"Ben hep böyleydim ta ki sana kadar."
➷"Yaşıyoruz İnadına" adlı kitabın Kerem ve Umutunu konu alan bir devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan da başlayabilirsiniz.
➷Eşcinsel kurgudur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arayı açmadan bölüm atabildiğimde çok mutlu oluyorum evet öyle
İyi okumalar, bol yorumlar 🤍✨
****
Masaya koyulan kahve ile irkilerek test kitabından kafasını kaldırdı. Kerem ilk önce kahveyi masaya koymuş daha sonra saatlerdir çözdüğü matematik kitabına kısa bir bakış atmıştı. Umut ona aşağıdan bakmaya devam ederken o elini Umut'un saçına indirip hafifçe okşamıştı. Umutun kalemi tutan elinin titrediğini hissetti. O sabahın ardından ilk kez bugün yüz yüze görüşmüşlerdi. Kerem o günün konusunu bir kere bile açmamıştı. Hatta çok doğal davranıyordu. Rahatsız olmuş ya da sinirlenmiş gibi değildi. Yaşanmamış gibi davransa da Umut onun duyduğunu biliyordu. Çünkü kendine hakim olamamıştı. Sesinin fazla çıktığına emindi.
"Biraz ara ver. "
Şimdi ise Keremin evinde onun narin dokunuşu altındaydı. Elini almak, yanağına yaslamak ve gözlerini kapatıp avucunun içini öpmek istiyordu. Onu öpmek istiyordu. Umut fark etmişti ki ne kadar yanlış olsa da böyle konularda utanmıyordu. Onu sevdiği için ona dokunmak istemesi normal değil miydi? Aşırı bir isteği yoktu ki o istemediği sürece bunu ona yansıtmazdı da. O gün duyması bir tesadüftü ama görmediği zaman yapamaz mıydı? Bunda yanlış bir şey göremiyordu.
Saçından çekilen el ile tuttuğu nefesini bıraktı. Kendini arkasındaki koltuğa bırakan adama yandan bir bakış atıp kalemi elinden bıraktı. Verdiği kahveyi eline alıp sırtını deri koltuğa yasladı. İç çekti yavaşça.
"Canın mı sıkkın? "
Siyah gözler kendisine böyle endişeli bakmamalıydı. Umut onun her hareketine ve tavrına artık anlam yüklüyordu. O ise günden güne daha ilgili oluyordu.
"Sınava bir ay kaldı. Stresli değilim sanıyordum ama sanırım biraz korkuyorum. "
Kerem başını eline yaslayıp onun kızarmış kulaklarını ve ensesini izledi. Yavaşça yutkundu. İşaret parmağı ile şakağında ritim tuttu.
"Gayet normal. Sistem bok gibi. Güvenceniz yok ve emeğinizin karşılığını almanız zorlaşıyor. "
"Deney faresiyiz sanki amına koyayım. Gelişmeyi bekliyoruz bir de bu sistemle."
"Eğitimdir ki bir milleti; ya hür, bağımsız, şanlı, yüksek bir topluluk halinde yaşatır; ya da esaret ve sefalete terk eder."
Keremin sakince konuşmasına sakinlikle baktı.
"Atatürk sözlerini miras bırakmış halbuki. " diyerek kafasını dizine doğru yasladı Umut.
"Kuşak farkımız olduğu için sana abuk sabuk tavsiyeler vermeyeceğim sistem hakkında ama insan bir şekilde yolunu buluyor. Hayattaki en büyük zorluğun olmayacak öyle düşün. Sınavlar gelip geçer sen bir şekilde yürümeye devam edersin. Bu böyledir."
