The Fallen Of Past

Chapter 17

So long time no update guys! So, because yong lugar namin ang center ng bagyong Odette and the cignal here was also lost so expected talaga di ako nakaupdate.

Still praise God because me and my fams and friends are safe. God is still good all the time.

-
Chapter 17

Before i could react ay may tumawag sa phone niya. Kinuha niya ang phone niya  sa kanyang bag at saka niya ito sinagot. Tumingin siya saakin saglit at saka niya sinagot ang tawag at bahagya pa siyang lumayo sa pwesto ko para di ko marinig. Napakunot ang noo ko dahil doon. Kasi noon naman ay  hindi naman siya ganyan. Pag may call siya ay di naman siya lumalayo.

Di ko alam ang pinagsasabi ng kausap niya at di ko din alam ang facial expressions niya dahil  nakatalikod pa sya sakin.
At dahil  sa medyo nagugutom ako  ay  umupo mo na ako sa semento at saka nilapag ang bag ko sa may lap. Naghahalukay dahil baka may pagkain pero  ang nakita ko lang ay 'yong Tupperware ko nong nakaraang buwan lang 'yong meron. Nandito lang pala  ang Tupperware akala ko nawala.

''Hoy , Vince. Sino 'yong katawagan mo?'' tanong ko  at saka tumayo. Medyo nakakangalay naman kahit 2 minutes lang.

''None of your business," at saka siya umalis. Iniwan ako  dito na ina-absorb pa ang sinabi niya. Medyo nanlamig na din ang palad ko. Hindi ako pinanganak kahapon para hindi alam kung  bakit naging ganon nalang siya bigla saakin!

Kaya naman ay  mabilis  akong  tumakbo  sa kanya at medyo  humihingal pa dahil nakalayo na siya saakin. Oo po, ganon ko katagal ina-absorb  ang coldness niya.

Hinila ko siya sa braso. Pero hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. Tinulak niya ako  ng malakas kaya  nahulog ako!

Nasa may tulay na pala kami!

*SPLASH

Tangina, di ko alam kung paanong lumangoy! Puta ka, Vince!

As the deep of the water starting to swallow me..

I  felt an strong arm  that like trying to lift me  up in the surface... And everything was starting to black.

''O,  gising ka na pala!''

Nagising  ako  sa reyalidad dahil  sa sigaw na iyon. Tumingin ako  sa  may pintoan  at  saka ko  nakita  si  Vince.

He's wearing an simple shirt and then short. Parang nasa bahay  lang pero kahit na ganon lang ang  porma niya  ay  gwapo niya paring  tingnan. Kaya  di ko  masisisi ang mga nurses  na grabe makanakaw tingin sa kanya.

''Hoy, Bruha! Pinuntahan na kita dito sa bahay mo, hays, Kung hindi pala ako pumunta dito baka deds ka na! Ang  taas ng lagnat mo kaya  kahit ang bigat mo  ay  binuhat kita at dinala dito sa hospital." litanya nito.

Hays,

''Sure ka hindi dahil sa nahulog ako sa tulay?'' paninigurado ko  sa kanya.

Bahagya siyang lumapit saakin kaya  natural kong naaamoy ang kanyang  mabangong amoy. Hmm at saka niya nilagay 'yong palad niya sa noo ko.
"May lagnat ka pa very slight. Geh, pahinga ka mo na."

"Vince naman!'' inis na maktol ko sa kanya.
Para namang tanga kasi. Anong akala niya saakin? Nababaliw? Pero  right now? Parang malapit na! Like damn! What kind of dream i mean nightmare 'yon. Shit, parang totoo talaga e.