EVHAMLAR OLSUN

REPLİK

Babanın uzattığı yeni kimliğimi elime aldım. Fotoğraftaki kesinlikle bendim ancak hâlâ garibime gidiyordu. Ben mi fazla abartıyordum acaba, bir anda hayatımın değişmesini?
OYA ÇAKIR, çevremdekilerin kulaklarını alaylı kahkaham doldurdu.
Yüzüne gülerek baktım.
"Teşekkür ederim. Sayenizde O.Ç. oldum."

*************
'İsmimi yazın ama ALEVLİ olsun.'

'Yaralarınızı saracak olamam,
kimsenin yakıp yıktığı yerin mimarı olmam ben. Tek bir yanlış davranışınızda soğarım ve inanın bunu hiç istemezsiniz. Simge yıktı, Oya sıçtı diyeceksiniz.'

*************

O bileti alıp da bu kapıda dikildiğim an içimde çok daha farklı hisler vardı, yarınlar için. Bilemezdim. Gerçek dünyanın ne kadar acımasız olduğunu ve bu dünyada yalnızca kendime güvenmem gerektiğini ben daha sonralarda anladım.

Selam! İlk olmayan ama ilk olan kurgumla karşınızdayım. Karışan hayatlar ile ilgili o kadar çok kitap okudum ki hepsi bitti sayılır. Final zamanımda bile rüyamda görüyordum o derece. Bir de görün kitaplarla nasıl çatışıyorum. HAYIR! BÖYLE BİR TEPKİ OLAMAZ,
BUNLAR EBEVEYN Mİ ERGEN Mİ, BU KIZIN ABİLERİ NİYE HEP AYNI TEPKİYİ VERİYORLAR?, KIZ NİYE BÖYLE DAVRANIYOR ALOOO diyerek uzuyordu tepkilerim. Sonra içimdeki ses dedi ki "Ne bağırıyorsun bee! Kolaysa kalk da kendin yaz." dedi. Ben de iyi madem yazayım, dedim.

Açıkçası çok da klişe gitmeyeceğim. Daha çok karakterin yerinde olsam nasıl olurdu diye düşünerek oynadığım bir oyun bu kitap.
O yüzden ilk bölümlerde kızı direkt yeni ailesinin evine ışınlamıyorum, testten önce ve test sonrasındaki hayatı, ailesiyle geçirdiği vakitleri de yazmak istiyorum. Belki sıkılacaksınız, bize kan ver vahşet ver ya da sevgi ver yumuş yumuş olalım diyeceksiniz ama bu da benim kurgum ne yapalım:) Her şeyin bir yeri ve zamanı var.

Sadece ana konu birinin yeni ailesine alışma süreci değil. Aileler alışınca kitaplar beni sıkıyor. Benim kurgumda ana konu direkt Oya'nın hayatı. Odak noktam hep Oya.

Umarım çok sevdiğimiz bir kurgu olur. Kafanıza göre takılın.