"Ben hep böyleydim ta ki sana kadar."
➷"Yaşıyoruz İnadına" adlı kitabın Kerem ve Umutunu konu alan bir devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan da başlayabilirsiniz.
➷Eşcinsel kurgudur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar 💗
*****
Umut yoldan gözlerini çekip ona attığı son mesaja bir kere daha baktı. İşaret parmağı ile telefonun yanında ritim tutarken içini kemirip duran bu duygu yüzünden üzgün hissediyordu. Onunla ne kadar güzel ayrılırsa ayrılsın böyle mesajlarını görmezden gelmesi onu gereğinden fazla düşündürüyordu.
Gözlerini tekrar camdan tarafa çevirip arabadaki gürültüden biraz uzaklaşmayı denedi. Abisi için hepsi toplanmış iki günlük uludağ tatili yapmaya karar vermişlerdi. Bu fikir her yıl uygulanırdı ama Umut ilk defa bu kadar isteksizdi.
" Dürtsenize şunu nefes alıyor mu? "
Duyduğu cümlenin ardından bacaklarının üzerine ağırlık çökmüş ve minik eller burnuna dayanmıştı. Işık olduğunu anladığında hafifçe gülümsedi. O kadar belli belirsizdi ki tepkisizmiş gibi gözükmüştü.
"Alıyor."
Kafasını Işık'a doğru eğip saçlarını okşadı. Dikiz aynasından Mert ile göz göze gelirken onun şüpheci bakışlarına sorun yok der gibi baktı. Kimse alışkın değildi bu kadar sessiz olmasına. Galiba endişelendirmişti onları.
Bir on dakika daha onlar konuşmuş Umut dışarıyı izlemişti. Daha sonra kolunun dürtülmesi ile yanına dönmüştü. Abisinin endişeli bakışlarını görünce kulaklığını çıkartmış ve ona odaklanmıştı.
"İyi misin sen? "
"İyiyim bir sorun yok. "
"Pek öyle gözükmüyor Umut. Son zamanlarda hiçbir şey anlatmıyorsun. "
İç çekti. Kerem ile görüşmesini istemeyen abisine, Kerem yüzünden yaşadığı garip durumları anlatamıyordu. Belki de biraz korkuyordu. Eğer ketum bir şekilde onunla görüşme derse ne yapmalıydı bilmiyordu.
"Anlatmak istemiyorum değil sadece düşüncelerimden ben bile emin değilim. Biliyorsun, emin olmadığım şeyleri dile dökmek zor benim için. "
"Biliyorum ama bana her şeyi anlatabileceğini unutma. Sana kızacağım bir şey olsa bile iyiliğini istediğimden kızarım ama seni yargılamam. "
Biliyordu. Onun Kerem ile görüşmesini istememesinin sebebi kişisel değildi. Onur kimseden nefret edemezdi. Sadece Kerem'i Umutun dengi görmüyordu. Yine de Umut biraz olsun vicdan azabından kurtulmuş hissediyordu. Abisi çekineceği biri değildi. Bu yüzden gülümseyerek kafasını salladı. Kalan yolu daha iyi hissederek geçirmişti.
Vardıklarında arabadan ilk inen oldu. Beresini kafasına geçirirken çevresini inceledi. İnsanlar geç gelen karın etkisiyle buraya dolaşsa da manzara güzel gözüküyordu. Ellerini cebine sokarken derin bir nefes aldı. Kışla pek arası olmasa da kışın oluşan havanın kokusunu çok severdi. Şimdiden getirdiği kitabı okumak için heyecanlanmıştı bile.
