YES! I'M MR. SIMON // BOOK 2 (COMPLETED)

PART 10. STOP THAT SUICIDE

SIMON POV:

Pagkatapos kong dumalaw sa puntod ng yumao kong girlfriend, pumunta ako sa dati naming tagpuan. Nakakamiss lang talaga kasi alalahanin ang bawat tingin niya sa akin, bawat kilig na nararamdaman ko.

"Ang hirap kalimutan ang maamo mong mukha! Ang hirap makamove on. Ang hirap mong palitan, di na nga siguro ako makakalove life dahil hanggang ngayon ikaw parin! Ang hirap talaga! Ang hirap mamatayan ng taong sobrang minahal!" Pagsisigaw ko na pumatong sa isang metal kung saan tubig ang nasa ibaba.

I spread my arms and feel the rythm that the breeze brought. Ang ganda sa pakiramdam. Gusto ko nalang din mamatay para mawala na ang mga hinagpis na nandito sa kasuluksulukan ng aking puso.

"I'm fucking too old but I can't still have my own family. I'm too old and shit to still look up from the past. I'm too old to be like this. I'm shit, dumb, and stupid! Sa lahat ng oras, girls always made me feel shit like this. Love sucks, love ruined me!" I shouted.

Bigla ko nalang nararamdaman ang init ng aking mga luha na pumapatak sa aking mga pisngi.

"See, ang sakit parin. Umiiyak parin ako. Ang hirap, wala man lang akong mapagsabihan ng aking nararamdaman, dahil sa litseng pagkakataong hatid mo! Nandiyan kapa ba talaga? Are you really there heavenly father?" I shouted as loud as I can.

Few hours had passed and still, andito parin ako nakapatong sa riles ng bridge na ito.

"Hey! Are you okay?" I heard someone's voice but di ko man lang nilingon.

Ang ginawa ko nalang ay ang pagmasdan ang bawat tubig na nasa aking ibaba.

"The water is so calm!" I sighed.

"STOP THAT SUICIDE!" May biglang humila sa akin dahilan ng aking pagkahulog sa kanya.

Nagulat ako when I saw her head na nabagok sa bato so, I directly hold it.

----------------

XERINITY POV:

"STOP THAT SUICIDE," biglang saad ko when I saw a guy na para talagang tatalon sa bridge.

Halatang malalim pa naman ang tubig sa ilalim na pinapatungan niya. Ang taas-taas pa.

I pull him ngunit na out balance ang aking paa dahil I'm wearing high heeled sandals. Bigla nabagok ang aking ulo sa isang bato.

"Uhm, sorry are you okay?" Sabi ng isang lalaki na parang nakikita ko na.

"My-my dear?" I suddenly utterred.

"Hah?" He confusedly replied.

"Ahhhh," Sabi ko at pinukpok at hinila ang aking buhok dahil sa sakit ng aking ulo.

"Miss are you okay? I'm sorry. Come over here," he worriedly utterred and binuhat niya ako para paupuin sa isang bench na gawa sa kahoy sa gilid.

Patuloy ko paring hinahawakan ang aking ulo dahil sa sakit na natamo ko.

I hold his face at parang pakiramdam kong may namamagitan sa aming dalawa. Di ko lang mabatid kong ano dahil I have an amnesia after ko magkaroon ng brain injury.

Bigla akong napaiyak ng lubusan ng makita ko ang kanyang mga mata.

"Ahhhhhhhh, ang sakit! Ahhhh" napasigaw nalang ako dahil bigla akong nakaramdam ng kirot sa aking puso.

Bukod sa sakit ng aking ulo, parang ramdam ko ang connection na meron kami.

"Miss, masyado bang masakit ang natamo mo nang madaganan kita?" He utterred while looking at my eyes.

Para akong nabaliw but I just go what I wanted to do. I hugged him tightly.

"Huhuhuhuhu, please stay like this in a little while," hikbi kong saad na yumayakap sa kanya.

Sa katagalan ng aking pagyakap sa kanya I heard him na napabuntong hininga.

"Zhiel," he suddenly utterred dahilan ng aking pagbitaw.

"Ah, uhm sorry! I didn't mean it," aklas ko sa pagyakap sa kanya.

"No, it's okay. I feel comfortable hugging with you. By the way, can I see your face please, your eyes remind me of someone!" He smiled.

"Zhiel right?" I asked.

"How do you know her?" Kunot noo niyang saad.

"I heard you whispering her name," I replied.

"Ah," napatango niya sa akin.

I was about to uncover my face or tatanggalin ko na sana ang mask ko when my phone rings repeatedly.

"Ay wait, I have to answer my phone!" I gestured a hands to him while shooking my head dahil sumasakit parin ito.

"Hello, kuya!" I utterred.

"Where are you? Dad is here!" He utterred.

"I'm coming home, just wait for me. And kuya please tell mom to prepare my medicine sumasakit ulo ko. Nabagok ako sa isang bato kanina," I utterred.

"Ano?! Saan ka? Are you okay?" Kuya asked worriedly.

"Kuya, I'm good, no need to worry. I'm coming," sabi ko sa kanya and hanged my phone.

Nakita kong may iniisip ang lalaki parang nakita ko na talaga to.

"No, her actions is differ from what my woman has," I heard him sighing.

"Sayang may girlfriend na pala," sabi ko sa aking sarili.

"Uhm, Mr. I'll go first," sabi ko sa kanya.

"Sure," he smiled na nakapagpapakabog ng aking dibdib.

"By the way what's your name?" He utterred.

"Just call me Xerin," I chuckled and pumunta na sa aking kotse.

Nagdrive na ako at when I passed him bigla kong iniopen ang window ng aking kotse.

"Mr. STOP THAT SUICIDE! Your life matters. Ang hirap pagnasa punto kana ng kamatayan," I worriedly begged him.

I saw him chuckled and smirking.

"Go ahead. Keep safe Ms. Xerin," he smiled again at nagpatuloy na sa aking pagdadrive.

Lutang na lutang ako sa aking sarili. May pilit akong inaalala, ngunit ayaw lumabas sa aking isipan. Di ko alam if magiging masaya ba ako o hindi. I just want to remember something.

"Bakit bigla nalang akong napaiyak kanina? Bakit parang may namamagitan sa aming dalawa? Sino ba talaga ako? Sino ba talaga ang nakakaalam kong anong nangyari sa akin? Ano bang nakaraan ko? Sobrang sakit na sa ulo. Kapag di ko maaalala ang lahat, maaaring ikakamatay ko ang sakit na matatamasa ko," I uttered while driving on my way home.

"I will find someone who could help me with this matter," I added.

Mabilis akong nagpatakbo sa kotse ko at agad na pumasok sa amin. Sinalubong agad ako ng aking mga magulang at pinapainom sa akin ang aking gamot.

"Saan kaba kasi galing anak?" Mom asked me worriedly.

"May inayos lang ako ma for my business," pagpapalusot ko pa.

"Please, don't forget to take rest my daughter," mom continued.

"You should bring security to help you honey," dad utterred.

"No dad, I'm totally fine. Sadyang natapilok lang talaga ang sandals ko kaya to nangyari," I utterred.