İs İt Love?

Umutsuz Bekleyiş🥀

Jeonguk otobüs durağında beklerken,Rowoon'a rastladı. "Jeonguk?Burada ne işin var?" Jeonguk durakta masum bir bebek gibi dururken,dostunun içi parçalanmıştı.Ne olmuştu ona böyle? Neden bu kadar üzgün görünüyordu.Jeonguk hiçbirşey demeden öylece bakınca,Rowoon dayanamadı. "Hadi atla!" Jeonguk yavaş adımlarla arabaya doğru yürürüdü.Arabaya bindiğinde ise,ses Seda çıkmıyordu.Sanki konuşması yasaklanmış gibiydi.

Rowoon bu sessizliğe daha fazla dayanamayıp "Jeonguk!Neyin var söylesene?" Jeonguk belki de boşuna endişe duyuyordu.Ama Arkadaşına söylerse rahatlayabilirdi. "Şey..." Dedi ve başını eğdi.Utanıyordu biraz da. Rowoon sabırla dinliyordu. Jeonguk utancından parmaklarıyla oynuyordu. "Biz dün akşam Taehyung ile....uf utanıyorum Rowoon!"
Rowoon gülümseyip ellerini omzuna koydu
"Biz arkadaş değil miyiz neden utanıyorsun?" Jeonguk başını kaldırıp dudaklarını ısırdı.Karşısındaki arkadaşı da olsa utanmadan edemiyordu.

"Şey birlikteydik ve uyuyakalmışım.Sabah uyandığımda yoktu.Bir kaç kez aradım onlarına cevaplamadı.Arabası da kapının önünde değildi" Rowoon sakinleştirmek amaçlı "Sakin ol lütfen.Belki de acil bir işi çıktı ve seni uyandırmak istemedi" Jeonguk anlamaya çalışıyordu. "Madem öyle bir not veya bir mesaj bırakabilirdi" Rowoon dudaklarını büküp "Şarjı bitmiş olabilir.Bu kadar endişelenme canım?" Her ne kadar teselli etmeye çalışsa da onun da aklı karışmıştı.

Jeonguk'un anlattığı kadarıyla onu böyle habersiz bırakacak biri değildi.Çünkü Jeonguk olmadan adım dahi atmıyordu.Öyle birinin durduk yere çıkıp gitmiş olması mümkün değildi.Elbette istisnalar da olabilirdi. "Okula gidince öğrenirsin güzelim üzülme" Jeonguk üzüntüden bunu düşünememişti bile. "Doğru söylüyorsun.Belki Minhyuk biliyordur" Az da olsa rahatlamıştı.Sabahtandır içi içini yiyordu.Enazından kardeşi nerede olduğunu mutlaka biliyordur.

Okula vardıklarında Jeonguk arabadan bir hışımla inip okul bahçesine koştu.Bahçede tanıdık biriniaraken Minhyuk'a rastladı. "Minhyuk!" Nefes nefese kalmıştı.Minhyuk ise bu telaşına anlam vermeye çalışıyordu. "Ne oldu Jeonguk.Neyin var?" Jeonguk'un nefesleri düzenli hale gelince devam etti. "Taehyung!Ona ulaşamıyorum.S-sen nerde olduğunu biliyor musun?" Minhyuk kaşlarını çatıp "Sabah yoktu.Ama babamı arayıp sorabilirim" Jeonguk yalvaran bakışlarla bakıyordu.

Rowoon'da gelmişti yanlarına. Minhyuk basını arayıp  "Alo! Baba.Taehyung eve gel di mi?" Kısa bir sessizlikten sonra "Tamam babacığım" deyip kapattı.Jeonguk'un cevap bekleyen gözlerine kıyamadı Minhyuk. "Şey!Bir gece kulübünde içip uyuyakalmış.Onlar da babamı aramış.Ama merak etme iyi" Jeonguk endişeliydi.Ne olmuştu da sabaha kadar içip  orada uyuyakalmıştı.

Gece birlikte uyumuşlardı.Unutamayacağı eşsiz bir gece geçirmişti sevgilisiyle.Ne zaman çıkıp gitmişti,neden gitmişti anlayamıyordu. "Kavga mı ettiniz?" Dedi Changhyun. Başını iki yana salladı hızla.Onlar asla kavga etmezdi.Taehyung onu kıracak,incitecek tek bir söz bile söyleyemezken,kavga etmiş olma ihtimali yok denecek kadar azdı. "Hayır.Hayır.Gece beraber uyuduk.Sabah uyandığımda da yoktu.Onu defalarca aradım ama açmadı" Minhyuk onu üzüntüyle dinliyordu.

Abisinin mutlaka birşeye kızmış olabileceğini düşünüyordu.Çünkü aksi takdirde böyle şeyler yaptığı görülmemişti.Genelde annesi onu kızdırır ve Taehyung evden çıkıp giderdi. "Jeonguk sen uyurken birşey olmuş olmalı.Yoksa neden haber vermeden çıkıp gitsin?" Jeonguk da onlar gibi herşeyden habersizdi.

Sınıfta bütün gün kara kara düşünmüştü.Çok önem verdiği derslerine bile odaklanamamıştı.Hatta en çok sevdiği şeyi-kitap okumayı-bile istememişti.Taehyungtek bir kez bile aramamış hatta mesaj dahi atmamıştı.Jeonguk kötü şeyler düşünmeden edemiyordu.Başını pervazlara yaslamış öylece uzakları seyrediyordu okulun terasından. "Hala onu mu bekliyorsun?" Rowoon terasa neden çıktığını biliyordu.