●ILCEY● ONE SHOTS

52.BÖLÜM: "Sil Baştan"

Bölüm Şarkısı: Şebnem Ferah/Sil Baştan

"Gözleri sürekli gözlerindeyse sana olan merakındandır,ama gözlerini kaçırıyorsa o gözlerde sana ait birşey vardır.."
-Dostoyevski

Yazar'dan;

Bitmişti,herşey hakimin tek bir kelimesi ile sona ermişti,kurdukları hayaller,gelecek umutları,birbilerine duydukları değerler yerle bir olmuştu..

"Boşanmalarına karar verilmiştir.."

Cümlesi Ceylini aklından ziyade kalbine saplanan ve çıkmayan bir bıçaktı,yarası o denli kanıyordu ki ona iyi gelebilecek birşey yoktu,Ilgazdan başka... Hayat onları hiç umulmadık zamanda bir araya getirmişti,ama hesaba katmadıkları şey kalbindeki duyguların onların iradesinden habersiz yaşanması idi,Ceylin içindeki tarifsiz acı ile adliyeden çıkmıştı,şuan ona iyi gelebilecek tek şey yalnızlık idi..

Denizin kokusunu derince içine çekti Ceylin,ardından akan gözyaşlarına bıraktı kendini,ağlıyor olduğunun kendi bile farkında değildi,omuzları titreye titreye ağlıyordu,o sırada omzuna bir el dokunup,yanına oturdu,Bu Eren'den başkası olamazdı..

"Ceylin iyi misin?"
"S-sen nerden anladın burda olduğumu?"
"Seni tanıyorum çünkü,iyi misin?"
"Nasıl iyi olayım Eren,anlatmadı mı Savcı kardeşin sana olanları,boşandık Eren,resmen boşandık ya,hakimin iki dudağının arasındaydı aşkımız,evliliğimiz,ama artık herşey bitti,o yoluna ben yoluma artık.."
"Yav kurban olayım etmeyin Ceylin,sana yazık değil mi?,size yazık değil mi?,ben şahidim birbirinizi ne kadar çok sevdiğinize,ben biliyorum birbiriniz için nasıl delirdiğinizi,vazgeçme Ceylin,ne olursa olsun vazgeçme,ben Ilgaz'ı hayatım boyunca ilk defa seninleyken bu kadar mutlu gördüm,siz fark etmeseniz bile birbiriniz için yaratıldınız,ben bunu biliyorum,eğer barışmazsanız bak vallahi sizi bi odaya kilitlerim barışıncaya kadar da çıkarmam,iyi düşün Ceylin,çok iyi düşün.."

Omzunu sıvazlarken oturduğu banktan kalkmıştı Eren,Ceylinin biraz da olsa yalnız kalmaya ihtiyacı vardı,en azından sağlıklı karar vermek için düşünmesi lazımdı...

Ilgaz o koridorda bir kere daha Ceylinin arkasında kalmıştı,bir kez daha engel olamamıştı sevdiği kadının gitmesine,gitme diyememiş,bunun acısını fazlasıyla çekiyordu,o koridorun,o adliyenin onu boğduğunu hissetti,kendini dışarıya atmıştı..

Eve girdiği anda gözleri yeşil kanepeyi bulmuştu,belki fazla anı biriktirememişlerdi bu evde ama Ceylin Ilgazın kalbinde burda kısa bir süre kalmasına rağmen çok yer edinmiş,kalbine sinmişti,yatak odasına geçmiş takım elbisesini çıkarmıştı. Dolabı açtığında karşısında Ceylinin sadece bir kere giydiği hırkayı görmüştü,hırkayı eline alıp usulca koklamaya başladı,bu gece onlar için çok zor bi geceydi,ya birbilerini sonsuza kadar kazanacak ya da sonsuza kadar kaybedeceklerdi..

3 GÜN SONRA/İSTANBUL ADLİYESİ

Üç gün içinde değişen birşey olmamıştı,kararlarını vermişlerdi ama birbilerine söylemek için çaba sarf etmiyorlardı ya da kendi içlerinde olan gurura yeniliyorlardı belkide,ama aşkta hiçbir zaman gurur olmazdı,olmamalıydı,aşk ve gurur ne kadar bambaşka kavramlar olsa da birbilerine de çok benziyorlardı...

"Birbirimize kaç adım mesafelerdeyiz aslında,ama aramızda kilometrelerce gurur var.."

Ilgaz yine sabah hiçbirşey yememişti,çalan kapıyı açtığında karşısında babasını gördü,umursamayarak içeriye geçti,kravatını bağlamaya başladı.