"Ben hep böyleydim ta ki sana kadar."
➷"Yaşıyoruz İnadına" adlı kitabın Kerem ve Umutunu konu alan bir devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan da başlayabilirsiniz.
➷Eşcinsel kurgudur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba 😙 bir şeyler yazdım ama anladım ki yaşıyoruz inadınayı okumadan gelen biri için bu kurgu çok karışık olacak o yüzden biodaki o 'diğer kitabı okumadan da başlayabilirsiniz' yazısını kaldıracağım(sanırım) çünkü benim bile kafam karıştı 🙃
İyi okumalar 💙🦋
**
"SANA ORAYA GİRMEM GEREKİYOR DİYORUM! AMCA! "
Kerem sıkıntı ile çenesini kaşıdı. Uzun zamandır bu kadar sinirlendiğini hatırlamıyordu. İki gündür mekanın kapısına gelen çocuk ile ne yapacağı konusunda hiç bir fikri yoktu.
"Bak velet, gelmişine geçmişine sövmek istemiyorum ama sabrımı sınıyorsun. On sekiz değilsen buraya giremezsin. "
"Bir buçuk ay sonra gireceğim işte ne fark eder? "
"Bir buçuk ay sonra gel yemin ederim ben ısmarlayacağım sana içki. Şimdi siktir git hadi velet-ül bela. "
Alaya alınan Umut, yumruklarını sıktı. Abisinin oraya girdini görmüştü. Nasıl gidecekti?
Korumalar ile konuşan adama bakıp iç çekti. Karanlık görüntüsü vardı ama kapıdaki korumaya bir şeyler söylerken gelen bir müşteriye sıcak bir gülüş atmıştı. Kendisini sıra gelince neden soğuk yapıyordu ki? Alt tarafı üç gündür darlıyordu onu. Ne vardı sanki..?
"Sen hâlâ burada mısın? "
Bir şey söylemeden geldiği yolu dönmeye başladı. Sinir olmuştu. İçindeki endişe bu yüzden daha ağır geliyordu. Soğuk havaya derin bir of bırakırken, adımlarını gideceği eve çevirdi. Yarım saatin ardından eve geldiğinde daha kapıyı çalmadan açılmıştı. Eş zamanlı gelen ciyaklama sesiyle yüzünü buruşturdu.
"Sıçtım çarkına senin çocuk! Işık'ı bana bırakıp üç gecedir nereye gidiyorsun? Onur'un haberi var mı? Varsa sen nasıl hâlâ hayattasın? "
"Yasemin abla...konuşabilir miyim? "
"Konuş kapı köpeği seni! "
"Şöyle ki, beni endişelendiren bir kaç şey yaşandı. "
"İçeriye geç."
Hemen yumuşayan kız ile iç çekti. Abisinin arkadaşları olmayı çoktan geçip ailesi gibi olan insanlar vardı. Onlardan biriydi Yasemin. Abla olmuştu,beş yaşındaki kardeşlerine yeri geldiğinde annelik yapmıştı. Salona geçtiklerinde koltukta uyuyan Işık'ın saçlarını öptü.
"Sorun ne? "
L koltukta yüzünü görecek şekilde oturup, ellerini önünde birleştirdi.
"Abim, tehlikede ya da bir işler karıştırıyor emin değilim. "
