The delicate man that capCURED my heart

45 : CHAOS

KREIA'S POV

Everyone was cheering after my father announced that. My heart doubled its race as I look at Justin, he is now standing also and was glaring at me. I shook my head trying to tell him that I didn’t know about this. I didn’t plan all of these, swear!

“The engagement party will happen soon”

“Daddy, no—” but before I can finish my sentence, Justin dragged me in the arm and walk towards my father.

“Can I talk to your daughter first, sir?” he asked with so much respect and gentleness.

“Of course, son” my father smiled at us.

Before we went out, Justin bowed his head to everyone as a sign of respect. Nanatili itong kalmado sa harap ng lahat pero ramdam ko ang galit niya sa pagkaka-hawak sa akin. My arm hurts.

My tears were already pooling in the corner of my eyes. When we reached his car, he opened the front seat harshly and pushed me to sit there. Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero hindi na ako umangal dahil galit na galit ito ngayon.

He then drove the car, both of us were silent the entire ride. But I can feel the tension, his heavy breathing, and all. Pinipigilan ko rin ang sarili na huminga dahil sa oras na pinakawalan ko ‘to ay hahagulhol ako sa harap niya.

Sa haba ng binyahe namin ay napadpad kami sa open field na tinambayan din namin ni Gav noon. I can see the city lights down the cliff, beautiful as always. Pero sa pagkakataong ito ay wala akong matanaw na mga bituin sa kalangitan. Instead, the skies were covered with dark clouds.

Ilang saglit pa ay bumaba si Justin at sumandal sa harap ng sasakyan. I was left inside the car tearing up, natatakot na baka sa isang iglap ay mawala na siya ng tuluyan sa akin. Though he’s not officially mine, kasi hindi ko pa siya sinasagot. Pero ramdam kong dito niya na tatapusin ang lahat.

With shaking hands, I opened the door and went outside also.

“I thought we talked about this already?” nagitla ako sa agaran niyang tanong pagbaba ko.

Totoong napag-usapan na namin to noon, na masyado pang maaga ang lahat para sa mga bagay na ‘to. Pero pipiliin niya bang maniwala sa akin kung sasabihin kong wala akong alam sa mga nangyari kanina?

I wiped my tears, “Jah, I didn’t know about all of these. N-nagulat lang din ako kanina sa agarang desisyon nila daddy...”

“Ganyan ka na ba ka desperada, Kreia? Dahil lang sa galit ako sayo ay nagdesisyon ka agad na itali ako?” he looked at me with so much rage.

Tumulo ang mga panibagong luha sa mga mata ko dahil sa narinig, I was too stunned to speak. His words stabbed my chest and it hurts so much.

“Ni hindi mo man lang ako tinanong kung okay lang ba sa akin? Nagdesisyon ka para kanino? Para sa sariling kaligayahan mo lang?!” tumaas ang boses niya ngayon na lalong nagpahikbi sa akin.

“Jah, y-you don’t understand...” I tried to stifle my sobs. Paano niya ako maiintindihan kung hindi naman siya nakikinig sa akin?

He never tried listening to my explanations ever since. Pinapaniwalaan niya lang ang gusto niyang paniwalaan! It’s like he’s not the Justin I used to love before...

“Tell your father that I refuse and that thing will never happen!” galit na asik niya pa bago tuluyang naglakad palapit sa akin.

Takot na takot ako sa ekspresyon niya ngayon, parang gusto niyang pumatay ng tao dahil sa galit niya.

“And...let’s end everything here” he stared at me with bloodshot eyes. Napatakip ako sa mukha at tuluyan ng humagulhol. Parang gusto ko na lang tumakbo at tumalon sa bangin dito.