C OL O U RL ES S

C OL O U RL ES S [ 13 ]

" ကၽြန္ မ    အေရာင္ေတြကို     မ ျမင္ ရ ဘူး .. ဘာအေရာင္ေတြရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ သိေပမဲ့ ...ကၽြန္မ အဲ့ဒိအေရာင္ေတြကို မျမင္ရဘူး "

Sanaမ်က္လုံးေတြကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး တစ္ခြန္းခ်င္းဆိုေနတဲ့Tzuyuက စိတ္မေကာင္းခ်င္းေတြအားလည္း Sanaအားလက္ကမ္းလို႔ေနေစသည္ ။ ရည္ေဝေနတဲ့မ်က္ဝန္းအစုံဟာ သူမ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့တဲ့ သူမမိဘေတြရဲ့မ်က္ႏွာေတြဆီမွာ ။ ကိုယ္ခႏၶာကေတာ့ Sanaအေရွ႕မွာဆိုေပမဲ့ သူမ စိတ္ေတြကေတာ့ ဟိုးႏွစ္ေထာင္ခ်ီတဲ့အတိတ္ေတြဆီက ငိုေကၽြးေနတဲ့ အေတာင္ပံေသးေသးနဲ႔ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ေရွ႕ေမွာက္ ရပ္လို႔ေနေလသည္  ။

ၾကာေရအိုင္ကန္ရဲ့အထပ္ကိုေမၽွာ္ၾကည့္ရင္ သစ္ပင္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ပင္ရွိသည္ ။ ထိုသစ္ပင္ေအာက္ ဒူးေလးပိုက္ၿပီး ငိုေကၽြးေနတဲ့ကေလးငယ္ဟာ ေနာက္ေက်ာမွာ အေတာင္ပံေသးေသးေလးေတြျဖန႔္စျပဳလို႔ေနေလၿပီ ။ ရက္တစ္ရာသားေလးသာရွိေသးေပမဲ့ မိဘေတြေၾကာင့္သင့္သြားတဲ့က်ိန္စာကို စၿပီးခံယူေနရတဲ့Tzuyuအငယ္ေလးေပါ့ ။ ငိုေနတဲ့ကေလးငယ္ကိုရပ္ၾကည့္ေနရွာတဲ့ Tzuyuဟာ မ်က္ရည္သုတ္ေပးဖို႔လည္းမရဲခဲ့သလို ေထြးဖက္ႏွစ္သိပ္ေပးဖို႔လည္းမတတ္နိုင္ခဲ့ပါ ။ အမွတ္ရတိုင္း ထုတ္ၾကည့္လို႔ရတဲ့အတိတ္ေတြဆိုေပမဲ့ သူမမွာ ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ခြင့္မရ ။ ေၾကာက္ရြံ့လာတိုင္း ၊ ခက္ခဲလာတိုင္း ၊ ပင္ပန္းလာတိုင္း လာငိုမိတဲ့သစ္ပင္အကြယ္မွာ သူမမ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ကန္တစ္ကန္ျဖစ္တည္လို႔လာခဲ့သည္ ။ ထိုကန္ဟာ ၾကာေရအိုင္ကန္ျဖစ္သည္ ။ သူမမ်က္ရည္ေတြမို႔ဘဲ ေႏြးသလားမသိေပမဲ့ သူမမ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ဘဲ ၾကာေတြ
ဟာ မပြင့္နိုင္သည္လားမသိခဲ့ပါ ။ အဖူးအငုံေတြစလို႔ထြက္လာၿပီးကတည္းက ဒီေန႔အထိ မပြင့္လာေသးတဲ့ၾကာေတြဟာ မည္သည့္အရာကိုေစာင့္လို႔ေနသည္ေလာ ။

" ကၽြန္မမသိခဲ့ဘူး .. ဒီလိုမွန္းမသိဘဲ ရွင္ ကၽြန္မကို ညာေနတယ္ထင္ခဲ့တာ "

ပစၥဳပၸန္ဆီအသိေတြျပန္ေရာက္လာေတာ့ Sanaလက္တစ္ဖက္ဟာ Tzuyuေမးရိုးေတြဆီေရာက္လို႔ေနေခ်ၿပီ ။ ဘယ္အခ်ိန္ကက်သြားသလဲမသိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို လက္မနဲ႔အသာဆြဲယူၿပီးသုတ္ေပးေနတဲ့ Sana  ။