değilim."
deltanın sözleriyle derince içini çekti jimin, kocası gözlerini açtığı ve onun varlığının farkına vardığı andan beri aynı tedirginliği yaşıyordu: eski taehyung ve yenisinin farklı insanlar olduğunu düşünüyordu. gözlerini kocasının sanki küçülmek ister gibi oturduğu yatağa çevirdi tekrardan, o iri yarı adamın şimdi savunmasız bir çocuk gibi oturduğunu görmek kalbine ince bir kıymık saplanmasına neden oldu. taehyung kollarındaki bebeğe tutunurken sanki tek dayanağı oymuş gibi duruyordu.
