İs İt Love?

Mutluluk Getirir Mi Yağmur?

Taehyung sonunda kararını vermiş Jeonguk'u arayıp,bir kafede buluşmayı teklif etmişti.Jeonguk heyecandan ne yapacağını bilemeyerek,üzerine ilk bulduğu şeyleri giyip dışarı çıktı.İçi kıpır kıpırdı ama bir yanı da buruktu.iki ihtimal vardı.Ya onu hayatından tamamen çıkaracaktı,ya da bebeğiyle geleceğe dair bir plan kurmayı isteyecekti.

Jeonguk içindeki umutlarla,iyi tarafından bakmak istiyordu.Sevgilisi onunla buluşmayı teklif etmişti.Belki de araları düzelecekti.Ama kötü ihtimal de kafasını karıştırıyor ve kalbini kırıyordu.Kötü ihtimallerin gerçekleşmemesini diliyordu.

Dışarı çıktığında yağmur usul usul yağıyordu.Ancak soğuktu ve Jeonguk'un üzerinde kalın bir şey yoktu.Yine de başını yukarı kaldırıp,umutla baktı gökyüzüne.Çünkü Taehyung onunla konuşmaya karar vermişti.Yüzüne vuran sakin damlalara bakıyordu.Bir an,soğuğa rağmen sevmek istedi yağmuru.Bu yağmur mutluluk getirir
miydi?
Elini kalbine koyarak yürüyordu çağrıldığı yere doğru.Biraz uzaktı,yorulmuştu ama olsun,Taehyung için değerdi.Ona giden yollara herşeyini feda ederdi,beyaz melek.

Durağa vardığında elini cebine attı fakat birkaç Won'dan fazlası yoktu.Otobüse binecek kadar parası kalmamıştı.Çünkü otobüse para verirse bu ay zorlanacaktı Çalışmaya yeni başladığı işyerinden maaş alana
kadar idare etmeliydi.Yoksa aç kalacaktı o zamana kadar.

Yaklaşık yarım saatlik bir yürüyüşten sonra,nihayet varabilmişti davet edildiği kafeye.Taehyung beklemekten sıkılmış gibi etrafına bakınıyordu .Ama tam önüne döndüğünde biricik meleği karşısındaydı.Son kez konuşacak
gibi ağrıyla atıyordu şuursuz kalbi.Bu buluşma neden hüzünlendirmişti onu bu kadar.

Oysaki onu her gördüğünde kalbi kelebekler gibi sabırsızca kanat çırpıyordu.Şimdi neden tekliyordu.Gördüğüne sevinmemişmiydi meleğini.Yoksa hala küskün müydü onu kıran adama.

Taehyung hiçbirşey diyemeden incelemeye başlamıştı beyaz meleğini.Uzun zamandır ilk kez bu kadar yakından görmüştü.Değişmişti...

Önce güzel gözlerini incelemek istemişti ama o güzel,kömür gözlerden eser kalmamıştı.Eskiden Taehyung'a baktığında ışıl ışıl parlayan hareleri,şimdi yıldızsız bir gece gibiydi.Göz altları ise kapkaraydı.Uyumamış mıydı hiç.Taehyung onu inceledikçe kafasındaki sorular çoğalıyordu.
Sonra bembeyaz tenine bakmak istedi.Ancak teni de solmuş,beyaz bir güle benziyordu.Daha sonra da zayıf ama hafif çıkık göbeği çekti dikkatini.Orada bir can vardı.

İkisine ait bir can.Taehyung bunu kabullenemese de içten içe biliyordu ki,bu bebek onundu.Ama hamile insanlar kilo almaz mıydı.Öyleyse şimdi neden eskisinden de zayıftı? İyi beslenmiyor muydu. Üzeri de sırılsıklam,üstelik titriyordu da.Sarıp sarmalamak istemişti küçük ceylanını.Belki karnındaki minik bebeği de üşüyordu."O-otursana" sonunda dili çözülmüştü Taehyung'un.Jeonguk ise eski sevgilisinin kalın sesine karşın titrekçe oturdu yerine.

"Şey.Nasılsın Jeonguk?" Jeonguk bunu duymayalı uzun zaman olmuştu.Bir an sevgilisinin onunla asla bir araya gelemeyeceğini düşünmüştü.Ancak şuan onu soruyor olması bile onun için bir umut ışığıydı. "I-iyiyim.Sen...N-nasılsın?" Taehyung'un da uzun zamandır duyamadığı güzel sesi duymasıyla içini huzur kaplamıştı.Çok özlemişti biriciğini.Şuan yanına gidip sıkı sıkı sarılsa,kim yargılardı.

"Önce birşeyler yiyelim.Ne yersin Jeonguk?" Ona karşı bu kadar öfkeyle dolmuşken,onu görür görmez nasıl da yumuşayıvermişti.Bu aşk duygusu gerçekten de her duygudan daha mı güçlüydü.Neden dur diyemiyordu hislerine.Şimdiye kadar sinirliyken,yerini nasıl gizli bir mutluluk alabilmişti.

Jeonguk'un bir şey yemesine gerek kalmamıştı.Sevgilisinin yumuşacık ve sıcak sesiyle doymuştu sanki. "Şey aç değilim" Taehyung Onun aç olduğunu biliyordu.Bu yüzden yalnızca yutkunmakta yetinmişti.
"Olsun yiyelim birşeyler.Ama burayı beğenmediysen başka yere gidebiliriz?" Dedi sorarcasına.Jeonguk'un böyle şeyleri seçme lüksü yoktu.O ömrü boyunca böyle yerlere gelmemişti ki.