The delicate man that capCURED my heart

07 : BREATHE

KREIA'S POV

Sunday morning, I went out for a jog and do some exercises to exercise my whole body. Stressed na 'ko sa school kaya kelangan ko 'to. Nothing really happened in those weekdays, busy kami sa mga gawain sa school. Kahit pagkukulit kay Jah ay hindi ko ginawa kasi nakikita ko namang nagkukumahog siyang mag-aral at may iba ring gawaing tinatapos.

That was my routine everyday, ang kulitin siya. But nowadays I was really holding myself not to kahit gustong-gusto ko yung kinukulit ko siya palagi. Ewan ko ba, siguro wala na rin akong time istorbohin siya kasi pareho lang naman kaming may mga gawaing dapat tapusin.

Qwyn on the other side, thrice a week lang kung pumasok pero on time pumasa ng mga projects, films and what so ever. Unbelievable right? Well, that's how powerful she is as a student. Ang tataas din ng scores sa long quizes at kahit sa oral recitation nasasagot niya lahat ng tanong.

As I was jogging around our subdi, naisipan kong tawagan saglit si Qwyn para ayaing gumala.

"Qwyn! I miss you" I beamed on the other line after she answered the call.

"What is it, Krei?" she said with a bed tone, mukhang kakagising lang nang ponyeta.

"Yawa! Kakagising mo lang?" asking the obvious. Ofc!

"Nagising ako sa tawag mo, ano ba kasi yon--gago isa ka pa! Teka nga! Ang gulo-gulo mo! Wag mo 'ko daganan pota ka, ambigat-bigat mo hoy di ako makahinga--" and with that, the call just ended. Sino kaya kasama niyang magulo raw? May kasama na siya ngayon sa kwarto niya? Sino? Eh, nag-iisang anak lang naman siya. Hmmm, fishy!

Mamaya ko na nga lang siya tatawagan, masyadong maaga pa naman para gumala. Usually, parating sa gabi talaga kami gumagala but I was planning to go to the mall this afternoon to treat myself together with her. To make ourselves stress-free with the works and stuffs from the school that we've finished doing. We deserve to have a break after those tiring days!

I was about to jog back to our house when I felt my knees starting to become weak and tremble. I heaved a pained sigh when I also felt my chest tightened, pasikip ng pasikip ang dibdib ko parang aatakihin ako sa puso. Napaupo ako sa may gutter sa gilid ng kalsada at pinaypayan ng pinaypayan ang sarili ko gamit din ang sariling mga kamay ko. I was also having a trouble with my breathing, hindi ako makahinga ng maayos.

I held my chest when I feel that I wasn't able to breathe because of the tightness of it. Nahihilo rin ako na parang anytime pwede akong mahimatay dito mismo sa kinauupuan ko. I tried to calm myself by inhaling a large amount of air and exhaling it but it doesn't work! Hindi ko na alam ang gagawin ko, I was already panting. Habol-habol ko na ang hininga ko ngayon, wala naman akong asthma pero bakit ako nagkakaganito?

Sinubukan kong tumayo pero masyadong mahina ang mga tuhod ko. Kinakabahan na 'ko, anong nangyayari sa akin? Naiiyak na rin ako dahil sa sobrang sikip na talaga ng dibdib ko!

"Tu-tulong..." I tried to shout for help but it goes out sounds like a whisper sa sobrang hina na ng boses ko. Ilang saglit pa ay may narinig akong tumatakbo sa likuran ko pero hindi ko mawari kung sino dahil hindi ko na rin maigalaw ng mabuti ang katawan ko dahil sa panghihina.

"Kreia! What happened? Are you okay?!" tuluyan na akong naiyak nang alalayan ako ni Jah at bahagyang ihiniga sa mga bisig niya. I didn't expect him to be here, bakit siya narito? But, I'm thankful because he saw me!

"Kreia! Sumagot ka! Anong nangyayari sayo?" he asked again, feeling so worry.

"Jah...I-I c-can't...breathe" after that my vision became blurry and then until my surroundings became black. I fainted.

~~~

I woke up in a room, a not so familiar room! Bigla akong bumangon dahil sa gulat at iginala ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Nasan ako? Anong nangyari sa 'kin?

Tatayo na sana ako para lumabas sa kwartong 'to pero bigla na lang bumukas ang pinto at iniluwal nito ang hindi naman katandaang babae. Nasa mid 40's ata.

"Iha, gising ka na pala" nakangiti niyang sabi sa akin.

"Sino po kayo? Ano pong nangyari? Bakit ako nandito?" taranta kong tanong sakanya.

"Huminahon ka muna baka nahihilo ka pa" she calmly said, pinakiramdaman ko naman ang sarili ko at tama nga siya. Medyo nahihilo pa 'ko.

"Nakita ka ng anak ko kanina sa labas malapit lang sa bahay, nahimatay ka raw sabi niya kaya dinala ka niya rito" dagdag niya pa. Naalala ko na, si Jah pala ang tumulong sa akin kanina so, mama niya 'to? Omg! Hi tita ehehehe

"Hala tita! Maraming salamat po ha" magalang na sabi ko sakanya. Future Mother-in-law eh mwehehehe.

"Walang anuman iha, oh! Saan ka pupunta? Okay ka na ba?" biglang tanong niya ng makitang maingat akong tumatayo sa pagkaka-upo.

"Opo tita, siguro sa sobrang stress lang kaya nahimatay ako kanina. Uuwi na po ako, maraming salamat po ulit at pasensya na po talaga sa abala" saad ko pa sakanya.

"Sigurado ka ba? Siya sige, teka lang at tatawagin ko si Justin para maihatid ka na sa inyo" sagot niya naman at biglang nilisan ang kwarto. Hindi ko na siya pinigilan pa dahil gusto ko mismong magpasalamat din kay Jah dahil tinulungan niya ako kanina.

Pumasok agad si Jah sa kwarto at inalalayan akong bumaba nito. Nakaparada na sa labas ng gate ang kanyang kotse, pwede namang lakarin na lang kasi nasa kabilang kanto lang naman bahay namin eh. Bago tuluyang umalis ay nagpasalamat akong muli sa mama niya, maski sa papa at mga kapatid niya ay nagpaalam na rin ako. Nang makapasok sa kotse niya ay hinarap niya ako bigla.

"Sigurado ka okay ka na?" he asked me.

"Oo Jah, thank you talaga ha" I answered while smiling at him.

"Always remember to breathe no matter what happens, Krei" he said then started the engine.

Always remember to breathe~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~