A Gangster's Lover Series Book 3: Vicente Vedge (Completed)

CHAPTER 12

Chapter 12

        NANANAKIT ang ulo ni Adrian ng siya'y magising. Naikusot-kusot pa niya ang mga mata habang nakatingin sa silid na kinaroroonan niya.

Hindi ito pamilyar sa kaniya. Hindi niya alam kung anong lugar ito. Shit! Where is he?

Awtomatiko siyang napabalikwas ng bangon at gulat din siyang wala siyang saplot na suot.

Shit! Shit! Shit! Where is he? Where the hell is he? And why the hell he is naked?

Agad niyang hinanap ang kaniyang damit pero hindi niya ito makita. Hinanap pa niya kung saan-saan sa loob ng kwarto ngunit wala.

Na'san ang saplot niya?

Hinalukay niya sa isip ang mga nangyare kagabi at tanging pumasok lang sa kaniyang isipan ay walang iba kundi si Vicente. Ito ang naalala niyang kasama niya. Ito lang.

Itinapis niya sa kaniyang katawan ang kumot na naroon sa kama at nagmamadaling lumabas.

Natagpuan na lang niya ang kaniyang sarili sa kusina ng bahay kung saan naroon ang binatang nakatalikod sa kaniya.

Base sa itsura ng likod nito ay kilalang kilala niya kung sino. Walang iba kundi ang binata, ang lalaking nagsisimula na niyang mahalin.

"Vicente?" Naka-kunot niyang bigkas dahilan para mapatingin sa kaniya ang binata.

Ngumiti ito sa kaniya. "You're awake." Nakangisi nitong sabi.

"Na'san ako? Saan mo'ko dinala? Anong ginagawa ko dito?" Sunod-sunod niyang tanong.

"You're here because you are now my husband." He answered but he didn't understand the meaning.

"What the hell are you talking about? Are you insane!" Hindi na niya napigilan ang pagtaas ng boses. "I'm going out! Where's my clothes?"

"I washed them and they are wet, hubby." Hindi man ito nang-aasar pero yun ang dating sa kaniya. Naasar siya lalo na sa tawag nito sa kaniya. "And i'm not insane. What i said was true. You are my husband and i'm your husband. We're married."

Halos mag salubong na ang kaniyang mga kilay dahil hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ng binata. Hindi niya makuha ang ibig nitong sabihin.

"You are really crazy Vicente." Maiiling-iling niyang sabi. "Pahiramin mo'ko ng damit at uuwi na ako."

"Well, yun ay kung makakauwi kapa."

"Huh?" Kunot noong tanong niya. "Anong ibig mong sabihin."

"You can't escape from here. Just look for yourself." Nakangising sabi nito.

Halos sobra na sa kunot ang kaniyang ulo. Kunot na kunot at hindi na niya makuha ang sinasabi nito.

Tinahak niya ang daan palabas ng bahay at laking gulat niya sa mga nakikita. Walang katao-tao at malalaking puno lang ang nandito. Tila isang gubat at tanging ang bahay lang na ito ang nakatayo.

Pinalilibutan din ito ng tubig at isang malaking yate lang ang kaniyang nakikita.

What the hell? Where is this place? F-ck! F-ck! F-ck!

Panay parin ang paglingos-lingos niya. Wala talaga siyang makitang mga bahay, tao o kung anoman. Nababatid din niya na malayong-malayo ito sa kabahayan.