Rédamancy Taejin / Vjin [Tamamlandı]

açılan beyaz sayfa

Merhaba 🖐

Tutkulu bir aşk hikayesi için heyecanlı misin 😋

Her neyse küçük bir uyarı: Medyadaki şarkıyla veya Black swan ya da samson diye bir şarkı var. Taehyung dans etmeye başladığında üçünden birini dinlemeyi tavsiye ederim.

Çünkü bu hikaye Black swan Taehyungdan etkilenilerek yazılmıştır.

DUYGULARINIZIN TADINI CIKARIN! YORUM YAPTIGINIZDA HEYECANINIZI HISSETMEK ISTERIM. OY DA OLABILIR😽😻🤗

Herkese iyi okumalar🖐

  Biraz daha koşması gerekiyordu. Sadece bir kilometre daha. Başarabilirdi. Nefesini düzgün alıp vermeye çalışıyordu çünkü karnına giren ağrı bedenini yoruyordu.  Dar sıkı ağaçların arasında ilerlemek zordu. Zikzaklar çizerek ilerliyordu. Ama pes etmeyecekti. Bu kadar yakınken geri dönmek olmazdı. Geri dönerse  ölümünü kabul etmiş olurdu zaten. En azından hayalleri uğrunda ölmek isterdi.

Kim Taehyung  sırra kadem basmış ve  ülkesini terk etmek üzereydi.  Ailesini, arkadaşlarını, güzel anılarını geride bırakıp özgürlük için terk ediyordu yurdunu. Yıllardır düşündüğü şey buydu. Kısıtlanan hayatından, içini yiyip bitiren korkudan  kaçıyordu o.  Peşinde kimse yoktu. Ama bu olmayacağı anlamına gelmezdi. Bekçi ve askerleri zor atlatmıştı. Gece dışarı çıkmak yasaktı. Herhangi bir isyan çıkarmamaları için. Ve işte iki saatlik yürüyüşün ardından Güney ile aralarında bulunan ormandaydı. Korkmuyor değildi. Deli gibi titriyordu. Ancak buradan çıkma düşüncesi ona güç veriyordu. Yoku yarılamıştı. Bu tarafta asker olmadığını biliyordu. Teller vardı sadece. Arada bir kontrol ediliyordu. Kimsenin cesaret edemeyeceğini düşünen ordu bununla yetinmişti. 
Taehyung  hayallerini düşünerek ilerliyordu. Yüzünde bir gülümseme, attığı her adım güçlüydü. Kafasındaki  kasketi düzeltti. Ağaçların arkasında kamufle olarak ilerliyordu. Hele şu sınırı bir geçsin, istediği kadar dinlenecekti.

Şafak vakti varabildi sınıra. Güneş yüzüne vuruyordu doğudan. Taehyung kafasını kaldırıp havayı içine çekti. Sadece vahşi hayvanların sesi vardı. Eğilerek tellerin arasından geçti. Güneye ayak basar basmaz gözyaşları akmaya başladı. Başarmıştı. Kurtulmuştu oradan! Son kez büyük ağaçlara bakıp tanrıya şükür etti. Her şey yolunda gittiği ve kurtulabildiği için. Sonra arkasına bakmadan koşmaya devam etti.  Hiç bu kadar özgür  hissetmemişti. Heyecanı damarlarından her yanına yayılmıştı...