●ILCEY● ONE SHOTS

5.BÖLÜM: "Yüzleşme"

Bölüm Şarkısı: Oğuzhan Koç/Aşkın Mevsimi

12. Bölüm 2. Fragmanında ilham alınarak yazılmıştır...

Ya al götür geri kalanımı,ya da gel tamamla eksik yanımı...
-Mevlana

Ilgaz: Olmaz Ceylin,biz olamayız
Ceylin: Neden Ilgaz,NEDEN!!Söyle artık
Ilgaz: Çünkü benim babam yüzünden senin baban boşuna 6 sene hapiste yatmış...

Ceylin duyduklarını sindiremediği gibi aynı zamanda da şok olmuştu,sanki o an için herşey dondu ve sustu,bir tek sessizlik ama aslında bu kopacak olan fırtınanın öncesindeki sessizliğin sesiydi belkide... Biraz sonra kendine gelen Ceylin Ilgazı itip eve dalmıştı,kapıya öyle bir vuruyordu ki Metin anladı birşeylerin yolunda gitmediğini anlayarak hemen kapıyı açtığında Ceylin bağırarak hesap sormaya başladı.

"NE SANIYORDUN,HİÇ ÖĞRENMEYECEĞİMİ Mİ? ÇOK YANLIŞ DÜŞÜNÜYORSUN METİN AMİR,HAYAL DÜNYASINDASIN UYAN ARTIK UYAAN,GERÇEK HAYAT HİÇBİR ZAMAN TOZPEMBE DEĞİL VE OLMAYACAK CEZANI ÇEKECEKSİN ANLADIN MI,YARGILANACAKSIN,HAPİSLERDE SÜRÜNECEKSİNİZ,HAYAT KİMSE İÇİN ADİL DEĞİL SENİN İÇİNDE OLMAYACAK"

Sinirini biraz olsun boşaltan Ceylin ve yüzündeki pişmanlığı ile içinde vicdanı ile boğuşan Metinin gözleri dolmuştu,Ceylin kimsenin yüzüne bakmadan yağmura da aldırmadan koşarak evden çıktı,Ilgaz koşarak Ceylinin peşinden koşarak onu durdurdu.

"Ceylin,Ceylin bekle bir dur"
"NE VAR ILGAZ,NE İSTİYORSUN"
"Ceylin bak özür dilerim"
"SENCE DE BİRAZ GEÇ OLMADI MI ILGAZ?BENDEN NE İÇİN ÖZÜR DİLİYORSUN,TÜM BUNLARI SAKLADIĞIN İÇİN Mİ? EVET DİLE AMA AFFEDECEĞİMDEN DİLEME ÇÜNKÜ ALIŞTIM ARTIK BENİ KIRMANA,ÜZMEYENE,İNCİTMENE"
"Ceylin bu dünyada seni üzmek istediğim son şey bile değil yapma"
"NE YAPMA YA NE YAPMA,NEDEN İZİN VERDİN ILGAZ,NEDEN İZİN VERDİN SANA GÜVENMEME,NEDEN İZİN VERDİN SANA İNANMAMA,NEDEN İZİN VERDİN SANA AŞIK OLMAMA,NEDEEN"

Ceylinin ses telleri yırtılacak şekilde bağırması Ilgazın içini parlamıştı,bunları söylerken aynı zamanda Ilgazın göğsüne vuran Ceylin Ilgazın onu kendine çekip sarılması ile son buldu,hıçkırarak ağlamaya bıraktı kendini...

Biraz sonra ayrıldıklarında Ceylinin yüzünü avucunun içine alan Ilgaz ona acı çeken bir ses tonu ile fısıldadı.

"Senin için deli olmadığımı mı zannediyorsun?Ceylin ben kendimi tutamadım ki seni tutayım"

Daha fazla dayanamayarak kendini Ilgazdan uzaklaştırdı Ceylin ve yağmura aldırmadan koşarak bahçeden çıkıp,gitti... Geride bıraktığı Ilgaz ise dolu gözlerle sevdiği kadının gidişini izlemişti,elinden bişey gelmedi çünkü ne söylese haklı çıkmayacağını biliyordu.

Kafasını yan tarafa çevirdiğinde binbir emekle yaptığı karavanını gördü,sinir ile onun yanına gidip,karavanın yanında duran masadan aldığı çekiç ile sinirle karavana vurmaya başladı,önce lambalarını kırdı sonra sinirle içeriye gidip ilerde olacak olan çocukları için tasarlanmış olan oyuncak kutusunu kırdı,15 dakikanın sonunda karavanda kırılacak birşey kalmadığını anladı Ilgaz,hemen arkasında duran koltuğa oturmuştu, biraz sonra yanına babası gelmişti ama umursamadı,Metin Ilgazın yanına oturup konuşmaya başlamıştı.

"Oğlum ne yaptın sen böyle,biraz sakin mi olsan"
"Sakin olmamı nasıl istiyorsun benden baba.. senin geçmişin yüzünden benim geleceğim elimden kaydı anlıyor musun? Geleceğim dediğim kadın şuan yanımda değilse bunun tek bir suçlusu var,SENSİN..Ben Ceylin ile hayata yeniden bağlandım çünkü bir yaşama sebebim vardı,Ceylin.. Ama artık o da yok,belkide birdaha olmayacak,benim ruhumun ona ihtiyacı var,benim ona ihtiyacım var anlıyor musun? Hayatımda ilk kez kendimi bu kadar çaresiz hissediyorum,onsuz ne yapacağım,nasıl yaşayacağım,onunla yaşamaya bu kadar alışmışken aniden yok oldu,ben onsuz nasıl yaşanır,hayata nasıl devam edilir bilmiyorum,o yüzden lütfen beni rahat bırak,babamsın üstümde emeğin var diye susuyorum ama lütfen beni rahat bırak,lütfen...
"Peki oğlum nasıl istersen"

Yazar'dan Devam;

İkisi de sabaha kadar birbilerini düşünerek sabahı zor etmişlerdi,kahvaltı bile yapmadan Ilgaz Ve Ceylin ruh gibi olmuştu... Ama ikiside adliyeye geleceği için karşılaşmaları gayet normalde... aralarında olan özel meseleyi işlerine yansıtmamaya çalışsalar da birbilerini görünce dayanamıyorlardı. Adliyedeki bir günleri ikisinede bir asır gibi gelmişti,Ceylin adliyeden çıkarken Ilgazın kendisine seslenmesi ile durdu.

"Ceylin bir durur musun"
"Buyrun Sayın Savcım"
"Yapma Ceylin,başa mı döndük?"
"Hiç ilerleyemedik ki zaten başa dönelim"
"Allah aşkına Ceylin biz bunu hak etmiyoruz lütfen sakin sakin gidelim bir yere konuşalım"
"Bizim konuşacak birşeyimiz kalmadı"
"Benim kaldı ama hadi"

Bir deniz kenarına gelen ikili denize karşı oturmuş hiçbirşey söylemeden denizi izliyorlardı,Ilgaz bir yerden başlaması gerektiğini anladığında Ceyline doğru dönüp gözlerinin en derinine bakarak konuşmaya başladı.

"Bak Ceylin belki beni bu olanlardan sonra birdaha hiç affetmeyeceksin ama beni affetmediğin her gün ben sana aynı cümleyi gelip tekrar tekrar söyleyeceğim,seni seviyorum,seni eksikliklerim ile fazlalıklarım ile çok seviyorum ve sensiz nefes alamıyorum ben sensiz nasıl yaşanır bilmiyorum bu sabah yattığın kanepeye oturup yastığını kokladım belki sen yoksun ama kokun vardı biliyorum babam bir hata yaptı ama bunun cezasını biz çekmemeliyiz ben sana bunu söyledim çünkü içimde kaldıkça daha da büyüyordu ve beni bir boşluğa sürüklüyordu,ben seni çok seviyorum Ceylin lütfen bize bunu yapma"
"I-Ilgaz ben bilmiyorum"
"Hemen bir cevap vermek zorunda değilsin ne zaman istersen o zaman affet beni ben beklerim ama yeter ki affet"

Deniz kenarında konuşulanların üzerinden yaklaşık 1 saat geçmiş Ceylin ofiste iken Ilgaz da Ceylinin kokusunun sindiği eve geldi,yine Ceylinin yattığı kanepeye oturdu,Ceylinin çıkarıp bıraktığı bluzunu burnuna getirip koklamaya başladı.

Derin derin kokluyordu bluzu,bu sırada Ceylin de bir karar vermeye çalışıyordu,ya sonsuza kadar mutlu olacaktı,ya da sonsuza kadar mutsuz olacaktı ama bugüne kadar çektiği acılar ona fazlası ile hayat dersini vermişti. Artık mutlu olmayı o herkesten daha fazla hak ediyordu,ne Enginin ne de başka birinin buna engel olmasını istemiyordu,savaşacaksa da yanında Ilgazı istiyordu.. Hızlıca oturduğu yerden kalkıp Ilgazın evine doğru yol aldı.

O sırada Ilgaz elinde Ceylinin bluzu ile kanepede uyuya kalmıştı,ta ki çalan kapıya kadar,kapıyı çalan da alacaklı gibi çalıyordu Ilgaz kapıyı açtığında karşısında Ceylinin görmeyi beklemiyordu.

"Ceylin"

Ilgazın karşısında bir tebessüm ile duran Ceylin bu ayrılığa daha fazla tahammül edemedi,aniden Ilgazın dudaklarına yapıştı,Ilgaz sanki bunu bekliyormuş gibi karşılık vermeye başladı. Ceylinin elleri Ilgazın ensesinde iken Ilgazın elleri de Ceylinin belini sarmıştı... Odaya doğru ilerlerken o gece özlemleri sona ermişti.

SABAH:

Günün ilk ışıkları ile uyanan ilk Ilgaz olup göğsünde yatan Ceyline baktı,önce gülümsedi sonra da Ceylinin saçlarına sesli bir öpücük kondurup kokusunu içine çekmeye başladı derin derin.. Ne de çok beklemişti bu anları sonunda mutluluk sadece onlara aitti. Göğsünde kıpırdayan Ceyline baktığında Ceylin de buna karşılık gülümseyerek.

"Günaydın sevgilim"
"Günaydın güzelim,Ceylin pişman mısın dün gece için"
"Pişman olsam şuanda burda olmazdım sevgilim senin bana ne kadar ihtiyacın varsa benim de sana ihtiyacım var,bizim birbilerimize ihtiyacımız vardı Ilgaz,o yüzden zerre kadar bile pişmanlık duymadım,duymayacağım da"
"Seni seviyorum"
"Seni seviyorum"

BÖLÜM SONU

Merhaba arkadaşlar,ben gelldiim,harika bir bölüm ile umarım beğenmişsinizdir,yarın günlerden YARGII aşırı heyecan var bende,birdahaki bölüm de kıskançlık üzerine olacak ufak spoiler vereyim,güzel yorumlarınızı bekliyorum,sizleri seviyorum,son olarak oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın birdahaki bölümlerde hangi olayı veya durumu görmek istediğinizi de yorumlara yazın birdahaki bölümde görüşünceye kadar kendinize iyi bakın görüşmek üzere💫❤

İstek Bölümleriniz👉