İs İt Love?

Bu Acıya Nasıl Dayanacağım?🥀

Jeonghan yutkunup abisinin yanındaki gence baktı.Taehyung gözlerinin dolmasına engel olamamıştı.Bu yüzden Jeonghan ile göz göze gelmemek adına yüzünü çevirdi. "Taehyung bu Jeonghan .Benim küçük kardeşim.Herşeyim" Taehyung konuşamıyordu.Boğazı düğümlenmişti sanki.Ama yine de bozuntuya vermeden "Oh!Tahmin ettim.Sizde güzellek ırsi galiba" dedi neşeli olmaya çalışarak.Bu iltifat ne Jeonguk'u,ne de küçük kardeşini güldürememişti.Çünkü birinin gülmeye hali olmaması,diğerinin ise eriyen kardeşinin son gördüğünden daha da kötü görünüyor olmasındandı.

"Jeonghan....Neden böyle yapıyorsun güzelim,neden?" Gözlerindeki yaşların akmasına engel olamamıştı. "Abini hiç mi sevmiyorsun?" Jeonghan yüzünü çevirip camın ardındaki özgürlük kokan gökyüzüne baktı.Oraya ulaşmak en içten dileklerindendi.Oraya varırsa bütün acılarından kurtulacağını sanıyordu.Oysaki ona deliler gibi bağlı olan abisinin o öldükten sonra yalnız kalacağını bilmiyordu.

Jeonguk elini karnına koyup "Bak burda bir can var.Senin yeğenin.Onu amcasız mı bırakmak istiyorsun.Hm?" Jeonghan'ın yüzünde hafif de olsa bir gülümseme belirmişti.
"A-abi.Ç-...çok mutluyum" bir kaç kelimeyi zar zor toparlamıştı. "Ö-ölünce....S-seni yalnız bırakmak en büyük k-korkumdu....." Dinlenmeden konuşamıyordu. "A-ama şimdi görüyorum ki...Yalnız değilsin....A-artık...R-rahatç-a" konuştukça takeniyordu nefesi. "Ö-ölebiliri-...m" Jeonguk kaşlarını çatmıştı.

"Ne biçim laflar bunlar?Tanrım ölürsen gerçekten yalnız kalmayacağımı mı düşünüyorsun aptal!Sen pes et diye mi bunca çile çektim.Bunu mu hakediyorum ben! Söylesene!" Sesi biraz daha yükselmiş ve gözyaşları akmaya başlamıştı.Daha fazla dayanamayıp odadan dışarı hızla çıktı.Bir duvara yaslanıp çökmüş ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı.

Taehyung da arkasından çıktı hızla.Hamile  sevgilisinin yanına oturup elini saçlarına uzattı "Yapma böyle güzelim.Bebeğimiz incinecek" Jeonguk onun elini bir hışımla itti.Sinirleri son zamanlarda gittikçe yıpranmıştı"Çok umrundaymış gibi konuşma Taehyung!" Çok sinirliydi.Bu sinir ona olmayacak şeyler yaptırıyordu.Taehyung yaptığının farkına varıp ellerini indirdi "Ö-özür dileri-" Jeonguk gözleri kan çanağına dönmüş bir halde "Ne için? Hangi biri için?" Taehyung şaşkınlık ve üzüntü içindeydi.

Yemekteyken bu şekilde davranmamıştı.Ancak buluşmayı teklif etmeden önce beklediği tepki buydu.Yine de Jeonguk yemekte gayet ılımlıydı.Şimdi ise ateş topu gibiydi.Anlam verememişti. "B-ben-" Jeonguk artık tahammül edemeyip ayağa kalktı ve ondan uzaklaştı. "Sen ne Taehyung sen ne?" Koridordaki camlardan birine yaslanıp dışarıyı seyrediyordu.

Taehyung şaşkınca bakıyordu sevgilisine.Onu daha önce hiç bu kadar öfkeli görmemişti. Yemek yerken konuşmaları yarım kalmıştı ama Jeonguk'un bu şekilde sinirlice hesap sormasını beklemiyordu.Evet hesap sormak en büyük hakkıydı,fakat buluşmalarında neden sormadığını ve neden şimdi sorguladığını bilmiyordu "Ne oldu? Seni dinlememem seni üzüyor mu? Eminim üzüyordur.Yaralıydım kanadım kırıktı.Ama sen.....Sen! Yaralarımı sarmak yerine tuz bastın! Madem çok seviyordun....Beni bir kere olsun dinleyemez miydin?" Taehyung diyecek bir şey bulamıyordu.Çünkü o da suçlu olduğunun farkındaydı.

"Ben..O anlık sinirl-" Jeonguk dinlemeden lafını böldü sertçe. "Sinirle söyledin öyle mi? Madem senin masum kartanendim,neden bu çocuğun bile senden olduğuna inanmadın.Ettiğin hakaretler umrumda değil! Ama sen bebeğimize bile hakaret ettin.Lanet olsun Taehyung ayaklarına bile kapandım.Bu kadar mı nefret doluydun bana karşı!?" Taehyung'un gözleri dolmuş,eli kolu bağlanmıştı.Karşısındaki adam sitemlerinde sonuna haklıydı.

"Taehyung....senden başkasına bakmaya bile utanıyorken,bir başkasından hamile kalabileceğimi nasıl düşündün?" Şimdi ağlayan adam Taehyung'du.Ne diyeceğini,nasıl cevap vereceğini bilmiyordu.Ancak Jeongguk sözlerini hala bitirmemişti."Sana en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda yoktun.Gözlerim seni ararken,sen benden başka her yöne bakıyordun.Ne kadar acı içinde olduğumu göremedin mi?"