"Ben hep böyleydim ta ki sana kadar."
➷"Yaşıyoruz İnadına" adlı kitabın Kerem ve Umutunu konu alan bir devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan da başlayabilirsiniz.
➷Eşcinsel kurgudur.
"Sen söyle? Sevdiğin adamı dört aya yakın bir süreden sonra ilk defa görseydin ne hissederdin? "
Sorusunu İsmail'e yönlendirdi Umut. Anlattığı kadar olaya kendi açısından bakmasını sağlıyordu ki buradaki amacı ona iyi gelebilmekti. İsmail sorusuyla birlikte iç çekmiş ve elleriyle oynamaya başlamıştı.
"Sinirlenirdim de. Gelebiliyorken beni dört ay beklettiği için. "
Kafasını salladı Umut anlayışla. Arada bu tedaviye kendisini katmak yanlış mı oldu diye düşünüyor fakat İsmail'in 18 yaşındaki haliyle aynı şeyleri yaşadığını görünce doğru bir karar verdiğinden emin oluyordu.
"Onu ilk gördüğümde zihnim boşaldı. İnanamadım. İhtimal verdiğimde özlediğimi hissettim fakat çok daha ağır bir duygu bastırdı özlemimi. Öfke. "
"... "
"Şimdi düşününce beni güldüren öfkem o zamanlar en büyük gurur meselemdi..." derken olanları anlatmaya devam etti.
2020
"Oha yeni barmen gelmiş! "
"Çok yakışıklı. "
"Tarzı çok iyi. "
Kerem önündeki iki kadın ile göz teması kurup hafifçe kafa selamı verdi. İstanbul'daki mekanda kemik kadro gelen insanlar olduğu için uzun zamandır böyle bir ilgiye maruz kalmamıştı. Gerek müşteriler gerek ise mekanda çalışanlar ona merakla bakıyorlardı. Bu ise rahatsız ediciydi. İlgi, kalabalık, gürültü barmen olmasına rağmen derdini çekmek istemediği detaylardı.
Ankara'ya gelmeye karar vermesi ise ani gerçekleşmişti. Ne istediğinin ve kimi istediğinin, hayatını Umutsuz yaşayamayacağının idamını verdikten sonra Bars ile konuşmuştu. Bars'ın koşulsuz güvenine minnettardı. Ankara'daki Prestijin sadece barmenliğini değil yönetimini de üstüne almıştı. Mekan sahibi olduğu için çalışanların stresi üzerindeydi. Elinden geldiği kadar iyi iş veren olmaya çalışacaktı.
Hazırladığı içkiyi kadınların önüne koyduktan sonra bakışlarını etrafta gezdirmeye başladı. Düzen değiştirmek Kerem için epey zordu. Kısa bir an yaptığı şeyi sorgulamaya kalkmıştı ki kader diyebileceği bir olay gerçekleşti. Kapıdan giren bir kaç insanın arkasındaki Umut'un çehresini gördü. Elleri boşluğa düştü, kalbi saatlerce koşmuş gibi çarpmaya başladı. Dört bir yanını özlem sardı. Hoşnutsuz bir ifade ile öndeki iki çocuk ile konuşan Umut'a içi giderek baktı. Kalabalığın içinde görebildiği tek yüzü dikkatlice inceledi. Bir kaç ayda çok değişmiş olduğunu düşündü.
