Babysitting the Son of the Mafia Boss ( COMPLETED )

CHAPTER 30

~ ENJOY READING! (◍•ᴗ•◍)❤

*****

Chapter 30

MAG-IISANG BUWAN na siya dito sa bahay nila Blake and so far so good masasabi niyang dati niya talaga itong kasintahan or whatsoever dahil sa mga pictures na nakasabit at ayon na rin sa mga kuwento ng katulong. Naka-usap niya na rin ang Lolo at Lola niya about sa kanya at naalala niya ang arawa na 'yon na wala siyang tigil sa kakaiyak.

Kapag may oras siya nakikipag-kuwentuhan siya sa mga katulong lalo na kay Manang na sinabi talaga ang lahat nang nangyari no'ng wala siya bahay at kung ano ang nangyari sa mag-ama. Naawa siya kay Blake lalo na kay Nicholas dahil mas malaki ang maging epekto ng pagkawala niya. Nagbago daw si Nicholas nawala ang pagiging masayahin nito. At si Blake naman pilit na nagpapakatatag.

At nang malaman niya ang lahat ng 'yon from that day on she promised to herself that she will do everything just to remember her forgotten memories. And at the same time, bumabawi rin siya kay Blake at Nicholas. Palagi niyang inaasikaso ang mag-ama. To the point na minsan na nakakalimutan niya na minsan ang sarili pero okay lang 'yon sa kanya dahil kulang pa ang ginagawa niya sa mga 'to.

Ang kambal naman ay na transfer na ng school sa paaralan kung saan nag-aaral si Nicholas at may mga bodyguards ang mga 'to. Tinanong ko si Blake ba't may bodyguards ang sagot niya "For their safety." Nagtaka siya dahil wala naman siyang naging kaaway. Pero isinawalang bahala niya lang 'yon. Mayroong sariling kuwarto ang kambal sa tabi ng kuwarto ni Nicholas.

No'ng unang gabi namin dito napahiya siya dahil sa guest room sana siya matutulog pero hinila siya ni Blake papunta sa Master's Bedroom at bigla na lang siyang tinulak nito sa kama at pumaibabaw sa kanya. Ang malala pa nag-assume siya that time dahil ang akala niyang may gagawin ito sa kaniya pero niyakap lang pala siya nang mahigpit hanggang sa makatulog ito.

No'ng unang tabi niya kay Blake sa pagtulog may napanaginipan siya hindi nga lang siya sure about kung panaginip ba 'yon o ala-ala niya na kaya tinanong niya ito kinabukasan.

"Ahmm... Blake!" mahinang tawag niya rito.
"Yes, Baby?"
"No'ng unang pasok ko rito... Ayaw mo ba sa akin?"

Nakita niyang natigilan ito at tiningnan siya.

"Ahmm... Baby kasi ano...”
"Ano?" Tanong niya.
"Do you really want me to answer that question of yours?" balik tanong nito.
"Oh! Okay lang kung ayaw mong sagutin."
"No! It's not that baby. Hindi ko lang alam kung paano ko sasabihin sa 'yo." saad nito na lumapit sa kanya at hinawakan siya sa kamay.
"Ang sagot lang naman ay oo ba o hindi. Hindi namana ko magagalit ah..."
"Fine! No'ng una, I don't like you dahil in denial ako that time. Hindi ko matanggap na may na bubuk na akong pagtingin sa 'yo.” Nakapikit na saad nito.

Nang hindi siya sumagot nagmulat ito ng mata at tiningnan siya.

"Hindi ka galit?" Naka ngiwing tanong nito.
"Ba't naman ako magagalit? Hindi pa naman siguro nagtatapos doon ang ala-ala ko."
"Thanks, God!" saad nito at hinalikan siya za tuktok ng ulo niya.

Ipinalig niya ang kaniyang ulo para mawala ang nasa isip niya. Sa tuwing naa-alala niya kasi 'yon hindi niya mapigilan ang mapangiti o tumawa dahil sa itsura ni Blake na parang natatae.

"Oh! Come on, Babe! Iniisip muna naman 'yon."
"Nope! I'm not." Iling-iling niyang sagot dito.
"Don't lie to me. It's written all over in your face, Baby!"

She chuckled. She really can't help not to laugh. At sanay na rin siyang tawagin ni Blake ng "Baby or Babe" she found it cute and sweet. Nang tumira sila rito, Maria can tell that Blake is the sweetest man and the best Dad. Kasi halatang bumabawi rin ito sa kambal. Kahit gaano man ka busy ang schedule nito naglalaan ito ng oras para sa kanila.