Babanın uzattığı yeni kimliğimi elime aldım. Fotoğraftaki kesinlikle bendim ancak hâlâ garibime gidiyordu. Ben mi fazla abartıyordum acaba, bir anda hayatımın değişmesini?
OYA ÇAKIR, çevremdekilerin kulaklarını alaylı kahkaham doldurdu.
Yüzüne güler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Allah benim belamı vermiş. Evet vermiş. Bu bölümü tercihlerime ekleyen beynime, fareye tıklayıp da onaylayan elime, ilk gün heyecanla kampüse koşan ayaklarıma tüküreyim. Tam bir zavallıyım. Ne bekliyordum ki tam olarak ne? Beş gündür yıkanmadığından bülbül yuvasına dönmüş saçımdan bahsetmiyorum bile, üstelik bunun her sınav dönemimde rutinim haline gelmesine! Şahsen şu süreçte vücudumda suyu gören tek bölgelerim; midem, yüzüm ve götümdü.
Kamu spotu: Mimarlık okumayın arkadaşlar.
Sırtımda kayan proje tüpümü omzumu kaldırarak düzeltmeye çalıştım. Çünkü ablasının sözünde hevesle tepsi tutan gelinin kız kardeşinin elleri gibi benim ellerim de doluydu. O tepsi tutuyordu, ben ise maket. Sıçayım maketine. Zaten cart curt bahanelerle arttırmışlar kâğıt, karton fiyatlarını ebemin taa a- Ak saçlarına kadar.
A2 boyuttaki bir kâğıda 65 lira verdim arkadaşlar. İnanın kesilen ağaçlara içim acıyor. Hayır, bir kere kullandıktan sonra arkasını çevirip tekrar da kullanamıyoruz ki. Hoş, hocalar onca masrafa rağmen dersten bırakarak o kağıtları dürüp çok müsait bir tarafımızda boru niyetine öttürüyorlardı ama olsun. Canları sağ olsun. Keşke en kısa sürede geberseler. Tövbe de
Bu gıvık akıllı (akılsızın önde gideni) arkadaş - ki o ben oluyorum- okul hayranlığı sebebiyle ağlamış, zırlamış ve kendini bir yaş erkenden okula yazdırmış. Bu yüzden hayata da erken atıldım. Ellerim istemsiz yere eğilirken son gücümle direnmeye başladım. PES EDEMEZSİNİZ BUGÜNLERE BERABER GELDİK. YERİ GELDİK TUTUNDUK, YERİ GELDİ TUTULDUK. Yeri geldi sınavdan çaktık, bütü tuttuk. BERABER YAZDIK, BERABER ÇİZDİK. ABUR CUBURLARIMIZI FONDİPLEYEN HAİN KARDEŞE BERABER NAH ÇEKTİK. AZ SABIR! ACI YOK, PES ETMEK YOK. Desem de ellerim eğilmiş, haliyle maket de yere düşme seviyesine gelmişti ki dizimi kırıp biraz ellerimi serbest bırakarak dinlendirdim. Kurban olurum ben size. Hadi biraz daha dayanın. Meydana geçtiğimde alışveriş için avmde olan annemlerle buluşacaktım daha. Ne olursunuz az daha dayanın. Eve gidince ben size çok güzel masajlar yapacağım hem. Söz.
Sen eve gidince bırak onu bunu da önce bi duş al kokuk. Sanki sen demesen unutuyorum içinde bulunduğum halimi. Haydi bismillah deyip yüklendim yine yükümü.
Bir Seyit Onbaşı değildik ama biz de çok çektik be güzelim. Salak çektik değil kaldırdık diyeceksin. Yanlış etki yapıyor aman dikkat. Bababababa sanki senin dediğin hiç yanlış etki yapmıyor?
Dışımdaki kişi ne kadar kibar ve narinse içimdeki kişiliğim bir o kadar ağzı bozuk ve kötü niyetli arkadaşlar. Ve ben onu asla susturamıyorum. Belki de daha 20 yaşında olmama rağmen üniversite 3. sınıfta okumamdan kaynaklanan bir asabiyete sahiptir. Bunu da bilemem. Tek bildiğim ilaçlarla bile susmuyor, okulu bırakma hevesime heves katıyordu. Bir mucize olsaydı ve birkaç sene geçmişe gitseydim yapacağım iki şey vardı, birisi zaten bu okulu tercih listeme almamak olacaktı. Şimdi bile arada bir yokluyor okulu bırakma perileri, gençliğim heba olurken izlemekle yetiniyorum.
