ARIE POV:
After few days ngayon lang ulit ako naka labas, we're driving now punta kung nasaan si Theo, she's driving while me naka dungaw lang sa bintana at pinagmamasdan ang ganda ng lugar, naka bukas ang bintana kaya dama ko ang preskong hangin na tumatama sa mukha ko.
"You can sleep if you want, mahaba pa ang byahe natin" she said habang naka tuon parin ang atensyon niya sa daan.
"I'm hungry" mahinang sambit ko, ewan ko, kumain naman kami bago umalis pero bakit nagugutom nanaman ako.
Sumulyap siya ng tingin sa akin at ibinalik agad ang atensyon niya sa daan.
"Hahanap ako ng kakaina, but don't expect na may resto or fast-food tayong makikita dito, we are to far in the city, okay lang ba?" tanong niya, I just nodded at muling itinuon ang atensyon sa labas.
Maya-maya pa ay may nahanap narin kaming karindirya, wala silang customer mukhang kami palang.
Pina upo na ako ni mommy at pumunta sa mga pag pipilian na ulam.
Nilingon niya ako "anong gusto mo?" Tanong niya.
"Kayo na pong bahala" naka ngiti kong sagot sa kanya, hindi ko naman magawang tumakbo dahil may kasama kaming mga bodyguard, layo-layo sila para hindi mahalatang magkakasama kami.
Ilang sandali pa ay bumalik na siya at kasunod niya ang isang babae na may hawak na tray at nilapag ito sa lamesa namin.
"Uhmmm" mas lalo akong nagutom nang maamoy ko ang mga ito.
"Gutom na gutom ka ha" naka ngiting sambit niya.
"Isang nagbabagang balita,pinag hahanap parin ngayon ang minorde idad na si Arie Tuazon at ang stepmother nitong si Veronica Tuazon" saad ng nag babalita kaya napa tingin kami sa tv ng karindirya, ipinakita sa tv screen ang picture naming dalawa.
"May pa buyang 10 milyong piso ang sinumang makakapag bigay ng inpormasyon kung nasaan si Arie Tuazon.......at 10 milyong piso rin sa stepmother niyang si Veronica Tuazon na wanted dahil sapag patay nito sa kanyang asawa"
Sumulyap ako kay mommy na wala namang karea-reaksyon ang mukha nito, kumuha siya ng isang libo sa wallet niya at nilapag sa mesa.
"Lets go" she said at hinawakan ang palapulsuhan ko para tumayo, paalis na sana kami nang biglang may mag salita.
"Sandali lang miss" pagtawag ng isang lalaki sa amin.
Hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari, humarap si mommy sa tatlong tauhan ng karinderya at bumunot ng baril at itinutok sa kanila, bumunot din ng baril ang mga bodyguard.
"DAPA!" matigas na sabi ni mommy sa kanila, dahilan para mapahinto sila.
"I said dapa!" Muling utos ni mommy, pero hindi sila nakikinig.
"Ma'am sumama na lang-"
Nanghina naman ang tuhod ko nang magpa putok si mommy ng tatlong beses sa ere, napatakip na lang ako ng tenga dahil sa nakaka pinging tunog nito.
"MOMMY!" Sigaw ko dahil sa sobrang takot, sa pagkakataon na to ay dumapa na sila.
"Tara na" utos niya at hinila niya ako papuntang sasakyan.
I don't like her aura, dahil ang kaninang pala ngiting Veron ay napalitan nanaman ng mala halimaw nitong pag uugali, diretyo lang ang tingin niya sa daan habang nag mamaneho pero ramdam ko na kahit anong oras pwede nanamang sumabog ang galit niya.
Pumasok ang sasakyan namin sa isang Beach resort.
"Bumaba ka na" utos ni mommy sa akin habang tinatanggal ang seat belt niya kaya lumabas na ako "follow me" she commanded.
Sumakay kami ng elevator, kita ko sa reflection ng elevator na wala paring emosyon ang mukha niya, actually mas natatakot ako kapag ganyan lang ang etsura niya.
Napa baba ako ng tingin ng maramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at muling ibinalik ang tingin sa kanya, she closed her eyes and she take a deep breath, maya-maya pa ay idinilat na niya ang kanyang mga mata at tumingin sa reflection ko.
"You look like your mother, kayo lang ang may kayang pakalmahin ako" she said ,I see her sadness to her eyes.
Hindi ako kumibo because I feel na hindi yun ang kailangan niya ngayon, I hold her hand back para iparamdam sa kanyang okay lang.
"Oh god!" She cried at napa upo na lang, ngayon ko lang siyang nakitang umiyak, para siyang batang iniwan ng magulang dahil sa sobrang lakas ng pag iyak niya, pinag masdan ko lang siya habang hawak niya parin ang kamay ko while me is still standing
Nakaramdam ako ng awa sakanya nang marinig ko yun, kung tutuusin dapat nga galit na galit na ako sa kanya ngayon but......I feel like she needs me.
Kasabay ng pabubukas ng elevator ay siya ring agarang pagpapalit ng emosyon niya, she wipe her tears at agad na tumahan na parang walang nangyari.
This woman is really strange and creepy..
Himinto kami sa isang kwarto at binuksan niya ito, pag bukas palang niya ng pinto ay nakita ko na agad si Theo na naka upo sa wheelchair at naka harap sa bintana.
Sinenyasan ako ni mommy na lumapit kay Theo, hindi pa man ako nakakalapit ay agad na siyang nag salita.
"What are you doing here?" Tanong niya ngunit hindi parin siya lumilingon sa akin.
"How are you?" nag aalala kong tanong sa kanya.
"Tsk, mukha bakong okay?......magiging okay lang ako kung hindi ka na mag papakita sakin" sagot niya, nadurog naman ang puso ko dahil sa narinig ko.
"I-I'm sorry Theo" susubukan ko sanang lumapit ulit sa kanya but...
"Umalis kana" seryosong saad niya.
"I'm sorry" huling sabi ko at lumabas na ng kwarto.
Hindi ko naman siya masisi kung magagalit siya sakin, dahil sakin napahamak siya.
"That's not your fault, hindi mo dapat sisihin ang sarili mo" sabi sa akin ni mommy habang nag lalakad papuntang elevator.
