WHO'S THE KILLER?
"Umiinom ka pa ba ng gamot?" Tanong ko at umupo sa tabi niya.
She's bipolar, she's mentally ill, hindi ko yun tinanong dahil concern ako sa kanya, tinanong ko yun para masigurado ko ang safety ni Arie, masyadong mahirap basahin si Veron.
pinunasan niya ang kanyang luha at dahan dahang hinaplos ang lapida ni Irene.
"Simula nang mawala si Irene itinigil ko na ang pagpapagamot, para saan pa para magpagamot ako?, she's the only reason why I want to be better" malungkot na sagot niya at hindi parin naaalis ang tingin niya sa lapida.
"I hope hindi mo sinisisi si Arie sapag kamatay ni--"
"That's not her fault Venus, pinatay siya" pag putol niya sa akin, kuestionable tumingin naman ako sa kanya.
"Pinatay?.....may alam ka?......"
She's smirk "Don't worry I'll make sure na mag babayad ang dimonyo na yun sa ginawa niya sa kapatid mo, I promise that" madiin na sabi niya at tumayo.
"Tell me, sino ang pumatay sa kapatid ko nang mabulok na siya sa kulungan"
"No need, hindi niya deserve makulong, because I will throw that monster back to hell" she said and give me a evil smile.
Umalis siya agad at iniwan akong maraming tanong sa aking isipan.
I want to know kung sino ang hayup na yun kung totoo mang pinatay si Irene.
ARIE POV:
Naka dungaw ako sa bintana ng kwarto ko nang may yumakap mula sa likuran ko, I feel her nose in my shoulder.
"Kumain kana?" tanong niya.
"opo" I lied.
"no you're not...You haven't eaten the food I cooked for you"
ALAM MO NAMAN PALA EH..
"Let's go, sasabayan na kitang kumain" aya niya at hinila ako papuntang dining table.
Sinigang na hipon, pinag mamasdan ko lang siya habang nilalagyan niya ako ng kanin sa pinggan ko, and pinagbalatan niya ako ng hipon...
Yes she's crazy sometimes but I can't deny that her care for me is pure, that's why I love her .... but not the way she think.
"Tomorrow, you're going back to school, what's your plan?"tanong niya.
"wala naman po" tipid na sagot ko.
Tumango lang siya.
Ilang minuto ding tahimik kaming kumakain, kaya hindi ko nanamang maiwasang mapa-isip kung ano nga ba ang namamagitan sa kanila ni mommy dahil ilang beses na niya akong tinatawag na Irene, at may kutob akong hindi pagiging magkapatid ang relasyong namamagitan sa kanilang dalawa.
"mommy?" mahinang pagtawag ko sa kanya.
"uhmm?"
"can I ask something?".
"Sure"
"gaano niyo po ba kakilala si mommy Irene?" tanong ko. "I-I mean, how are you as siblings?"
Napahinto siya saglit at tumingin sa akin, she sigh at umupo ng maayos.
"Do you really want to know?" tanong niya, ilang na tumango lang ako.
"I know her very well, starting with her favorite color, foods, place, perfume, favorite fabric etch .." paliwanag niya.
"You both very close pala talaga"
"So close Arie" walang emosyong sagot niya.
She's sounds stalker and creepy dahil sa mga sagot niya...
"ikaw?" tumingin siya sa akin and she crossed arms "ano ba ko sayo?" seryosong tanong niya.
Hu?
Ano bang isasagot ko?, may pag ka moody si mommy kapag hindi niya nagustuhan ang sagot ko siguradong magagalit siya.
Think Arie..
"my mother?" hindi ko siguradong sagot sa kanya.
"your mother?.....yun lang?" taas kilay niyang tanong sa akin. Alangan naman akong tumango.
Bumilis ang tibok ng puso ko nang ilapit niya ang kanyang mukha sa akin at naramdaman ko ang kamay niya sa gilid ng hita ko.
"yun lang ba talaga ako para sayo?" bulong niya na nagpataas ng balahibo ko.
"a-ano po ba dapat?" nauutal kong tanong sa kanya, rinig ko ang pagbuntong hininga niya at humarap sa akin.
She looks intimidating, ni hindi ka siya kayang tignan ng diretyo ng mata sa mata.
Lumayo na siya sa akin at umupo ng maayos.
"finish your food" malamig na sambit niya.
She's so weirt, hindi ko siya mabasa, ang hirap niyang intindihin.
