●ILCEY● ONE SHOTS

28.BÖLÜM: "Senle Ben"

Bölüm Şarkısı: Özge Özder/Senle Ben

"Ben bu şehirde kaybolunca,gün ağarmadan bulamam seni"
-Mustafa Ceceli

Yazar'dan

Ilgaz ve Ceylinin mutluluğa ulaşmasının ardından yaklaşık iki ay geçmişti,iki ay önce dünyanın en güzel haberini alıp,Ceylinin hamileliğini öğrenmişlerdi,karnı çok hafif belirginleşmişti Ceylinin,içinden bir his bebeklerinin erkek olacağını söylese de öğrenmelerine daha iki buçuk ay varken Ilgaz Ceylinden daha heyecanlı idi,baba olacağını duyduğu andan beri bir dakika durmuyordu,sürekli hamilelik kitapları okuyor,bu aylarda dikkat edilemesi gereken hususları inceliyordu. Kendi babasından elbet babalık görmüştü ama hep kendi davranışlarını düzeltmesi gerektiği,sadece derslerine odaklanması söylemişti,ama kendi çocuğuna Ilgaz öyle davranmayacaktı.

Tabii ki de belli nasihatler verecekti ama önce iyi bir birey olması için uğraşacaktı,kendi babasının ona yaptıklarını o kendi oğluna veya kızına yapmayacaktı önce kendi sevgisiyle besleyecekti. Sabah Ceylin gözlerini kocasının yanında açmıştı,kafasını yan tarafa çevirdiğinde Ilgazın da onu izlediğini gördü,Ilgazın yukarıya doğru kıvrılan dudağının kenarını öpmüştü gözlerini kapatarak,Ilgaz da buna karşın Ceylinin boynunu öpmüştü,birkaç buse daha bırakıp elini Ceylinin karnına koyup.

"Sanada günaydın babacığım"

Şefkatle Ceylinin karnına doğru konuşmuştu,Ceylin gülümseyerek Ilgaza bakarken çok iyi bir baba olacağından emindi.

"Bakıyorum da bebeğini benden daha çok seviyorsun"
"Güzelim olur mu öyle birşey?,sen bu söylediğine kendin inanıyor musun?,sen benim canımın içisin o benim,bizim canımızın yarısı"
"İyi ki sen sevgilim"
"İyi ki sen güzelim"

Ceylin hızlıca bir duşa girmişken Ilgaz da kahvaltı hazırlamaya başladı,Ceylin duştan çıkınca üstünü giyinmeye başlamıştı ki Ilgaza bağırdı,Ilgaz koşarak odaya geldiğinde

"Güzelim noldu?"
"Ya Ilgaz bu pantolon bana olmuyor"
"Ceylin hamilesin sen o daracık pantolona nasıl sığmayı düşünüyorsun?"
"Öyle mi Ilgaz,ben şişmanım yani"
"Hayır ben-"

Ceylin Ilgazın birşey söylemesine izin vermeden bacağında sıkışmış pantolonu çıkarmış,sade ama şık bir elbise giymişti,Ilgaz Ceyline kendini affettirmek için çaba gösterse de Ceylin asla taviz vermemişti, Adliyeye geldiklerinde ise Ceylin sinirle arabadan inerek adliyeye girmişti,Ilgaz arkasından bakarken aynı zamanda o cümleyi kurmaması gerektiğini çoktan anlamıştı. O da Ceylinin arkasından düşünceli bir şekilde adliyeye girmişti

Ceylin ise duruşmadan çıktıktan sonra birkaç arkadaşı ile sohbet etmeye başlamıştı, Ilgaz da odasına gelen Eren ile sohbete başlamıştı bile.

"Böyle işe kardeşim sabah sabah bir pantolon krizi ile evden çıktık"
"Ayy abi sende hamile kadına öyle söylenir mi?,hamile olmasa da söylenmez gerç"
"Ya Eren benim yediğim trip bana yetiyor,daha fazla laf işitemem"
"Aman zaten sen evlendin şimdi de çocuğun olacak iyice hanım köylü oldun"
"Ereen senin başına geldiğinde bende senin karşına geçip böyle güleceğim sana"
"Valla abi şimdilik yok mümkünse olmasın"
"Deme öyle birgün karşına birisi çıkar ettiğin tüm yeminleri bozdurur sana"
"Kısmet bu işler abi"

Ilgaz ve Eren böyle sohbet ederken aniden dışarıdan adliyeye açılan ateş ile yürekleri ağızlarına gelir,sonra ise adliye içindeki çığlıkları duyduklarında Ilgazın kalbinin tam ortasına saplanan acının tarifi yoktu.