●ILCEY● ONE SHOTS

22.BÖLÜM: "Kaza"

Bölüm Şarkısı: Murat Boz/Sevgilim

Müzik ile okursanız sevinirim🤗
İyi Okumalar Kuzularım💫

"Her dik duruşun kaç yenilgi,kaç gözyaşı, kaç kalp ettiğini bilemezsiniz..."
-Frida Kahlo

Yazar'dan:

Ilgaz ve Ceylinin arasındaki buzlar yavaş yavaş erimeye başlamıştı,son olanlardan sonra biraz zordu elbette bunun olması ama aradan uzun zaman geçmişti,birbilerini tamamlamaya çalışıyorlardı... Aldıkları nefesle,yaptıkları hareketler ile,konuşmaları ile birbilerine iyi gelmeye çalışıyorlardı,en azından bunu deniyorlardı diyelim.

Ilgaz yattığı yataktan alarm ile kalkarken gördüğü rüyanın etkisini atamamıştı üstünden,o kadar çok isterdi ki alarm yerine Ceylinin o güzel sesi ile uyanmayı,belki birgün gerçek olurdu,Ceylin de uyuya kaldığı masadan kalkmıştı,lavoboya gidip aynaya baktığında,uzun zaman sonra yüzüne renk geldiğini gördü,gözlerinin içi uzun zamandır şimdi gülüyordu..

İnci öldüğünde kalbine o kadar büyük bir acı saplanmıştı ki birdaha yaşayamayacağını düşünmüştü,sonra masum bir gencin avukatlığını yaptığı için ailesi tarafından evden atılması,kolay atlatılacak şeyler değildi,bu dünyada belkide en çok güvendiği kişinin kardeşinin katili olduğunu öğrendiğinde kendinden bile tiksinmişti,bunca yıldır bu adamın gerçek yüzünü nasıl göremedim diye kendine kızmıştı,sonra karşısına Ilgaz çıkmıştı.

Bu acı hikayede en güzel olan şeydi belkide Ceylin için,Ilgaz olmasaydı ne yapacağını düşünmek istemiyordu,hayali bile kötüyken gerçek olmasını kaldırmazdı,herşey elbet bir gün geçiyor ama hayat kalıyordu.

Üstünü giyinen Ilgaz kahvaltıyı es geçerek üstüne kabanını giymişti,salondaki sehpaya bakarken,sehpanın üstündeki kitap dikkatini çekmişti,bu kitabı çok severdi,dün akşam bitirmişti,altını çizdiği cümleleri birkez daha açıp okumak istedi,çünkü bunları Ceylin ile kendisini düşünerek çizmişti.

"Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı gene aynı şekilde fakat herşeyden habersiz yaşayıp gidecektim,sen ban dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu,benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin,bunu sonuna kadar götüremediysen kabahat senin değil"

"Benim beklediğim aşk başka! O bütün mantıkların dışında,tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen birşey.. Sevmek ve hoşlanmak başka;istemek bütün ruhuyla,bütün vücuduyla,her şeyiyle istemek başka... Aşk bence bu istemektir,mukavamet edilmez bir istemek."

"Hayatımda hiç bu kadar mesut olduğumu,içimin bu kadar genişlediğini hatırlamıyordum. Bir insanın diğer bir insanı,hemen hemen hiçbir şey yapmadan,bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?"

"Bu akşam anladım ki,bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş"

Okuduğu cümleleri tekrar tekrar okuyan Ilgaz bunun sonunun gelmeyeceğini anlamıştı,bu cümleleri Ceyline okumak için sabırsızlanıyordu,biliyordu ki o zamanlar elbet gelecekti,sadece ikisinin de biraz sabretmesi gerekiyordu bu konuda,biraz daha bu konu üzerine hayal kurup evden çıkmıştı.

Adliyeye geldiğinde koridorda başsavcı ile karşılaşmış,konuşmaya başlamışlardı. Biraz sonra adliyeye üstünde siyah bir takım ile Ceylin girdi,Ilgaz Ceylin içeriye girdiği anda gözleri ona dönmüştü,sonra Ilgazın kaşları çatılmıştı,bunun sebebi Ceylinin yanına giden Cüneyt idi,kısa bir konuşmanın ardından ayrılmıştı Ceylinin yanından...

Ilgaz da yumruk yaptığı elini bırakmıştı,odasına gidince Ceylinin avukatı olduğu ama vekaleti olmadığı hasteneden yine şikayet geldiğini gördü,arabasına binip tam gidecekken Ceylin arabaya binmişti.