"Ben hep böyleydim ta ki sana kadar."
➷"Yaşıyoruz İnadına" adlı kitabın Kerem ve Umutunu konu alan bir devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan da başlayabilirsiniz.
➷Eşcinsel kurgudur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şaşırmayın ama yeni bölüm evet 😌
İyi okumalar, bol yorumlar 🤍✨
****
"Hayır Umut. Yurtta kalacaksın. "
Umut kendini koltukta geriye doğru atarken birazdan küçük bir çocuk gibi tepinecek gibi hissediyordu. En azından Işık böyle yapınca istediğini yaptırabiliyordu.
"Abi...abim yapma bak-"
"Bakı falan yok. Kimseye söylemeden Ankara yazmışsın sanki kızacakmışız gibi bir de gelmiş eve çıkmak istiyorum diyorsun. "
"Kızacağından değil sürpriz yapmak istedim çünkü Ankara'yı benden çok istiyordun. "
Onur duruşunu dikleştirirken bakışlarından taviz vermemişti. Üzerinde Umuttan ayrılmanın stresi vardı. Hiç beklemiyordu ve kendini hazır hissetmiyordu. Umut gözlerini abisinin karşısında oturan Bars'a dikti. Kaş göz işareti yaparak yardım istediğinde Bars olumsuz anlamda başını sallamıştı. İkinci kere kedinin çiğere baktığı gibi gözlerini ona diktiğinde Bars ensesini kaşıyarak lafa girmişti:
"Umut'un yaşlarında ben üç şehir değiştirmiştim-"
"Seninle Umut bir mi şu an?" diyerek Bars'a bile kızan abisiyle koca adam kaniş gibi sinmişti koltuğa.
"Bir değil tabii ki Onur'um. "
Umut çaresizce saçını çekiştirip ağlar gibi bir ses çıkardı.
"Tek kalmayacağım ya. Emreyle Tarık'a ortak olacağım. Hem kira üçe bölünecek hem de yurttan daha rahat olacağım. "
"Ankara'nın adından başka neyini biliyorsun Umut? Bir yıl yurtta kal ki benim de aklım kalmasın. "
Onur inat ediyordu lakin Umut da istemediği bir şeyi yapacak biri değildi.
"Lisede okurken çalışmama izin vermedin. Sadece okumamı istedin,kendi paramı kazanmak istesem de haklı olduğunu düşündüm ama artık deneyim kazanmak istiyorum abi. Yaşaya yaşaya öğreneceğim. İzin ver kendimi deneyeyim."
Ellerini tutup gözlerinin içine baktı. Dayanamayacağını biliyordu. Şu anki tavrının geçici olduğunu da ama onun gönlü olmazsa içi rahat etmezdi işte.
"Eşek sıpası ne zaman büyüdün de ayrı eve çıkmak istiyorsun?"
Abisinin dolan gözlerine gülerek baktı. Ardından ona sarılırken iç çekti. Asıl derdinin ayrılamamak olduğu görüyordu. Umut için de zordu. İlk defa ailesinden uzaklaşacaktı.
"Ankara uzak bir şehir değil. Bunu yaz tatilleri, ara tatilleri var. Sürekli gelip gideceğim. "
" Hep öyle derler. Yasemin de üniversite okurken hep gelirim demişti yüzünü unutuyorduk. "
