...O gün ilk kez uyuşturucu ile tanıştı. Bırakırım, bana bir şey olmaz iradeliyim, diyerek girdi bu yola. Sonra ne mi oldu?
Günden güne zayıfladı, gücünü kaybetti, hayat kalitesi düştü, para için asla yapmam dediği şeyleri yaptı. Hayatındaki ahlak v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- 3.Bölüm: "YABANCI"
-İyi okumalarr💋
🥀
Eroinin hissettirdiği güçlü yoksunluk Batu'nun bedenini esir almış, ayağına pranga vurmuştu. Nasıl bir his olduğunu merak ediyorum aslında, bir anda zirvede olup, mükemmel olduğunu düşünmek daha sonra ise kendini ani ruhsal düşüşe kaptırmak. Filmlerden, dizilerden öğrendiğim kadarıyla eroinin aklımdaki tanımı buydu. Eroinin direkt olarak beyne hücum etmesi, zihni kontrol altına alması kötü hissettirdiği kadar güzelde olmalıydı. Yoksa insanlar kullanmaya neden başlasın ki?
İsmini dahi bilmediğim bir sokağın köşesinde bıraktığım Batu'nun yanından ayrılıp tekrar içeri girdiğimde müzik şiddetini arttırmış, etrafta ki insanlar çoğalmıştı. Her ne kadar bu ortama alışık olsamda, şuan evde olmak için her şeyimi verebilirim. Olabildiğince hızlı davranmaya çalışarak oturduğumuz köşeye geri döndüm. Aras, bu kısa süreli boşluk anında yalnız kalmamış, yanına oturan bir kızla sohbet etmeye başlamıştı bile. Olası flört anlarını bölmek istemedim ama sanırım Batu'nun durumu onların gülüşmelerinden saha önemli. Bu sebeple küçük, yapmacık bir öksürük ile kendimi fark ettirdim ve Aras'ın gözlerinin beni bulmasını sağladım.
"Bir şey mi oldu?"
"Evet," dedim onun bu anlamsız, boş bakışlarına karşın. "Batu arka sokakta kriz geçiriyor sanırım."
Kaşları çatıldı ve, seyrek kaşlarının ortasında ince bir çizgi oluştu. "Kriz mi?"
"Yani öyle görünüyor, bu konularda tam ayırt edemem neyin ne olduğunu. Gidip baksan iyi olur bence."
Başını belli belirsiz, beni onaylarcasına aşağı yukarı salladıktan hemen sonra yanındaki kıza bir şeyler söyleyerek mekandan ayrıldı. Aras'ın da gitmesiyle beraber, tanımadığım kız memnuniyetsiz bir tavır takınarak gözden uzaklaşıp, kalabalığa karıştı. O sırada tamamiyle boş kalan koltukların ortasında ki masaya baktım. İçeceklerin hesaplarını ödemişlerdi ve masada bir kaç bardağın içerisinde adını bilmediğim sıvı ile, dibi boylanmış olan bira bardakları vardı. Tabii birde şişe biralar. Bunu fırsat bilip bir tane bira şişesini kaptığım gibi çıkışa doğru ilerledim.
🥀
Yaşadığım bu hayat hiç düzelmeyecek gibi. Neden böyleyim, bilmiyorum. Beni kimsenin anlamadığını düşünüp isyan ediyor, ama diğer yandanda kimsenin beni anlamaması için çaba sarfediyorum. Yalnız olmak istemiyorum, ama hayatımada kimseyi almıyorum. İnsanların gözümde bu denli korkunç olmasının bir sebebi olmalıydı. Bu asosyal halimden kurtulmak, kabuğumu kırmak istiyordum. Fakat, bu gücü damarlarımda hissedemiyorum. Bulunduğum sahil kenarında, deniz oldukça sakindi. Elim, saçlarıma gitti ve onları sıkı lastiğin esaretinden kurtardım. Ardından oturduğum bu bankta parmaklarımın arasında ki bitmiş olan sigarayı söndürmek için yere attım. Kaçıncı sigaram olduğunu saymamıştım bile. Gözlerimi açtığım her sabah değişen tek bir şey vardı. O da, gün içinde içtiğim sigaranın sayısı. Fakat, artık sigaraya ve alkole olan bu ufak bağımlılığım beni tatmin etmiyor.
